Αμυντική Βιομηχανία "Made in Greece": Τέλος στις "βιτρίνες" – Ώρα για εταιρείες με σάρκα και οστά

Μπάμπης Παπασπύρος

Η ελληνική αμυντική βιομηχανία βρίσκεται μπροστά σε μια ιστορική ευκαιρία. Η αλλαγή στρατηγικής κατεύθυνσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα φιλόδοξα εξοπλιστικά προγράμματα που δρομολογούνται στο πλαίσιο πρωτοβουλιών όπως το ReArm Europe, το SAFE  κλπ, αλλά και οι εξελίξεις στο γεωπολιτικό περιβάλλον της Μεσογείου, θέτουν τις βάσεις για την αναγέννηση του εγχώριου αμυντικού οικοσυστήματος.

Όμως, αυτή η αναγέννηση δεν μπορεί να οικοδομηθεί σε "μακέτες", εικονικά animations και powerpoints. Αντίθετα, χρειάζεται εταιρείες με σάρκα και οστά: επιχειρήσεις που έχουν προϊόν, υποδομές, ανθρώπινο δυναμικό, φυσική παρουσία και τεχνολογική υπόσταση. Η εποχή των “εταιρειών-βιτρίνα” και των “φαντασμάτων” που παρουσιάζουν φανταχτερές υπερπαραγωγές βίντεο χωρίς ίχνος πραγματικού συστήματος, πρέπει να λάβει τέλος.

Η ανάγκη για έναν εθνικό οδικό χάρτη με ρεαλισμό

Αυτό που χρειάζεται η χώρα δεν είναι θεωρητικά οικοδομήματα ή εξαγγελίες μεγαλόπνοες. Χρειάζεται ένας πρακτικός, ρεαλιστικός και μετρήσιμος εθνικός οδικός χάρτης αναβάθμισης της Αμυντικής Βιομηχανίας, ο οποίος θα βασίζεται σε:

• Καταγραφή και αξιολόγηση των πραγματικών παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας – όχι των υποσχέσεων ή των οραμάτων, αλλά της υπαρκτής τεχνογνωσίας, των διαθέσιμων υποδομών και της δυνατότητας άμεσης εφαρμογής.
• Ενεργοποίηση οικοσυστημάτων συνεργασίας: μεγάλες εταιρείες, μικρομεσαίες, start-ups, ΑΕΙ και ερευνητικά κέντρα πρέπει να λειτουργήσουν σε συνέργεια, με διακριτούς ρόλους και σαφείς στόχους.
• Ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου για R&D στον αμυντικό τομέα, με έμφαση στην πρακτική εφαρμογή. Κομβικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία καλείται να διαδραματίσει το ΕΛΚΑΚ  (Ελληνικό Κέντρο Αμυντικής Καινοτομίας), που πρέπει να λειτουργήσει ως γέφυρα μεταξύ ΥΕΘΑ, βιομηχανίας και τεχνολογίας, προωθώντας λύσεις και προγράμματα που μπορούν να περάσουν από το εργαστήριο στο πεδίο.
• Θεσμοθέτηση εθνικού πεδίου δοκιμών, όπου όλα τα συστήματα, ακόμα και τα πιο καινοτόμα, θα αποδεικνύουν στην πράξη τις δυνατότητές τους. Όχι άλλες επιτροπές «γραφείου» που εγκρίνουν από μακριά, αλλά πραγματική επιχειρησιακή αξιολόγηση στο πεδίο.

Η ελληνική αμυντική βιομηχανία για να ανασυγκροτηθεί, χρειάζεται παίκτες με ουσία. Δηλαδή εταιρείες που διαθέτουν:

• Προσωπικό με τεχνική επάρκεια,
• Κατασκευαστικές δυνατότητες,
• Εργαστήρια, γραμμές παραγωγής, μηχανήματα,
• Προϊόντα ή εφαρμογές που λειτουργούν, έχουν δοκιμαστεί ή βρίσκονται σε advanced πρωτότυπα,

Διαφάνεια, πιστοποιήσεις και ιστορικό συνεργασιών

Η προβολή εντυπωσιακών γραφικών, φουτουριστικών designs και “rendered” συστημάτων σε καμπάνιες και social media δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο επιλογής ή χρηματοδότησης. Ούτε η αγορά ούτε οι Ένοπλες Δυνάμεις χρειάζονται άλλους «ψηφιακούς σωτήρες». Χρειάζονται αξιόπιστους συνεργάτες, με έργο και δυνατότητες στο εδώ και τώρα.

Κανείς δεν περισσεύει, αλλά όλοι πρέπει να αποδείξουν τι μπορούν

Από τις παραδοσιακές βιομηχανίες μέχρι τις τεχνολογικές start-ups και τα πανεπιστήμια, ολόκληρο το φάσμα του εγχώριου δυναμικού πρέπει να ενεργοποιηθεί. Όμως, η συμμετοχή δεν μπορεί να είναι άνευ όρων. Η τεκμηρίωση, η αξιοπιστία και η ικανότητα υλοποίησης πρέπει να είναι το εισιτήριο συμμετοχής στο νέο οικοσύστημα.

Οι μεγάλες εταιρείες φέρουν τη βαρύτητα της εμπειρίας, των πιστοποιήσεων και των διεθνών συνεργασιών. Οι μικρότερες και οι νεοφυείς επιχειρήσεις προσφέρουν ευελιξία, καινοτομία και εξειδίκευση. Τα πανεπιστήμια εισφέρουν τεχνογνωσία και γνώση αιχμής. Όμως όλες ανεξαιρέτως οι δομές πρέπει να είναι υπαρκτές, διαφανείς, λειτουργικές.

Το ευρωπαϊκό momentum και η θέση της Ελλάδας

Η Ευρώπη φαίνεται για πρώτη φορά να αντιλαμβάνεται την ανάγκη να αναπτύξει σοβαρή και αυτάρκη αμυντική βιομηχανική βάση. Η Ελλάδα δεν πρέπει να μείνει παρατηρητής ή μόνο πελάτης σε αυτό το νέο περιβάλλον, αλλά συμμέτοχος και συνδιαμορφωτής. Για να το πετύχει, πρέπει να παρουσιάσει όχι υποσχέσεις, αλλά χειροπιαστά λειτουργικά και γιατί όχι εξαγώγιμα προϊόντα.

Συμπερασματικά

Η ελληνική αμυντική βιομηχανία έχει μπροστά της μια σπάνια ευκαιρία. Όμως η επιτυχία δεν θα έρθει με ευχές, ούτε με εντυπωσιακές παρουσιάσεις. Θα έρθει μόνο μέσα από δουλειά, τεκμηρίωση, ουσία και παραγωγή. Η Πολιτεία οφείλει να στηρίξει αυτή τη μετάβαση, με κίνητρα, θεσμικά εργαλεία και αυστηρά κριτήρια ποιότητας.

Το μέλλον της αμυντικής μας αυτάρκειας, της τεχνολογικής προόδου και της εθνικής ασφάλειας δεν μπορεί να είναι «εικονικό». Πρέπει να είναι πραγματικό, χειροπιαστό και λειτουργικό. Ώρα να περάσουμε από τη θεωρία στην πράξη.

Ώρα για Εταιρείες με Σάρκα και Οστά.