Η εξουσία είναι δανεική ο Λαός την δίνει και την αφαιρεί

Μπάμπης Παπασπύρος

Τα τελευταία χρόνια στην ελληνική πολιτική σκηνή, αναδεικνύεται συνεχώς η τάση ορισμένων πολιτικών να αναζητούν θέσεις εξουσίας και αξιώματα, όχι απαραίτητα για να υπηρετήσουν το κοινό καλό, αλλά για να ικανοποιήσουν προσωπικές φιλοδοξίες και φιλοδοξίες των στενών τους κύκλων. Αυτή η πραγματικότητα, δυστυχώς, δεν αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αλλά διαπερνά όλα τα κόμματα του ελληνικού πολιτικού φάσματος. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι νέο, αλλά φαίνεται να έχει ενταθεί, ειδικά σε μια εποχή που η εμπιστοσύνη του κόσμου στην πολιτική βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο.

Ορισμένοι πολιτικοί θεωρούν ότι τους «ανήκουν» οι θέσεις που κατέχουν ή προσδοκούν να αποκτήσουν. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτές οι θέσεις δεν είναι προσωπικά κτήματα κανενός. Οι πολιτικές καρέκλες, τα δακτυλίδια της διαδοχής και οι σφραγίδες εξουσίας, είναι όλα στοιχεία που ανήκουν στον λαό, ο οποίος μέσω της ψήφου του, εκχωρεί προσωρινά την εξουσία σε συγκεκριμένα πρόσωπα για να τον εκπροσωπήσουν.
Αυτή η μεταβίβαση εξουσίας, όμως, δεν είναι άνευ όρων. Η λαϊκή εντολή συνοδεύεται από την προσδοκία ότι οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι θα υπηρετήσουν το συμφέρον της κοινωνίας με ακεραιότητα, υπευθυνότητα και αφοσίωση. Όταν, λοιπόν, η λαϊκή βούληση αποδοκιμάζει ή αποσύρει την εμπιστοσύνη της από συγκεκριμένους πολιτικούς και κόμματα, η εξουσία που τους είχε παραχωρηθεί, αυτόματα παύει να τους ανήκει.
Οι πολιτικοί οφείλουν να θυμούνται ότι βρίσκονται στις θέσεις τους όχι για να εξυπηρετήσουν τα προσωπικά τους συμφέροντα, αλλά για να επιλύουν τα προβλήματα των πολιτών και να διασφαλίζουν την ευημερία της χώρας. Η πολιτική δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε μέσο για την επίτευξη ατομικών φιλοδοξιών. Είναι μια μορφή υπηρεσίας προς τον λαό, μια υπηρεσία που προϋποθέτει θυσίες, αφοσίωση και συχνά, την αναγνώριση ότι ο πολιτικός ρόλος είναι προσωρινός και δεν προσφέρει εγγυημένα προνόμια.
Η ψήφος των πολιτών είναι η ύψιστη μορφή ελέγχου και λογοδοσίας. Κάθε ψήφος αντικατοπτρίζει την επιθυμία για αλλαγή ή για συνέχιση μιας συγκεκριμένης πολιτικής πορείας. Αν οι πολιτικοί αποτύχουν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των ψηφοφόρων, η ψήφος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να τους αφαιρεθεί η εξουσία που τους είχε δοθεί. Έτσι, τα αξιώματα και οι θέσεις που φαινομενικά κατέχουν δεν είναι παρά δανεικά από τον λαό, και η λαϊκή βούληση μπορεί να τα αφαιρέσει ανά πάσα στιγμή.
Στην εποχή μας, όπου η πολιτική απογοήτευση και ο κυνισμός έχουν ενταθεί, οι πολιτικοί θα πρέπει να επανεκτιμήσουν τον ρόλο τους και να θυμηθούν ότι η εξουσία δεν είναι κληρονομικό δικαίωμα, αλλά μια τιμή που τους απονέμεται προσωρινά από τον λαό. Η αληθινή πολιτική ηγεσία δεν μετριέται από το πόσο καιρό κρατάς μια θέση, αλλά από το πόσο καλά υπηρετείς τον λαό όσο βρίσκεσαι σε αυτήν.
Οι καιροί απαιτούν πολιτικούς με όραμα, αποφασιστικότητα και κυρίως σεβασμό στη βούληση του λαού. Διότι στο τέλος της ημέρας, η εξουσία ανήκει σε εκείνους που την αναθέτουν και όχι σε εκείνους που την ασκούν.