Το τρένο του "ReArm Europe" έρχεται – Θα επιβιβαστούμε ή θα μείνουμε στην αποβάθρα;

Εικόνα από AI

Μπάμπης Παπασπύρος

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, συνειδητοποιώντας τη γεωπολιτική αβεβαιότητα και τις αυξημένες αμυντικές της ανάγκες, έχει θέσει σε εφαρμογή το πρόγραμμα ReArm Europe . Ο στόχος είναι σαφής: ενίσχυση της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας, μείωση της εξάρτησης από τρίτες χώρες και τόνωση της παραγωγικής βάσης των κρατών-μελών.

Για την Ελλάδα, μια χώρα με αυξημένες αμυντικές ανάγκες και στρατηγική θέση στην Ανατολική Μεσόγειο, το ReArm Europe θα μπορούσε να είναι η ευκαιρία για την αναγέννηση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Όμως, η πολυετής αδράνεια, η έλλειψη στρατηγικού σχεδίου και η δυσπιστία προς την ιδιωτική πρωτοβουλία απειλούν να μας αφήσουν για άλλη μια φορά εκτός νυμφώνος.
Η ΕΑΒ: Μια Ανώνυμη Εταιρεία μόνο στα χαρτιά
Η Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία (ΕΑΒ Α.Ε.) θα μπορούσε να αποτελέσει τον πυλώνα της ελληνικής συμμετοχής στο ReArm Europe, αλλά στην πραγματικότητα λειτουργεί με κρατικίστικη λογική, εγκλωβισμένη σε γραφειοκρατικές αγκυλώσεις.
Αν και θεωρητικά είναι Ανώνυμη Εταιρεία, στην πράξη είναι ΝΠΙΔ υπό την άμεση εποπτεία του Υπουργείου Οικονομικών, που κατέχει το 99% των μετοχών της. Αυτό σημαίνει ότι κάθε στρατηγική απόφαση περνά από το Δημόσιο, με αποτέλεσμα χρονοβόρες διαδικασίες και απώλεια ευκαιριών.
Τα προβλήματα είναι γνωστά και χρόνια:

• Χαμηλοί μισθοί λόγω ενιαίου μισθολογίου, που οδηγούν σε παραιτήσεις έμπειρων στελεχών.
• Αργές διαδικασίες προσλήψεων ορισμένου χρόνου, που δεν καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες.
• Απώλεια εξειδικευμένου προσωπικού, το οποίο επιλέγει τον ιδιωτικό τομέα ή το εξωτερικό.
• Απώλεια συμβολαίων συντήρησης κρίσιμου υλικού, που καταλήγει σε ξένα εργοστάσια.

Και σαν να μην έφταναν αυτά, το Υπουργείο Οικονομικών απαιτεί την αναδρομική επιστροφή μη μισθολογικών επιδομάτων από το 2016, που είχαν δοθεί μέσω συλλογικής σύμβασης! Αντί το κράτος να στηρίξει την εταιρεία, την υπονομεύει εκ των έσω.
Η Δυσπιστία προς την Ιδιωτική Αμυντική Βιομηχανία
Εκτός από τα κρατικά αμυντικά εργοστάσια, στην Ελλάδα υπάρχει και ένας μικρός αλλά δυναμικός ιδιωτικός τομέας στην αμυντική βιομηχανία. Παρόλα αυτά, η ελληνική πολιτεία συνεχίζει να προτιμά εισαγόμενα συστήματα, αφήνοντας τις εγχώριες εταιρείες στο περιθώριο.
Το αποτέλεσμα είναι φαύλος κύκλος: χωρίς κρατικές παραγγελίες, οι ελληνικές εταιρείες δεν μπορούν να αναπτυχθούν, να επενδύσουν στην καινοτομία ή να γίνουν ανταγωνιστικές διεθνώς. 

Αντί να χτίζουμε τη δική μας αυτάρκεια, παραμένουμε εξαρτημένοι από ξένες προμήθειες, πληρώνοντας διπλά και τριπλά για συστήματα που θα μπορούσαμε να παράγουμε εδώ.
Ή Τρέχουμε Ή Χανόμαστε
Το ReArm Europe είναι μια τεράστια ευκαιρία για την Ελλάδα, αλλά ο χρόνος δεν είναι σύμμαχός μας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να συνεχίσουμε τη λογική των χαμένων ευκαιριών. Πρέπει να κινηθούμε με υπερηχητικές ταχύτητες για να καλύψουμε 30 χρόνια αδράνειας.
Για να γίνει αυτό, απαιτούνται άμεσα:

• Αποδέσμευση της ΕΑΒ από τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, ώστε να λειτουργήσει με πραγματικά επιχειρηματικά κριτήρια.
• Εξυγίανση και στήριξη των κρατικών αμυντικών βιομηχανιών, ώστε να καταστούν βιώσιμες και ανταγωνιστικές.
• Στήριξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, με προτίμηση σε εγχώρια προϊόντα και συνεργασίες με ελληνικές εταιρείες.
• Ενεργή συμμετοχή στα ευρωπαϊκά προγράμματα του ReArm Europe, ώστε να αποκτήσουμε πρόσβαση σε τεχνογνωσία, κονδύλια και συνέργειες με άλλες χώρες.

Αν συνεχίσουμε να λειτουργούμε με την αργή, γραφειοκρατική νοοτροπία του χθες, το τρένο του ReArm Europe θα περάσει και η Ελλάδα θα μείνει ξανά στην αποβάθρα, απλός θεατής των εξελίξεων. Η επιλογή είναι δική μας: τρέχουμε ή χανόμαστε.