5 Ιουν. 1825 η δολοφονία του Οδυσσέα Ανδρούτσου το νεωτερικό κράτος δικαίου και το αδιατύπωτο "γιατί;"

Στέργιος Π. Ζυγούρας

1824-1826: Ελλαδικός Τύπος = Αναίσχυντος Ρύπος. Γιατί;

Γεώργιος Ψύλλας: Η Θεία δίκη τιμώρησε τον άθλιο, κακόβουλο πανούργο Οδυσσέα, όταν αυτός προσπάθησε να δραπετεύσει. Δηλαδή, ο Οδυσσέας ήταν μεν δαιμόνιος, αλλά αρκετά ανόητος ώστε να εκτιμήσει λανθασμένα την φθορά των γαϊδουροτριχιών. Ο πλέον καταζητούμενος της Επανάστασης, αυτός που χρειάστηκαν τρεις για να τον σκοτώσουν δεμένο, κατάφερε να δραπετεύσει επειδή τα μέτρα φύλαξης ήταν ανεπαρκή! Ο ιατροδικαστής αποτίμησε και την ηθική του νεκρού. Γιατί;

Αυτά αναπαράγει ο υπότροφος της Φιλομούσου Αθηνών και δεν τα διαβάζει μόνον κάποιος με την σημερινή ενημέρωση, αλλά θα μπορούσε να τα δει γραμμένα τότε, που ο ένας γνώριζε τον άλλο απ’ έξω κι ανακατωτά. Η περίπτωση «Ανδρούτσος» για τον εκ Λονδίνου χρηματοδοτούμενο Τύπο 1824-26 δεν ήταν η μοναδική περίπτωση δυσφήμησης & συγκάλυψης εγκλημάτων. Όταν ο τρίτος ή τέταρτος τη τάξει φυσικός εντολοδόχος στραγγάλιζε τον Οδυσσέα και οι εντολείς παρουσίαζαν το έγκλημα ως ατύχημα, ο εντεταλμένος των fake news Αθηνών αναλάμβανε να το διαδώσει. Οι περισσότεροι τότε δεν ήξεραν ανάγνωση, όμως το βασικό αναγνωστικό κοινό ήταν «του εξωτερικού». Δυστυχώς, η φαντασιακή παρουσίαση της ιστορίας συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Πρόσφατο παράδειγμα: εδώ, όπου το βίντεο του 1987 θεωρείται τόσο έγκυρο, ώστε να γραφτεί κι ένα κείμενο γύρω απ’ αυτό. Ούτε τη σχέση Stanhope-Μαυροκορδάτου κατάφερε να εντοπίσει ο Γ. Αγγέλου το 1987! Τι ευθύνη λοιπόν να ζητήσουμε απ’ την ΕΡΤ, όταν ακόμα και σήμερα, υπερπροβεβλημένοι πανεπιστημιακοί κραδαίνουν θριαμβευτικά τις αποδείξεις της προδοσίας του Οδυσσέα; Κατάλαβαν όσα και ο Ψύλλας; Ή επιθυμούν να συγκαλύψουν ποιο ήταν εν τη γενέσει του το νεωτερικό κράτος δικαίου;

Η διοίκηση Κουντουριώτη που διερρήγνυε τα ιμάτιά της για τον γνήσιο πατριωτισμό, το εξαίρετο προσωρινό πολίτευμα, την ανεξάρτητη δικαιοσύνη, «δέχθηκε» και διέδωσε ως επιστημονική εξήγηση την ιατροδικαστική έκθεση του Vitali που κατέληγε ως εξής:

Τα δε θραύσματα του κροταφικού οστού, επί του οποίου το κάταγμα, προσβάλοντα τον εγκέφαλον, επέφεραν ακαριαία τον θάνατον, άξιον εις κακούργον, προδότην της πατρίδος.

Αθήναι, 5 / 17 Ιουνίου 1825

 

Γιατί;

 

Ξετυλίγοντας το κουβάρι

Νύχτα 4ης προς 5η Ιουνίου 1825: Η δολοφονία του Οδυσσέα, είναι ένα από τα σημαντικότερα πολιτικά γεγονότα της Επανάστασης. Η επιβεβαίωση της πράξης από τον αυτόπτη μάρτυρα ήταν περιττή, αφού η τελευταία προγραφή του Ανδρούτσου μετά τα μέσα του 1824 ήταν κοινό μυστικό. Ο Οδυσσέας υπήρξε στόχος πολιτικών αντιπάλων πριν την έναρξη της επανάστασης στην Αν. Στερεά. Ωστόσο, η πορεία που οδήγησε στο «ατύχημα της Ακρόπολης» δεν ήταν απολύτως ενιαία. Ο Οδυσσέας θα μπορούσε ίσως να έχει την τύχη του Καραϊσκάκη στο διάστημα 1825-26. M’ έναν κατάλληλο πολιτικό χειρισμό, λογικά, θα μπορούσε να εξασφαλίσει ασυλία από τους ευνοούμενους του Λονδίνου και τους προκαθορισμένους παραλήπτες του δανείου. Το κομβικό σημείο που οδηγεί στο συμβόλαιο θανάτου του σχετίζεται με την δράση του στην υπόθεση «Byron-δάνεια» και ιδιαίτερα με την επιμονή του στην μεταβυρωνική περίοδο, όταν μάλλον συνέβη και κάτι βαρύ και ασυγχώρητο για τους διώκτες του. Η υπόθεση «Byron-δάνεια» έχει θαφτεί πλήρως, οι παρατάξεις του εμφυλίου έχουν περιγραφεί λανθασμένα, καθώς ως το 1821 θεωρούνται ανύπαρκτες. Επιπλέον, υπάρχει και το ατεκμηρίωτο θέμα της επαναστατικής ταυτότητας οπότε, … η άκρη του κουβαριού παραμένει κρυμμένη.

Το α΄ βρετανικό δάνειο δόθηκε κατ’ επιθυμίαν του Λονδίνου και όχι κατόπιν αίτησης των επαναστατημένων. Για την ακρίβεια, η Αγγλία χρησιμοποίησε ως δικαιολογία μια προηγούμενη συμφωνία δανειοδότησης στην οποία είχε συμφωνήσει το σύνολο της Επανάστασης. Πλην όμως … το Λονδίνο απευθυνόταν στην Ύδρα, πριν αυτή εμφανιστεί ως κέντρο εξουσίας. Δεν χρειαζόμασταν την μαρτυρία του Trelawny για το προφανές και κραυγαλέο γεγονός ότι το δάνειο θα ανέτρεπε την μια πλευρά της Επανάστασης για να επικρατήσει η άλλη, όλο αυτό, καμουφλαρισμένο στη συσκευασία «η Αγγλία αναγνωρίζει την Επανάσταση». Το 1823 η Αγγλία αναγνώρισε (έμμεσα) ένα μέρος της Επανάστασης. Καθώς το δάνειο δίχαζε και δεν ένωνε τις προϋπάρχουσες, αποκλίνουσες τάσεις, η αντίπερα πλευρά προσπάθησε ανεπιτυχώς να το ακυρώσει ή να αμβλύνει τις αρνητικές του επιδράσεις. Τελικά, τα δυο βρετανικά δάνεια αναγνωρίστηκαν πανηγυρικά (Β΄ Επίδαυρος, Απρίλιος 1826), όταν το προσωρινό πολίτευμα καταργήθηκε.

Ο Οδυσσέας ήταν μεταξύ εκείνων που είχαν επιλεγεί από τον λόρδο Byron και τον συνταγματάρχη Stanhope (πρώτους επίσημους διαχειριστές του βρετανικού δανείου) να παραλάβουν το δάνειο. Οι Δημ. Υψηλάντης, Οδ. Ανδρούτσος, Δημ. Πλαπούτας, Θεοδ. Νέγρης … θα συγκροτούσαν μια «ουδέτερη» κυβέρνηση, τυπικά αφιστάμενη των κυβερνήσεων Μαυρομιχάλη και Κουντουριώτη οι οποίες συγκρούονταν στον λεγόμενο α΄ εμφύλιο από τις πρώτες μέρες του 1824. Κάθε μια διακήρυσσε τη νομιμότητά της, καλώντας το σύνολο των πολιτικών-στρατιωτικών δυνάμεων να συμπαραταχθεί μαζί της. Η δεύτερη είχε ανατρέψει την πρώτη στα χαρτιά, αλλά στην πράξη θα επικρατούσε αυτός που θα συγκέντρωνε την υποστήριξη προσώπων ευκολόπιστων, με κίνητρα ιδιοτελή ή αμφοτέρων των χαρακτηριστικών. Ο «α΄ εμφύλιος» διεξήχθη στο α΄ εξάμηνο του 1824 με νικήτρια την πλευρά που εξ αρχής είχε την φήμη της «νόμιμης» παραλήπτριας του εκ Λονδίνου δανείου: την πλευρά Κουντουριώτη. Αδιευκρίνιστες παραμένουν οι συνθήκες που προκάλεσαν τη σύγκρουση για το μεγαλύτερο μέρος των ιστορικών.

Διαβάστε την συνέχεια στο:  https://karavaki.wordpress.com/2025/06/04/05-06-1825_greek-state-of-law/#more-30185