Στη Δρέσδη ο Γάλλος πρόεδρος μίλησε σε νέους για μια Ευρώπη, όπου η ειρήνη, η δημοκρατία και η ευημερία διακυβεύονται. Μια ομιλία που παρέπεμπε στις θέσεις της Σορβόννης.
Εικοσιτέσσερα χρόνια μετά, ένας Γάλλος πρόεδρος επιστρέφει στη Γερμανία για επίσημη επίσκεψη στο πλαίσιο μιας προσπάθειας σύσφιξης και αναθέρμανσης των γαλλογερμανικών σχέσεων, που πέρασαν από κλυδωνισμούς τα τελευταία χρόνια, αλλά αποτελούν διαχρονικά τον ακρογωνιαίο λίθο της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Μετά τον Ζακ Σιράκ, αυτές τις ημέρες είναι η σειρά του Εμμανουέλ Μακρόν με σημαντικές επίκαιρες αφορμές, οι οποίες αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα σε μια περίοδο δύο πολέμων στην γειτονιά της Ευρώπης και ανόδου της ακρδοδεξιάς λίγες μέρες πριν από τις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Ο λόγος για τα 75 χρόνια Γερμανικού Συντάγματος την Κυριακή στο Βερολίνο, αλλά και για τη «Γιορτή της Δημοκρατίας» τη Δευτέρα στη Δρέσδη, όπου απευθύνθηκε σε νέες και νέους από τέσσερις χώρες μπροστά από την ιστορική εκκλησία Φράουενκιρχε, η οποία καταστράφηκε κατά τον Βομβαρδισμό της Δρέσδης κι έπειτα αποκαταστάθηκε, αποτελώντας σύμβολο για τη σύγχρονη γερμανική ιστορία.
Μια πόλη με βαρύ όνομα και ιστορία, η Δρέσδη στη Σαξονία, στην οποία δεν είχε καταφθάσει από τη Γερμανική Επανένωση μέχρι σήμερα άλλος Γάλλος πρόεδρος. Ο Εμμανουέλ Μακρόν επέλεξε μάλιστα να μιλήσει στους νέους που συμμετείχαν στην εκδήλωση στα γαλλικά, αλλά και στα γερμανικά, τη γλώσσα που έμαθε, όπως είπε, στο γαλλικό σχολείο, αλλά και μέσα από μαθητικά προγράμματα ανταλλαγών μεταξύ Αμιέν και Ντόρτμουντ.
«Ο πόλεμος έχει επιστρέψει στην Ευρώπη»
Θέλοντας να επαναλάβει βασικά μηνύματα και θέσεις που έχει ήδη εκφράσει και από το βήμα της Σορβόννης στο Παρίσι, ο Εμμανουέλ Μακρόν μίλησε για την Ευρώπη, όπως αυτή γεννήθηκε αλλά και όπως αυτή θα πρέπει να παραμείνει στο μέλλον: μια Ευρώπη «ειρήνης, ευημερίας και δημοκρατίας».
Και τα τρία αυτά συστατικά στοιχεία της Ευρώπης σήμερα «απειλούνται, εάν η Ευρώπη δεν δράσει», δεδομένου ότι όπως τόνισε, «ο πόλεμος έχει επιστρέψει στην Ευρώπη». Εάν ληφθούν οι λανθασμένες αποφάσεις «η Ευρώπη μπορεί να πεθάνει», υπογράμμισε εκ νέου από τη Γερμανία ο Γάλλος πρόεδρος. Και στην τελευταία ομιλία της Σορβόννης τον Απρίλιο του 2024 είχε χαρακτηρίσει την Ευρώπη «θνησιγενή».
Μάλιστα υπό αυτό το πρίσμα, θεωρώντας ότι η ειρήνη στην Ευρώπη κάθε άλλο παρά δεδομένη είναι, υποστήριξε την αναγκαιότητα να αποκτήσει η Ευρώπη ένα ανεξάρτητο σύστημα ασφαλειας, μια αυτόνομη αμυντική πολιτική, αλλά και κοινή σύμπλευση στο πεδίο αυτό με τους υπόλοιπους ευρωπαίους εταίρους εντός του ΝΑΤΟ.
«Ρωσία θα υπάρχει αύριο και μεθαύριο»
Για τον ίδιο η Ευρώπη χρειάζεται επίσης άμεσα ένα «μοντέλο ανάπτυξης για τις μελλοντικές γενιές» που θα συνδυάζει την προστασία του κλίματος και την οικονομική ανάπτυξη. Και βέβαια θα πρέπει να γίνει πιο «κυρίαρχη και ανεξάρτητη» απέναντι στην Κίνα αλλά και τις ΗΠΑ.
Μάλιστα είπε χαρακτηριστικά ότι «η Ευρώπη θα πρέπει να βγει από την αφέλειά της» και ότι «θα πρέπει η ίδια να προστατεύσει καλύτερα τον εαυτό της» σε συγκεκριμένα συμφέροντά της, όπως για παράδειγμα στο δημοσιονομικό πεδίο ή στο πεδίο των εμπορικών σχέσεων.
Κεντρικό ρόλο στην ομιλία του Εμμανουέλ Μακρόν στη Δρέσδη κατείχε βέβαια για άλλη μια φορά η Ουκρανία, τονίζοντας ότι «θέλουμε μια ειρήνη στην Ουκρανία, την οποία θα επιλέξουν μόνοι τους οι Ουκρανοί». Μάλιστα ως προς στη Ρωσία ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «η Ρωσία θα υπάρχει αύριο και μεθαύριο» και ακριβώς γι αυτόν τον λόγο είναι αναγκαίο η Ευρώπη να σκεφτεί την ασφάλεια και την άμυνά της.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.