Μπάμπης Παπασπύρος
Η Τουρκία έχει καταφέρει να μετατραπεί από έναν εξαρτημένο πελάτη αμυντικών συστημάτων σε έναν ισχυρό παραγωγό και εξαγωγέα, ενώ η Ελλάδα παραμένει εξαρτημένη από εισαγωγές για την κάλυψη των αμυντικών της αναγκών. Η σύγκριση των δύο χωρών αναδεικνύει τις στρατηγικές που υιοθέτησε η Τουρκία και που λείπουν από την ελληνική προσέγγιση.
1. Μακροχρόνιος Στρατηγικός Σχεδιασμός
Η Τουρκία εφάρμοσε ένα στρατηγικό σχέδιο για την ανάπτυξη της αμυντικής της βιομηχανίας, ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1980. Δημιούργησε θεσμούς όπως η Διεύθυνση Αμυντικής Βιομηχανίας (SSB), η οποία καθορίζει στρατηγικές και διαχειρίζεται την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών. Αντίθετα, η Ελλάδα δεν έχει διαμορφώσει ένα συνεκτικό σχέδιο για την ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας, ενώ η απουσία μακροχρόνιας πολιτικής οδηγεί σε αποσπασματικές ενέργειες.
2. Επενδύσεις σε Έρευνα και Ανάπτυξη (R&D)
Η Τουρκία επένδυσε σημαντικά κεφάλαια στην έρευνα και ανάπτυξη, με στόχο την τεχνολογική αυτονομία. Εταιρείες όπως η ASELSAN, η TUSAŞ και η Roketsan αναπτύσσουν εγχώρια τεχνολογία αιχμής. Στην Ελλάδα, οι επενδύσεις σε R&D είναι περιορισμένες, ενώ οι συνεργασίες μεταξύ πανεπιστημίων, ερευνητικών κέντρων και της αμυντικής βιομηχανίας είναι υποτονικές.
3. Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα
Η Τουρκία ενθάρρυνε τη συνεργασία μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Οι ιδιωτικές εταιρείες συμμετέχουν ενεργά στην παραγωγή και ανάπτυξη οπλικών συστημάτων, ενώ η κυβέρνηση παρέχει κίνητρα για την ενίσχυση της συμμετοχής τους. Στην Ελλάδα, η αμυντική βιομηχανία παραμένει κυρίως κρατικοκεντρική, με περιορισμένη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα. Σε κάθε περίπτωση, δεν έχει γίνει προσπάθεια ανάπτυξης εθνικών συστημάτων για να υπάρχει συμμετοχή & συνεργασία των εταιρειών αμυντικού υλικού.
4. Εξαγωγικός Προσανατολισμός
Η Τουρκία ανέπτυξε προϊόντα που μπορούν να εξάγονται, όπως τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar TB2, ελικόπτερα κλπ τα οποία χρησιμοποιούνται σε διεθνείς συγκρούσεις και προσελκύουν αγοραστές από πολλές χώρες. Η Ελλάδα, αν και διαθέτει τεχνογνωσία, δεν έχει εστιάσει στην ανάπτυξη προϊόντων με εξαγωγικό προσανατολισμό, περιορίζοντας την οικονομική της απόδοση στον τομέα.
5. Διαφοροποίηση Προμηθευτών και Συνεργασιών
Η Τουρκία διαφοροποίησε τις πηγές προμήθειας και τεχνογνωσίας, συνεργαζόμενη και με χώρες όπως η Κίνα, η Ρωσία και η Ουκρανία, ενώ συμμετείχε σε διεθνή προγράμματα ανάπτυξης, όπως το F-35 (πριν την αποβολή της). Παράλληλα χρησιμοποιεί ευρέως το reverse engineering (αντίστροφη σχεδίαση-μηχανική) αποκτώντας τεχνογνωσία στην σχεδίαση συστημάτων.
Η Ελλάδα, αντίθετα, παραμένει εξαρτημένη από έναν μικρό αριθμό προμηθευτών, κυρίως από τις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Οι βιομηχανικές επιστροφές, στην παρούσα φάση, αφορούν κυρίως σε υποκατασκευαστικό έργο μικρού αριθμού οπλικών συστημάτων (PATRIOT, IRIS-T & IRIS-T SLM κλπ) και σε κατασκευή από ΕΑΒ απαρτίων αφων C-130 & F-16.Σ
Σε ότι αφορά το παρελθόν, ακολουθεί ενδεικτική βιομηχανική συμμετοχή ελληνικών εταιρειών σε αμυντικούς εξοπλισμούς ως το 2009.

6. Χρηματοδότηση και Φορολογικά Κίνητρα
Η Τουρκία χρηματοδότησε την αμυντική της βιομηχανία μέσω ειδικών φόρων και χρηματοδοτικών μηχανισμών, διασφαλίζοντας σταθερή ροή κεφαλαίων. Στην Ελλάδα, η χρηματοδότηση της αμυντικής βιομηχανίας είναι επί σειρά ετών περιορισμένη. Παράλληλα η αξιοποίηση Νατοϊκών & Ευρωπαϊκών πόρων δεν έφερε την αναμενόμενη επιστροφή τεχνολογίας.
7. Εθνική Υποστήριξη και Πολιτική Βούληση
Η τουρκική κυβέρνηση προώθησε την αμυντική βιομηχανία ως εθνικό στόχο, ενώ τα εγχώρια οπλικά συστήματα χρησιμοποιήθηκαν για την ενίσχυση του εθνικού φρονήματος. Στην Ελλάδα, η έλλειψη πολιτικής βούλησης και στρατηγικής, έχουν εμποδίσει την ανάδειξη της αμυντικής βιομηχανίας ως προτεραιότητα.
Συμπέρασμα
Η Τουρκία πέτυχε να καταστήσει την αμυντική της βιομηχανία μοχλό ανάπτυξης και γεωπολιτικής επιρροής μέσω μακροχρόνιου σχεδιασμού, επενδύσεων και συνεργασιών. Η Ελλάδα μπορεί να διδαχθεί από το παράδειγμά της, υιοθετώντας στρατηγικές που ενισχύουν την εγχώρια παραγωγή, προάγουν τη συνεργασία και αξιοποιούν τις εξαγωγικές δυνατότητες. Χωρίς αυτές τις κινήσεις και ισχυρή πολιτική βούληση, η ελληνική αμυντική βιομηχανία κινδυνεύει να παραμείνει στάσιμη, χάνοντας την ευκαιρία να συμβάλει ουσιαστικά στην εθνική ασφάλεια και την οικονομία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.