Μια άλλη εκδοχή: "Πόλεμο" διπλωματικό στην Τουρκία

Μπάμπης Παπασπύρος

Η Τουρκία επί δεκαετίες έχει επιδοθεί σε επιθετική ρητορική και πρακτική κατά της Ελλάδας, αμφισβητώντας & παραβιάζοντας κυριαρχικά δικαιώματα και διεθνείς συνθήκες. Παρά το δίλημμα "Τι θέλετε να κάνουμε, πόλεμο;", η απάντηση είναι σαφής: κανείς δεν επιδιώκει στρατιωτική σύγκρουση. 

Ωστόσο, η Ελλάδα οφείλει να είναι ισχυρά θωρακισμένη και εξοπλισμένη έτοιμη για όλα τα σενάρια, αναζητώντας παράλληλα διπλωματικές και νομικές λύσεις, που θα πλήξουν την Τουρκία χωρίς στρατιωτική σύγκρουση.

Υπάρχουν όμως μέσα και δυνατότητες που κατά την άποψή μας δεν τις έχουμε εξετάσει ή και εξαντλήσει...

Τα μέσα αυτού του είδους περιλαμβάνουν τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (άρθρα 5 και 6) & το Καταστατικό του Συμβουλίου της Ευρώπης (άρθρο 8)

Ας τα εξετάσουμε...

Οι Εναλλακτικές Λύσεις

1. Αξιοποίηση του ΟΗΕ

Ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών προβλέπει διαδικασίες για την αντιμετώπιση κρατών που παραβιάζουν τις αρχές του. Συγκεκριμένα:

• Άρθρο 5: Προβλέπει την αναστολή των δικαιωμάτων ενός μέλους, εάν το Συμβούλιο Ασφαλείας εισηγηθεί τέτοιο μέτρο λόγω παραβίασης της ειρήνης ή των αρχών του Χάρτη.
• Άρθρο 6: Προβλέπει την αποπομπή κράτους-μέλους που παραβιάζει συστηματικά τις αρχές του ΟΗΕ.

Η Ελλάδα μπορεί να ζητήσει από κοινού με την Κύπρο, την παραπομπή της Τουρκίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας για την επιθετική της στάση, τις παραβιάσεις κυριαρχίας και την κατοχή της Κύπρου.

2. Ενέργειες αποπομπής από στο Συμβούλιο της Ευρώπης

Το Συμβούλιο της Ευρώπης, στο οποίο η Τουρκία είναι μέλος, διαθέτει μηχανισμούς αντιμετώπισης κρατών που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες:

• Άρθρο 8 του Καταστατικού του Συμβουλίου της Ευρώπης: Προβλέπει την αποπομπή κράτους-μέλους που παραβιάζει σοβαρά το Καταστατικό.

Η Τουρκία έχει ήδη παραπεμφθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ) για την υπόθεση του Οσμάν Καβάλα, ενώ η συνεχιζόμενη κατοχή της Κύπρου και οι παραβιάσεις της κυριαρχίας της Ελλάδας μπορούν να ενισχύσουν το φάκελο εναντίον της.

3. Πάγωμα Ευρωπαϊκών Ενταξιακών Διαδικασιών

Η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να παγώσει πλήρως τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας, επικαλούμενη τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη στρατιωτική επιθετικότητα και την έλλειψη σεβασμού στις αρχές του κράτους δικαίου. Η πλήρης διακοπή χρηματοδοτήσεων και προγραμμάτων μπορεί να αποτελέσει ισχυρό πλήγμα.

4. Πίεση στο ΝΑΤΟ

Παρότι η Συνθήκη του Βορείου Ατλαντικού δεν προβλέπει αποπομπή μέλους, η Ελλάδα μπορεί να συνεργαστεί με συμμάχους για την απομόνωση της Τουρκίας. Η περιορισμένη συνεργασία σε στρατιωτικές ασκήσεις και η άρνηση μεταφοράς στρατιωτικής τεχνολογίας μπορούν να ενισχύσουν την πίεση.

5. Οικονομικές Κυρώσεις και Εμπάργκο

Η επιβολή κυρώσεων από την ΕΕ και τις ΗΠΑ, όπως εμπάργκο σε στρατιωτική τεχνολογία ή περιορισμοί στο εμπόριο, μπορεί να πλήξουν την τουρκική οικονομία.

6. Διεθνοποίηση της Κατοχής της Κύπρου

Η Τουρκία εξακολουθεί να κατέχει παράνομα το βόρειο τμήμα της Κύπρου. Η Ελλάδα μπορεί να εντείνει τις προσπάθειες διεθνοποίησης του ζητήματος, ζητώντας αυστηρότερες κυρώσεις μέσω του ΟΗΕ και της ΕΕ.

Συμπέρασμα

Οι μέχρι τώρα διαπραγματεύσεις & διάλογος και δεν έχουν αποδώσει κι απ την άλλη όσο συνεχίζονται συντηρούν & παρατείνουν ένα υπαρκτό πρόβλημα και μια πραγματική απειλή. 

Την διαπίστωσή αυτή,  παραδέχτηκε και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος δήλωσε μόλις πριν από λίγες μέρες, στο συνέδριο του «Βήματος», «Μεταπολίτευση 1974-2024: 50 χρόνια ελληνική εξωτερική πολιτική»:
«Σας λέω ανοιχτά ότι αυτή τη στιγμή εγώ δεν βλέπω προοπτική για συζήτηση για ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα με την Τουρκία»...Παράλληλα ανέφερε:
ότι αυτό που αποκαλούμε «τουρκικός αναθεωρητισμός» δεν διαμορφώθηκε τα τελευταία πέντε χρόνια. «Το ζήτημα των γκρίζων ζωνών προέκυψε για πρώτη φορά στο πεδίο από τα Ίμια, το 1996»...

Η Ελλάδα έχει εξοπλισθεί και συνεχίζει να εξοπλίζεται χτίζοντας μια ισχυρή αποτρεπτική δύναμη.

Παράλληλα διαθέτει διπλωματικά και νομικά εργαλεία για να αντιμετωπίσει την Τουρκία χωρίς στρατιωτική σύγκρουση.

Η Ελλάδα σε συνεργασία με την Κύπρο, αξιοποιώντας τον ΟΗΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, μπορεί να επιτύχει έναν "πόλεμο διπλωματικό...", προστατεύοντας τα συμφέροντά της και αναδεικνύοντας τη θέση της στη διεθνή κοινότητα.