Τις πρωινές ώρες της 16ης Αυγούστου 1960 η Κύπρος έπαψε να αποτελεί βρετανική αποικία και έγινε ανεξάρτητη Δημοκρατία. Στις 16 Αυγούστου ο τελευταίος Βρετανός κυβερνήτης Σερ Χιου Φουτ, σε επίσημη τελετή στη Βουλή των Αντιπροσώπων, παρέδωσε την εξουσία στον πρώτο Πρόεδρο της νεοσύστατης Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄. Την ίδια μέρα έγινε στο Κυβερνείο η υποστολή της αγγλικής σημαίας και η έπαρση της κυπριακής. Αργότερα, ορίστηκε ως μέρα εορτασμού της κυπριακής ανεξαρτησίας η 1η Οκτωβρίου.Για να τιμηθεί η ανεξαρτησία της Κύπρου η Ολομέλεια της Κυπριακής Βουλής τήρησε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη όλων των προασπιστών της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ο Προεδρεύον της Βουλής των Αντιπροσώπων Ζαχαρίας Κουλίας δήλωσε ότι «με την ευκαιρία αυτή, αποτίνουμε φόρο τιμής σε όλους όσοι αγωνίστηκαν με απαράμιλλο ηρωισμό, αλλά και όσοι θυσιάστηκαν για την απελευθέρωση της πατρίδας μας από τους Άγγλους αποικιοκράτες, θέτοντας τις δομές ενός ελεύθερου κράτους».
Και κατέληξε: «Ως Βουλή των Αντιπροσώπων επαναλαμβάνουμε την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την εξεύρεση λύσης του Κυπριακού σύμφωνα με τα ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Ταυτόχρονα, απαιτούμε από την Τουρκία να σεβαστεί το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, τα οποία καταστρατηγεί κατάφωρα, παραβιάζοντας τα δικαιώματά μας ως ευρωπαϊκού κράτους και παρεμποδίζοντας την αρμονική συνύπαρξη όλων των κατοίκων της Κύπρου».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.