Δεν μπορούμε να στηρίζουμε την Ουκρανία και να καταγγέλλουμε τη Ρωσία, ενώ ξεχνούμε τα 50 χρόνια κατοχής στην Κύπρο

Η ομιλία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Διάσκεψη για την Ειρήνη στην Ουκρανία, που έλαβε χώρα στο Μπέργκενστοκ της Ελβετίας, ανέδειξε τη δέσμευση της Ελλάδας να στηρίξει την Ουκρανία ενάντια στη ρωσική εισβολή. 

Ενώ ο κ. Μητσοτάκης τόνισε την ανάγκη για σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας και των διεθνών κανόνων, αναφερόμενος στη σημασία της παγκόσμιας ειρήνης και της ασφάλειας, η ομιλία του έφερε στο προσκήνιο ένα παράδοξο: η Ελλάδα, η οποία διαχρονικά αντιμετωπίζει την παράνομη τουρκική κατοχή στην Κύπρο, δεν αναφέρθηκε καθόλου σε αυτό το σημαντικό θέμα. 

Υποστήριξη στην Ουκρανία

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκίνησε την ομιλία του υπογραμμίζοντας ότι «τα σύνορα δεν μπορούν να αλλάζουν με τη βία» και ότι «η Ελλάδα θα συνεχίσει να υποστηρίζει την Ουκρανία». Η διαβεβαίωση αυτή, μαζί με την αναφορά στην ανάγκη για μια «αξιόπιστη διαπραγμάτευση που θα καταλήξει σε μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη», αναδείκνυε τη θέση της Ελλάδας απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα και την υποστήριξή της προς τις αξίες της εθνικής κυριαρχίας και της διεθνούς νομιμότητας.

Ο Πρωθυπουργός επισήμανε ότι «η κυριαρχία πρέπει να γίνεται σεβαστή» και ότι «οι διεθνείς κανόνες πρέπει να τηρούνται». Η δήλωση αυτή έρχεται σε μια κρίσιμη στιγμή για την παγκόσμια πολιτική σκηνή, όπου οι εντάσεις μεταξύ των χωρών αυξάνονται και οι διεθνείς κανόνες αμφισβητούνται συχνά.

Η παράλειψη αναφοράς της Κύπρου

Παρά τις έντονες δηλώσεις για την υποστήριξη της Ουκρανίας, η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στην παράνομη κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία εγείρει ερωτήματα. Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 και η συνεχιζόμενη κατοχή του βόρειου τμήματος του νησιού αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες διπλωματικές πληγές στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Η Ελλάδα, ως χώρα με ισχυρούς ιστορικούς και πολιτισμικούς δεσμούς με την Κύπρο, έχει διαχρονικά καταδικάσει την κατοχή και έχει υποστηρίξει την επανένωση του νησιού.

Η παράλειψη αυτή στην ομιλία του Μητσοτάκη μπορεί να ερμηνευτεί ως μια διπλωματική στρατηγική για να μην αναζωπυρωθούν οι εντάσεις με την Τουρκία σε μια περίοδο που η Ελλάδα προσπαθεί να ισορροπήσει τις σχέσεις της με τους γείτονές της. Ωστόσο, η έλλειψη αναφοράς στο ζήτημα της Κύπρου μπορεί να εκληφθεί και ως μια μορφή υποχώρησης από τις πάγιες ελληνικές θέσεις.

Η Ιστορική και Πολιτική Σημασία της Κύπρου

Η Κύπρος αποτελεί ένα κεντρικό σημείο αναφοράς για την ελληνική εξωτερική πολιτική. Η τουρκική κατοχή του βόρειου τμήματος του νησιού έχει δημιουργήσει μια διχοτομημένη χώρα, με τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως το νόμιμο κράτος του νησιού, ενώ μόνο η Τουρκία αναγνωρίζει το ψευδοκράτος της Βόρειας Κύπρου.

Οι προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού έχουν επανειλημμένα αποτύχει, με τις συνομιλίες να βρίσκονται σε αδιέξοδο λόγω της επιμονής της Τουρκίας σε μια λύση δύο κρατών. Η Ελλάδα, μαζί με την Κυπριακή Δημοκρατία, επιδιώκει μια δίκαιη και βιώσιμη λύση που θα επανενώνει το νησί και θα διασφαλίζει τα δικαιώματα όλων των κατοίκων του.

Η Ανάγκη για Σαφήνεια και Συνέπεια

Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να διατηρεί συνέπεια στις δηλώσεις και τις δράσεις της όσον αφορά τα θέματα εθνικής κυριαρχίας και διεθνούς δικαίου. Η στήριξη της Ουκρανίας είναι σημαντική και απαραίτητη, ωστόσο, η παραμέληση του Κυπριακού ζητήματος δημιουργεί αμφιβολίες για τη δέσμευση της Ελλάδας προς τις αρχές που ίδια διακηρύσσει.

Η Κυπριακή Δημοκρατία χρειάζεται την υποστήριξη της διεθνούς κοινότητας, και ιδιαίτερα της Ελλάδας, για να επιτύχει μια δίκαιη λύση. Η σιωπή σε τέτοια κρίσιμα ζητήματα μπορεί να εκληφθεί ως αδιαφορία ή ακόμα και ως συνενοχή στη συνέχιση της αδικίας.

Η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Διάσκεψη για την Ειρήνη στην Ουκρανία αναδεικνύει την υποστήριξη της Ελλάδας προς την Ουκρανία και την αντίθεσή της στην αλλαγή συνόρων μέσω βίας. Ωστόσο, η έλλειψη αναφοράς στην παράνομη κατοχή της Κύπρου από την Τουρκία αποτελεί ένα σημαντικό κενό που υπονομεύει την αξιοπιστία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

Η Ελλάδα οφείλει να συνεχίσει να στηρίζει την Ουκρανία, αλλά παράλληλα να μην ξεχνά τις δικές της ιστορικές και πολιτικές δεσμεύσεις προς την Κύπρο. Η δίκαιη και βιώσιμη επίλυση του Κυπριακού είναι απαραίτητη για τη σταθερότητα και την ειρήνη στην Ανατολική Μεσόγειο, και η Ελλάδα πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή αυτής της προσπάθειας.