Πολιτική Αριθμητική και Ανασχηματισμοί

Μπάμπης Παπασπύρος

Η πρόσφατη πολιτική σκηνή στην Ελλάδα βρίσκεται σε αναταραχή, με την Νέα Δημοκρατία (Ν.Δ) να προσπαθεί να ανακάμψει από την βαριά ήττα στις ευρωεκλογές, όπου έχασε περίπου το 30% των ποσοστών της.

Σε αυτό το κλίμα, οι ανασχηματισμοί δεν αποτελούν από μόνοι τους επαρκές εργαλείο για την αλλαγή της πολιτικής δυναμικής ή την αντιστροφή της δυσμενούς πορείας του κυβερνώντος κόμματος. Το ζήτημα δεν είναι τόσο η αλλαγή των προσώπων, όσο η εφαρμογή αποτελεσματικών πολιτικών που θα αντιμετωπίσουν τα υπάρχοντα προβλήματα. Ωστόσο, η αδυναμία ή η απροθυμία της κυβέρνησης να συγκρουστεί με τα συμφέροντα, την διαπλοκή και τα καρτέλ, αποτελεί το βασικό εμπόδιο στην πορεία προς την επίλυση αυτών των προβλημάτων.

Οι Προκλήσεις των Ανασχηματισμών

Οι ανασχηματισμοί έχουν διαχρονικά χρησιμοποιηθεί ως μέσο ανανέωσης και αλλαγής πορείας. Παρόλα αυτά, στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία, οι ανασχηματισμοί φαίνεται να αποτυγχάνουν να δημιουργήσουν την απαραίτητη αλλαγή. 

Το πρόβλημα έγκειται στο ότι δεν συνοδεύονται από σαφή και αποφασιστική στρατηγική για την αντιμετώπιση των συστημικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα. Χωρίς την πολιτική βούληση να αναμετρηθεί με τα κατεστημένα συμφέροντα και τις παθογένειες του ελληνικού κράτους, οι ανασχηματισμοί παραμένουν επιφανειακές αλλαγές χωρίς ουσιαστικό αντίκτυπο.

Η Πολιτική της Αποδυνάμωσης των Αντιπάλων

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, αντιλαμβανόμενος τις δυσκολίες της άμεσης εφαρμογής ριζοσπαστικών πολιτικών, έχει στραφεί στην πολιτική της αποδυνάμωσης των αντιπάλων. 

Η στόχευση του ΠΑΣΟΚ και η χρήση πολιτικών τεχνασμάτων επικοινωνιακής επίθεσης για την αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ και της Ελληνικής Λύσης, αποτελούν βασικές στρατηγικές της κυβέρνησης. Μέσα από την προώθηση της εκλογικής μαγειρικής και της αριθμητικής πρόσκτησης ψήφων, η Ν.Δ προσπαθεί να διατηρήσει την πολιτική της κυριαρχία.

Σε αυτή τη στρατηγική περιλαμβάνεται και η περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει πληγεί και από την υπόθεση παρακολούθησης του αρχηγού του, Νίκου Ανδρουλάκη. Η αμφισβήτηση, μετά το αποτέλεσμα των εκλογών, του Ανδρουλάκη και οι πρόσφατες εσωκομματικές εξελίξεις έχουν οδηγήσει σε ένα κόμμα διχασμένο και ευάλωτο σε εσωτερικές και εξωτερικές πιέσεις. 

Η πιθανότητα διάσπασης του ΠΑΣΟΚ σε τρία κομμάτια – αυτούς που θα παραμείνουν, αυτούς που θα συνεργαστούν με τη Ν.Δ και αυτούς που θα στραφούν προς τον ΣΥΡΙΖΑ – δείχνει ως ένα πολύ πιθανό σενάριο.

Οι Κίνδυνοι της Πολιτικής Αριθμητικής

Παρόλα αυτά, η πολιτική αριθμητικής και πρόσκτησης ψήφων από άλλα κόμματα, δεν αποτελεί μακροπρόθεσμη λύση για τα προβλήματα της Ν.Δ. 

Η επίλυση των προβλημάτων απαιτεί την εφαρμογή ουσιαστικών πολιτικών που θα βελτιώσουν την καθημερινότητα των πολιτών και θα ενισχύσουν την οικονομία. Η συνεχιζόμενη πολιτική της αποδυνάμωσης των αντιπάλων μπορεί να οδηγήσει σε μια επιφανειακή και πρόσκαιρη νίκη, αλλά μακροπρόθεσμα κινδυνεύει να οδηγήσει σε ένα πολιτικό βατερλώ. Η απώλεια της ταυτότητας και της κουλτούρας της δεξιάς, στο βωμό των πολιτικών μαγειρεμάτων, μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική.

Η λαϊκή έκφραση «Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα» αποδίδει γλαφυρά τον κίνδυνο που διατρέχει η Ν.Δ. Συγκεντρώνοντας δυνάμεις με ευκαιριακούς και τεχνητούς τρόπους, η κυβέρνηση κινδυνεύει να δει τις προσπάθειές της να διαλύονται σαν άνεμος. 

Η έλλειψη ουσιαστικής στρατηγικής και αποφασιστικότητας στην αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων, μπορεί να οδηγήσει σε μια πολιτική αποτυχία στις επόμενες εκλογές.

Συμπεράσματα

Η πορεία της Ν.Δ προς τις επόμενες εκλογές θα καθοριστεί από την ικανότητά της να αντιμετωπίσει τα πραγματικά προβλήματα της χώρας με ουσιαστικές και αποφασιστικές πολιτικές. Οι ανασχηματισμοί, η πολιτική αποδυνάμωσης των αντιπάλων και η εκλογική μαγειρική μπορεί να προσφέρουν προσωρινά πολιτικά οφέλη, αλλά δεν αποτελούν μακροπρόθεσμες λύσεις. 

Η πολιτική βούληση για σύγκρουση με τα συμφέροντα, η αντιμετώπιση της διαπλοκής και η εφαρμογή πολιτικών που θα βελτιώσουν την καθημερινότητα των πολιτών, αποτελούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανάκαμψη της Ν.Δ και την αποφυγή ενός πολιτικού "βατερλώ".