Από το χάος στον εκσυγχρονισμό: Η Ελλάδα και το παράδειγμα της Νέας Ζηλανδίας για τον στόλο των C-130

Credit: Lockheed Martin

Τον Ιούνιο του 2019, η Νέα Ζηλανδία βρέθηκε σε μια ιδιαίτερα δύσκολη θέση όταν όλα τα αεροσκάφη C-130 Hercules της χώρας ήταν καθηλωμένα , λόγω της ηλικίας τους και της ανάγκης για εκτεταμένη συντήρηση. Η αποκάλυψη αυτή έγινε από τον Υπουργό Άμυνας, Ρον Μαρκ, προκαλώντας ανησυχία για την επιχειρησιακή ικανότητα της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας της Νέας Ζηλανδίας (RNZAF). Η κατάσταση αυτή αποδόθηκε από τον υπουργό στις διαδοχικές κυβερνήσεις που απέτυχαν να προχωρήσουν σε αναγκαίες αποφάσεις για τον εκσυγχρονισμό του στόλου, επιτρέποντας στα αεροσκάφη να παραμείνουν σε υπηρεσία για πάνω από 50 χρόνια.

Ο τότε Αρχηγός του ΓΕΕΘΑ της Νέας Ζηλανδίας Πτέραρχος Air Kevin Short, είχε δηλώσει στο κοινοβούλιο: "το κόστος συντήρησης ξεπερνά τα 20 εκατ. δολάρια το χρόνο επιπλέον για να διατηρήσουμε τα παλιά αεροπλάνα"

Αντί να συνεχίσει να ξοδεύει υπέρογκα ποσά για τη συντήρηση των παλαιών αεροσκαφών, η Νέα Ζηλανδία πήρε την απόφαση να προχωρήσει στην αγορά νέων C-130J Super Hercules. 

Η παραλαβή του πρώτου από τα πέντε αεροσκάφη έγινε στις 9 Αυγ. 2024, σηματοδοτώντας την έναρξη μιας νέας εποχής για τις αερομεταφορές της χώρας. Ο εκσυγχρονισμός αυτός εξασφαλίζει ότι η RNZAF θα συνεχίσει να έχει αξιόπιστα αεροσκάφη, ικανά να ανταποκριθούν στις ανάγκες της χώρας, είτε αυτές αφορούν ανθρωπιστικές αποστολές είτε στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Αυτή η κίνηση θέτει ένα σημαντικό ερώτημα για την Ελλάδα, η οποία αντιμετωπίζει παρόμοιες προκλήσεις με τον στόλο των C-130, που έχουν συμπληρώσει επίσης 50 χρόνια υπηρεσίας. 

Η χαμηλή διαθεσιμότητα, η έλλειψη ανταλλακτικών, η κοστοβόρα συντήρηση και οι προκλήσεις υποστήριξης των παλαιών αεροσκαφών έχουν περιορίσει σημαντικά τις επιχειρησιακές δυνατότητες της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.

Ίσως η λύση που επέλεξε η Νέα Ζηλανδία να αποτελεί παράδειγμα και για την Ελλάδα 

Η επένδυση σε νέα αεροσκάφη C-130J θα μπορούσε να εξασφαλίσει , με βάση ένα σχέδιο μεταβατικής περιόδου, μια σταθερή και αξιόπιστη βάση αερομεταφορών για τις επόμενες δεκαετίες, περιορίζοντας τις συνεχείς δαπάνες συντήρησης και αυξάνοντας την επιχειρησιακή ετοιμότητα. 

Αν και η απόφαση αυτή απαιτεί σημαντικούς οικονομικούς πόρους, μακροπρόθεσμα θα μπορούσε να αποδειχθεί πιο αποδοτική και στρατηγικά επωφελής, όπως δείχνει η εμπειρία της Νέας Ζηλανδίας.