Θρησκευτικό ορόσημο για τη Λιβαδειά, τα Εισόδια της Θεοτόκου
Την 21η Νοεμβρίου η πρωτεύουσα της Βοιωτίας γιορτάζει τα Εισόδια της Θεοτόκου. Ποια όμως είναι η ιστορία του Μητροπολιτικού Ναού και για ποιους λόγους πολιούχος είναι η ίδια η Υπεραγία Θεοτόκος;
Από την Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Λιβαδειάς αναδημοσιέυουμε το παρακάτω σχετικό άρθρο της φιλολόγου Ιωάννας Ζωγράφου με πληροφορίες από το βιβλίο του Γεωργίου Κουτσαβδή "Όμορφη που είναι η Λιβαδειά", 1965.
Η πόλη μας, αρχοντοπούλα της Ρούμελης (δανειζόμενη τη ρήση του Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδείας κ. κ. Γεωργίου) και ιδιαίτερα ζωηρή παιδούλα του Ελικώνα-Παρνασσού κατ εμένα, ζει έντονες στιγμές κατά τους φθινοπωρινούς μήνες. Έχοντας αφήσει πίσω μας τους ήχους και τα ακούσματα, τις γεύσεις και τις μυρωδιές, τα χρώματα και το ιδιαίτερο και, ταυτόχρονα για εμάς τους κατοίκους της, οικείο ύφος της εμποροπανηγύρεως προσδοκούμε τη μεγάλη γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, στις 21 Νοεμβρίου.
Περίλαμπρη ημέρα που συμπληρώνεται με την περιφορά της ιερής εικόνας και την αθρόα συμμετοχή κληρικών και λαού.
Ποια όμως είναι η ιστορία του Μητροπολιτικού Ναού και για ποιους λόγους πολιούχος είναι η ίδια η Υπεραγία Θεοτόκος;
Για να κατορθώσουμε έγκυρες απαντήσεις στα ερωτήματα θα αναγκαστούμε να ανατρέξουμε στο όχι πολύ μακρινό παρελθόν.
Αμέσως μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό πόθος και αίτημα των απλών κατοίκων αλλά και των τοπικών αρχόντων της πόλης μας ήταν η ανέγερση ενός Μητροπολιτικού Ναού ανάλογο των προσδοκιών και της πίστης των, μέχρι εκείνη τη στιγμή, υπόδουλων και καταπιεσμένων πολιτών της.
Θα χρειαστεί όμως να περάσουν είκοσι ολόκληρα χρόνια μέχρι να συσταθεί η αρμόδια επιτροπή, η οποία θα προχωρούσε στις κατάλληλες κινήσεις για την πραγματοποίηση αυτού του δύσκολου, λόγω των οικονομικών συνθηκών, αλλά φιλόδοξου εγχειρήματος.
Έτσι, φτάνοντας στο 1855 άμεση προτεραιότητα είχε η κατεδάφιση του, από τουρκοκρατίας, Tζαμιού του Σταροπάζαρου, (η οποία και πραγματοποιήθηκε με την εθελοντική εργασία των ακάματων κατοίκων), μια και στη θέση του αποφασίστηκε, καθόλου τυχαία, η ανέγερση του Ναού της σημερινής Μητροπόλεως: δίπλα από το παλιό τζαμί βρισκόταν ο μικρός Ναός της Υπεραγίας Θεοτόκου, η Ελεούσα.
Αφετηρία του έργου η 21η Νοεμβρίου του 1856, ημέρα εορτασμού των Εισοδίων της Θεοτόκου που βρίσκει τους πρόθυμους Λειβαδίτες να έχουν ξεκινήσει με δικά τους έξοδα την ανέγερση του Ναού. Όμως το κόστος ήταν δυσβάστακτο και οι στόχοι δυσανάλογα υψηλοί των οικονομικών δυνατοτήτων. Και για αυτό ο Αντώνιος Γεωργαντάς, δήμαρχος Λιβαδειάς και βουλευτής και ο Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας Αβράμιος έστειλαν στο βασιλιά Όθωνα την εξής επιστολή, με την οποία ζητούσαν την συνδρομή του.
Μεγαλειότατε, η έλλειψις κεντρικού Ναού εν τη πόλη Λεβαδείας, καθισταμένη οσημέραι επαισθητοτέρα, επέφερε τέλος την απόφασιν παρά των αρμοδίων προσώπων του ν’ αναπληρωθή δι’ οικοδομής όσον οίον τε μεγαλοπρεπούς και καταλλήλου και ήδη ήρηατο αυτή προβαίνει μ’ όλην την εντέλειαν. Επειδή δε τα μέσα όσα προς τον σκοπόν τούτον διετέθησαν επί του τόπου δεν επαρκούσιν προς τελειοποίησιν του προκειμένου Ιερού Ναού, το Δημοτικόν Συμβούλιον επεφόρτισεν ημάς όπως υποβάλωμεν εις τους πόδας του Υψηλού Υμετέρας Μεγαλειότητος θρόνου την ταπεινήν του παράκλησιν του να ευαρεστηθή η Υμ. Μεγαλειότης, ως και εις τους λοιπούς οικοδομηθέντας εις τας διαφόρους του Κράτους επαρχίας, να χορηγήση ανάλογον βοήθειαν προς αποπεράτωσην αυτού. Εκπληρούντες όθεν την ως ερρέθη εντολήν, ευελπιζόμεθα οτι η Υμετέρα Μεγαλειότης θέλει ευδοκήση να ευεργετήση και πάλιν την πόλην της Λεβαδείας. Διατελούμεν της Υμετέρας Μεγαλειότητος ταπεινότατοι και ευπειθέστατοι υπήκοοι και δούλοι.
Ο Θηβών και Λεβαδείας
Αβράμιος
Αν. Γεωργαντάς
Αθήναι τη 9 Ιανουαρίου 1856
Ο Βασιλιάς ύστερα από 16 μήνες προωθεί την αίτηση στο υπουργείο Εκκλησιαστικών, προκειμένου να αποφασισθεί η χορήγηση της αιτούμενης οικονομικής ενίσχυσης. Αν και τελικά το δάνειο εγκρίθηκε, η ανέγερση ολοκληρώθηκε περίπου το 1860, αφού το έργο ξεπέρασε τον προϋπολογισμό, διότι οι Λειβαδίτες θέλησαν να επενδύσουν το Ναό εξωτερικά με πελεκητούς λίθους και μάρμαρα και ίσως, υπήρχαν ακόμα ως το 1874 εκκρεμείς οικονομικές υποχρεώσεις
Τελικά ο Ναός, χώρος λατρείας και προσευχής, παραδόθηκε στους κατοίκους της πόλης μας, αντάξιος των αρχικών οραμάτων τους, και κάθε χρονιά τιμούν με περισσή κατάνυξη, ευλάβεια και μεγαλοπρέπεια το ιερό πρόσωπο της Παναγίας.
Αρχικά ο Ναός δεν είχε αγιογραφηθεί. Περίπου έναν αιώνα μετά την αποπεράτωσή του, το 1947, κατόπιν αιτήσεως του Μητροπολίτου Πολυκάρπου, η ανάθεση του έργου, το οποίο τελικά έγινε το 1953, προτάθηκε στο διάσημο Λειβαδίτη ζωγράφο Θεόδωρο Λαζαρή.
Συνοψίζοντας ο Ναός της Μητροπόλεως, καμάρι των Λειβαδιτών, έχει ταυτιστεί με το τέλος μιας εποχής δουλείας, νωθρότητας και υποταγής, την αποκατάσταση των πραγμάτων και της ηθικής τάξης, ( με την ολοκληρωτική καταστροφή ιερού μωαμεθανικού χώρου και αντικατάστασή του με χριστιανικό ιερό χώρο) και το νέο αέρα ελπίδας, αισιοδοξίας, γνήσιας ελληνικότητας και ορθόδοξου πνεύματος.
Πηγή: Γεωργίου Κουτσαβδή "Όμορφη που είναι η Λιβαδειά", 1965.
by Ιωάννα Ζωγράφου, φιλόλογος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.