14 Ιουνίου 1987: Ο θρίαμβος στο Eurobasket, οι έκτακτες εκπομπές της ΕΡΤ και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων

Μέχρι το 1987 ο ελληνικός αθλητισμός έμοιαζε χαμένος στην έρημο της αθλητικής απαξίωσης. Ελάχιστες οι διακρίσεις κι αυτές σε ατομικό επίπεδο. Το παγκόσμιο ρεκόρ του Χρήστου Παπανικολάου στο επί κοντώ, η νίκη της Άννας Βερούλη στο Ευρωπαϊκό, το παγκόσμιο ρεκόρ της Σοφίας Σακοράφα στον ακοντισμό λίγο μετά

Σε συλλογικό επίπεδο ο μόνος ευρωπαϊκός τελικός που είχε κερδίσει ελληνική ομάδα ήταν πάλι στο μπάσκετ με την ΑΕΚ το 1969 στο Κύπελλο Κυπελλούχων, τη δεύτερη σε σπουδαιότητα διοργάνωση σε επίπεδο συλλόγων. Υπήρχε και μια συμμετοχή σε τελικό στο ποδόσφαιρο με τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο Πρωταθλητριών (νυν Τσάμπιονς Λιγκ), το 1971, αλλά είχε συνοδευτεί με ήττα (2-0) από τον φοβερό και τρομερό Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ.

Το 1987 όμως, στις 14 Ιουνίου στο ΣΕΦ ήρθε η... άνοιξη. Η εθνική μπάσκετ κέρδισε την μεγάλη, τρανή και κυρίως ενωμένη Σοβιετική Ένωση κι έκανε όλη τη χώρα να βγει στους δρόμους από χαρά!

Ποτέ άλλοτε μέχρι τότε μια εθνική προσπάθεια δεν είχε βρει τέτοια ανταπόκριση. Στις εξέδρες του σταδίου ήταν όλη η πολιτική ηγεσία. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης. Δεν καταλάβαινε πολλά, αλλά χειροκροτούσε. Ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παναδρέου. Μέχρι και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε πάει κόντρα διαψεύδοντας τους προληπτικούς!

Η νίκη εξασφαλίστηκε με τις κρίσιμες βολές του Αργύρη Καμπούρη. Μεσα σε ένα βράδυ έγινε ο «τίμιος γίγαντας». Μια σειρά παικτών όπως ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Φασούλας, ο Χριστοδούλου δεν περίμεναν αυτό το ματς για να γίνουν διάσημοι. Η πορεία της εθνικής σημαδεύτηκε από τις δικές τους προσπάθειες, απέκτησαν φανατικούς θαυμαστές, όπως και ο τεχνικός Κώστας Πολίτης.

Η επόμενη μέρα ήταν Δευτέρα. Ελάχιστοι είχαν κοιμηθεί. Οι εφημερίδες από νωρίς το πρωί πανηγύριζαν για τον θρίαμβο. Παντού το χρυσό μετάλλιο ήταν πρώτο θέμα.

Ο Φίλιππος Συρίγος με τις τηλεοπτικές του μεταγραφές έγινε η φωνή ενός ολόκληρου λαού.

 

Η τηλεόραση ακολούθησε τους διεθνείς όχι μόνο στα αποδυτήρια, αλλά και στο ξενοδοχείο στη Γλυφάδα που ήταν η βάση της, αλλά και στους στους δρόμους που ο κόσμος πανηγύριζε...

Στην έκτακτη εκπομπή μίλησαν οι πολιτικοί, οι αθλητές αλλά και τηλεφωνικά και από την Αμερική ο πατέρας του Νίκου Γκάλη

 

Οι εφημερίδες την επόμενη μέρα αφιέρωσαν όχι μόνο τις πρώτες τους σελίδες στη μεγάλη επιτυχία, αλλά και πολλές από τις εσωτερικές.

Ξεχωρίσαμε δύο δημοσιεύματα από την εποχή εκείνη. Το «σαλόνι» που έγραψε ένας από τους καλύτερους δημοσιογράφους της εποχής εκείνης, ο Χρήστος Ράπτης που δυστυχώς έφυγε πρόωρα από τη ζωή

Για την περιγραφή του ματς ο Βασίλης Σκουντης έδωσε την άλλη διάσταση στον τελικό που έτσι κι αλλιώς είχε δει όλη η Ελλάδα.

Για το τέλος κρατήσαμε το «πινακάκι» του τελικού. Τους παίκτες που πήραν μέρος σε αυτόν.

Ελλάδα (Κώστας Πολίτης): Γκάλης 40 (1), Γιαννάκης 10 (2), Καμπούρης 10, Χριστοδούλου 10 (2), Φασούλας 12, Ανδρίτσος 10, Ιωάννου 8 (1), Ρωμανίδης 3, Φιλίππου.

ΕΣΣΔ (Αλεξάντερ Γκομέλσκι): Βάλτερς 23 (4), Μαρτσουλιόνις 16, Χομίτσιους 10, Τσατσένκο 14, Γιοβάισα 17 (4), Βολκόφ 4, Ταρακάνοφ 5, Γκομπόροφ 4, Τιχονένκο, Μπαμπένκο, Παγκράσκιν 8