«Τη Μεγάλη Πέμπτη, πριν από 1990 χρόνια, καταβλήθηκε το πιο διάσημο ποσό στην ιστορία της ανθρωπότητας: η αμοιβή του Ιούδα έναντι της προδοσίας στον Ιησού Χριστό.
Τα «τριάκοντα αργύρια» στα οποία αναφέρεται η Καινή Διαθήκη
ακούγονται σαν μικρό ποσό. Και σίγουρα, αν υπολογίζει κανείς ότι με αυτά
πουλήθηκε μια ζωή. Ήταν όμως όντως λίγα τα λεφτά; Πόσα άξιζαν, πόσα
αξίζουν αυτά τα «αργύρια»; Και: Υπήρχε καθόλου αυτό το νόμισμα;
Στην παλιά εκδοχή της Βίβλου, που ήταν γραμμένη στα αρχαία ελληνικά, η
λέξη «αργύρια» είναι συνώνυμη με τα ασημένια κέρματα. Αρχαιολόγοι
πιστεύουν ότι επρόκειτο για τα λεγόμενα Σέκελ της Τύρου (αργυρά
τετράδραχμα), που είχαν βάρος 15 γραμμάρια το καθένα. Αναλόγως της
κατάστασης στην οποία βρίσκονται, ένα τέτοιο κέρμα αξίζει σήμερα από 200
έως 500 ευρώ.
Οι νομισματικοί ιστορικοί δυσκολεύονται να αναλύσουν την αγοραστική
δύναμη του αργυρίου σε σχέση με «καλάθι» καταναλωτικών ειδών των Αρχαίων
Ρωμαίων, καθώς οι κοινοί θνητοί έκαναν εμπόριο με φυσικούς πόρους: δέκα
ουγκιές λαδιού για παράδειγμα έναντι ενός ζεύγους σανδαλιών.
Οι ειδικοί επισημαίνουν πως, αν μπορεί να συγκριθεί το αργύριο εκείνης
της εποχής με τα σημερινά νομίσματα, τότε μιλάμε για τριακόσια έως
τετρακόσια ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί με την τιμή ενός Σέκελ της Τύρου.
Επομένως, ο Ιούδας εισέπραξε ένα ποσό που μεταφράζεται σε 10.000 ευρώ
περίπου. Με αυτά μπορεί να αγοράσει κάποιος ένα μικρό αυτοκίνητο
σήμερα».
Πηγή: Tilestwra.com
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.