Το Bloomberg προειδοποιεί τη Δύση για την επιθετική πολιτική της "Γαλάζιας Πατρίδας"


Η ένταξη δύο νέων τουρκικών φρεγατών αυτόν τον μήνα, είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα προσπάθειας ναυτικής επέκτασης που θα δώσει στην Άγκυρα αυξημένη επιρροή στη Μεσόγειο, το Αιγαίο και τη Μαύρη Θάλασσα και όχι μόνο.

Σηματοδοτεί επίσης τη διαφοροποίηση της αναπτυσσόμενης εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκίας, η οποία είναι κυρίως γνωστή για τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη της.

Όπως αναφέρει το Bloomberg:

Πρόκειται για μια μακροπρόθεσμη επένδυση που θα μπορούσε να ωφεληθεί από την κλιμάκωση των συγκρούσεων για τους θαλάσσιους εμπορικούς δρόμους, καθώς οι αντάρτες Χούτι απειλούν εμπορικά πλοία στα ανοιχτά της Υεμένης, της Ουκρανίας και της Ρωσίας με επιθέσεις στη Μαύρη Θάλασσα και το ΝΑΤΟ εντείνει την επιτήρηση για να αποτρέψει τη δολιοφθορά των υποθαλάσσιων καλωδίων.

Επιπλέον, 29 πλοία βρίσκονται υπό ναυπήγηση σε τουρκικά ναυπηγεία, συμπεριλαμβανομένων των πρώτων εγχώριας παραγωγής υποβρυχίων, καταδρομικών και αεροπλανοφόρων της χώρας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Bloomberg, ο τουρκικός στόλος θα αυξηθεί στα 209 πλοία, με βάση την τελευταία απογραφή του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών.

«Αυτό όχι μόνο αλλάζει την περιφερειακή ισορροπία δυνάμεων, αλλά επίσης σηματοδοτεί την ανάδειξη της Τουρκίας ως ναυτικής δύναμης ικανής να προβάλλει ισχύ στο εξωτερικό διατηρώντας παράλληλα την κυριαρχία σε στρατηγικά ζωτικής σημασίας, γεωγραφικά περίπλοκες περιοχές όπως το Αιγαίο», δήλωσε η Suha Cubukcuoglu, ανώτερη ερευνήτρια στο Trends Research & Συμβουλευτικός.

Η επιθετική στρατηγική έχει τις ρίζες της στο δόγμα « Γαλάζια Πατρίδα », το οποίο επιδιώκει να διεκδικήσει τον έλεγχο σε μεγαλύτερα τμήματα των θαλάσσιων ζωνών που περιβάλλουν τη χώρα. Αυτό έχει οδηγήσει σε πολυάριθμες διαφωνίες & προκλήσεις προς την Ελλάδα και την Κύπρο στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο σχετικά με τα θαλάσσια σύνορα και τους υποθαλάσσιους ενεργειακούς πόρους.

Αν και οι εντάσεις έχουν εκτονωθεί μετά από μια ναυτική αντιπαράθεση το 2020 που παραλίγο να φέρει τις δύο χώρες σε σύγκρουση, καμία πλευρά δεν έχει υποχωρήσει από τις διεκδικήσεις της για αποκλειστικές οικονομικές ζώνες.

Εν τω μεταξύ, η Τουρκία επιδιώκει διεθνή αναγνώριση για να ενισχύσει τη θέση της, υπογράφοντας μια συμφωνία οριοθέτησης των θαλάσσιων συνόρων με τη Λιβύη το 2019 και σχεδιάζοντας μια παρόμοια συμφωνία με τη Συρία.

Πιο μακριά, το τουρκικό ναυτικό συνοδεύει πλοία εξερεύνησης υδρογονανθράκων στη Σομαλία, όπου βρίσκεται η μεγαλύτερη υπερπόντια στρατιωτική βάση της Άγκυρας.

Όλη αυτή η στρατιωτική ισχύς έχει κόστος, με την Τουρκία, μια από τις μεγαλύτερες αμυντικές δαπάνες της Μεσογείου, να προϋπολογίζει 45 δισεκατομμύρια δολάρια για την άμυνα το 2025 — μια αύξηση 11% από το προηγούμενο έτος.

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν χρησιμοποίησε την αμυντική ανάπτυξη για να προωθήσει την εγχώρια παραγωγή, μειώνοντας την εξάρτηση από δυτικούς προμηθευτές που κατά καιρούς έχουν επιβάλει εμπάργκο όπλων στην Τουρκία λόγω πολιτικών διαφωνιών.

Η εγχώρια αμυντική βιομηχανία είναι πλέον το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του ναυτικού, σύμφωνα με τον Cubukcuoglu, ο οποίος δήλωσε: «Πριν από είκοσι χρόνια, βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό σε εξοπλισμό που προερχόταν από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Σήμερα, περίπου το 75%-80% των εξαρτημάτων παράγονται εγχώρια».

Τουρκικές ναυπηγικές εταιρείες έχουν κατασκευάσει πλοία για στόλους στο Κατάρ, το Πακιστάν, την Ουκρανία και το Ιράκ, ενώ έχουν εξασφαλίσει νέες παραγγελίες από τη Σαουδική Αραβία, τη Μαλαισία και την Πορτογαλία. Ολοκλήρωσαν επίσης την πρώτη τους εξαγωγική συμφωνία για ένα μη επανδρωμένο όχημα επιφανείας (USV) ή θαλάσσιο drone το 2024, πουλώντας στο Κατάρ.

Η Τουρκία υπερηφανεύεται για ένα από τα κορυφαία προγράμματα USV του ΝΑΤΟ, για να κεφαλαιοποιήσει την ανάπτυξη μιας αγοράς που η εταιρεία Janes εκτιμά ότι θα αξίζει 7,8 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2032.

Σχόλια