Η πολιτική κρίνεται με την παρουσία όχι με τη φυγή


Μπάμπης Παπασπύρος

Οι μάχες στην πολιτική δεν κερδίζονται με τη φυγή ούτε με την αλαζονεία. Κερδίζονται με φυσική παρουσία, με διάλογο, με αντοχή στην κριτική και κυρίως με τεκμηρίωση. Ιδίως όταν πρόκειται για σοβαρά νομοσχέδια, που επηρεάζουν ευθέως την κοινωνία, την οικονομία και τη λειτουργία του κράτους, η απουσία από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες δεν είναι απλώς πολιτικό λάθος είναι θεσμική υποβάθμιση.

Οι επιτροπές της Βουλής δεν είναι τυπικό στάδιο ούτε αγγαρεία. Είναι ο πυρήνας της δημοκρατικής επεξεργασίας: εκεί ακούγονται οι φορείς, καταγράφονται οι ενστάσεις, αναδεικνύονται τα κενά και βελτιώνονται, ή θα έπρεπε να βελτιώνονται οι νομοθετικές πρωτοβουλίες. Η φυσική παρουσία του αρμόδιου υπουργού δεν αποτελεί επικοινωνιακό τέχνασμα, αλλά πράξη σεβασμού προς τον θεσμό και προς όσους συμμετέχουν στη διαδικασία.

Δυστυχώς, παρατηρείται το φαινόμενο υπουργοί να αποφεύγουν τη δύσκολη συζήτηση: είτε με σύντομες εμφανίσεις-διεκπεραίωση, είτε με ανάθεση της «άμυνας» σε υφυπουργούς... Η στάση αυτή εκπέμπει αδυναμία και ανασφάλεια, όχι ισχύ. Διότι όποιος είναι βέβαιος για το έργο του, δεν φοβάται τον διάλογο ούτε την αντιπαράθεση επιχειρημάτων.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ένα παράδειγμα που ξεχωρίζει. Ο υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης, επιλέγει συστηματικά τη φυσική παρουσία στις επιτροπές της Βουλής και στις ερωτήσεις...

Ακούει τους βουλευτές, τους φορείς, συνομιλεί, απαντά συχνά σε δύσκολες και επιθετικές ερωτήσεις και υπερασπίζεται το κυβερνητικό και υπουργικό έργο με στοιχεία, αριθμούς και σαφή επιχειρηματολογία. Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί πολιτικά μαζί του, όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι αντιμετωπίζει τη Βουλή ως πεδίο ουσιαστικής πολιτικής μάχης και όχι ως τυπική διαδικασία

Αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο για κάθε υπουργό και πολιτικό σε μια σύγχρονη δημοκρατία: να μην κρύβεται πίσω από δελτία Τύπου και τηλεοπτικά παράθυρα, αλλά να δίνει τη μάχη εκεί όπου παράγεται ο νόμος. Να ακούει ακόμη και τις δυσάρεστες απόψεις, να διορθώνει όπου χρειάζεται και να εξηγεί καθαρά γιατί επιλέγει συγκεκριμένες πολιτικές. Η αλαζονεία μπορεί πρόσκαιρα να δίνει την ψευδαίσθηση ισχύος, μα μακροπρόθεσμα φθείρει την αξιοπιστία και αποξενώνει την κοινωνία.

Η πολιτική ωριμότητα φαίνεται στη δύσκολη ώρα, όχι στη σιωπή ή στη φυγή. Όσοι υπουργοί επιλέγουν να απουσιάζουν από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, ας διδαχθούν από συναδέλφους τους που αντιλαμβάνονται ότι η εξουσία δεν είναι προνόμιο αλλά ευθύνη. Διότι, τελικά, η δημοκρατία δεν λειτουργεί με αποστάσεις ασφαλείας, αλλά με παρουσία, διάλογο και λογοδοσία.

Σχόλια