The Economist : Το γραφείο του μέλλοντος

Το γραφείο ήταν ένα μέρος που πήγαιναν οι άνθρωποι επειδή έπρεπε.

Οι συναντήσεις γίνονταν σε αίθουσες συνεδριάσεων και αυτοπροσώπως. Τα γραφεία καταλάμβαναν το μεγαλύτερο μέρος του χώρου. Η πανδημία έχει εκθέσει το γραφείο στον ανταγωνισμό από την απομακρυσμένη εργασία και δημιούργησε μια σειρά από ερωτήματα σχετικά με το πώς θα πρέπει να σχεδιαστεί στο μέλλον.

Τι είναι το γραφείο...Στο παρελθόν ήταν ένα μέρος όπου οι εργαζόμενοι μπορούσαν να ολοκληρώσουν τη δουλειά τους, όποια μορφή κι αν είχε. Τώρα άλλες αντιλήψεις του ρόλου του σπρώχνουν αλλού την προσοχή. Σκοπός του είναι να συγκεντρώσει τους ανθρώπους προσωπικά, ώστε να μπορούν να κάνουν τα πράγματα που η εξ αποστάσεως εργασία δυσκολεύει: τη δημιουργία βαθύτερων σχέσεων ή τη συνεργασία σε πραγματικό χρόνο σε συγκεκριμένα έργα. Άλλοι μιλούν για το γραφείο ως προορισμό, ένα μέρος που πρέπει να κάνει την ιδέα να σηκωθείτε νωρίτερα από το κρεβάτι, προκειμένου να συναναστραφείτε με άτομα που μπορεί να έχουν covid-19, να φαίνεται ελκυστική.

Με άλλα λόγια, μια διάταξη που είναι σε μεγάλο βαθμό αφιερωμένη σε άτομα που εργάζονται σε σειρές γραφείων μαζί με τους συναδέλφους, κάθε μέρα μοιάζει πολύ με το 2019. Με λιγότερα άτομα να έρχονται και μεγαλύτερη έμφαση στη συνεργασία, λιγότερα γραφεία θα δίνονται σε άτομα. Αντίθετα, θα υπάρχουν περισσότερες κοινόχρηστες περιοχές, όπου τα άτομα σε μια ομάδα θα μπορούν να συνεργάζονται ευέλικτα. (Περισσότερο γραφείο θα απαιτήσει επίσης αποθηκευτικό χώρο για προσωπικά αντικείμενα: τα ντουλάπια ενδέχεται να επιστρέψουν σύντομα στη ζωή σας.)

Για να γεφυρώσετε τα κενά μεταξύ των ομάδων, μια τακτική είναι να αφήσετε στην άκρη περισσότερο από το γραφείο, για να παρουσιάσετε τη δουλειά κάθε τμήματος, έτσι ώστε οι άνθρωποι που δεν συναντιούνται ποτέ στο Zoom, να μπορούν να δουν παραδείγματα του τι κάνουν οι συνάδελφοί τους. Μια άλλη επιλογή είναι να προσφέρετε σε όλους ποτά. Περιμένετε να διατεθεί περισσότερος χώρος για κοινωνικές συναναστροφές και εκδηλώσεις. Τα μπαρ στα γραφεία προφανώς θα είναι μια εκδοχή. Η Robin Klehr Avia της Gensler, μιας αρχιτεκτονικής εταιρείας, λέει ότι, βλέπει πολλά αιτήματα για μέρη, όπως μεγάλα αμφιθέατρα, όπου οι πελάτες μιας εταιρείας μπορούν να έχουν «εμπειρίες».

Τα σχέδια για το γραφείο μετά την Covid πρέπει επίσης να επιτρέπουν υβριδική εργασία. Οι συναντήσεις πρέπει να λειτουργούν τόσο για τους εικονικούς συμμετέχοντες, όσο και για τους αυτοπροσώπως συνεισφέροντες: οι κάμερες, οι οθόνες και τα μικρόφωνα θα πολλαπλασιαστούν. Τα γραφεία Gensler στη Νέα Υόρκη διαθέτουν μίνι αίθουσες συσκέψεων που έχουν μια οθόνη και ένα μισό τραπέζι που προεξέχει από τον τοίχο, με καθίσματα για τέσσερα ή πέντε άτομα που είναι διατεταγμένα να βλέπουν την οθόνη και όχι το ένα το άλλο.

Η ποικιλία θα είναι ένα άλλο θέμα. Οι άνθρωποι μπορεί να σχεδιάζουν να εργαστούν σε ομάδες το πρωί, αλλά πρέπει να συγκεντρωθούν το απόγευμα. Ο Ryan Anderson της Herman Miller, μιας εταιρείας επίπλων, παρομοιάζει τη διαφορά μεταξύ του γραφείου πριν και μετά την πανδημία με εκείνη μεταξύ ενός ξενοδοχείου και ενός σπιτιού. Τα ξενοδοχεία παραχωρούνται σε μεγάλο βαθμό σε δωμάτια για άτομα. "Το σπίτι θεωρείται ως ένα μέρος για μια οικογένεια εδώ και χρόνια, που φιλοξενεί πολλές διαφορετικές δραστηριότητες."

Όλα αυτά συνεπάγονται την ανάγκη για ευελιξία. Οι σταθμοί σύνδεσης φορητών υπολογιστών είναι απλές προσθήκες, αλλά κομμάτια επίπλων γραφείου είναι πιο δύσκολο να επισκευαστούν. Τα ίδια τα γραφεία τείνουν να είναι δεμένα στο πάτωμα μέσω δεσμών καλωδίων και βυσμάτων. Το γραφείο του μέλλοντος μπορεί κάλλιστα να διαθέτει γραφεία με ρόδες, τα οποία θα έπρεπε να ταιριάζουν με όλο αυτό το σκηνικό. Οι αίθουσες συνεδριάσεων θα είναι επίσης πιο ευέλικτες, με τοίχους που ανυψώνονται και μετακινούνται.

Εάν η κοινωνικοποίηση και η ευελιξία είναι δύο από τα θέματα του γραφείου μετά την πανδημία, ένα τρίτο είναι τα δεδομένα. Οι διαχειριστές ακινήτων και ανθρώπινου δυναμικού, θα θέλουν περισσότερα δεδομένα για να κατανοήσουν πώς χρησιμοποιούνται οι εγκαταστάσεις και ποιες ημέρες και ώρες οι άνθρωποι μαζεύονται στο γραφείο. Οι εργαζόμενοι θα ζητήσουν περισσότερα δεδομένα σχετικά με τους κινδύνους για την υγεία: την ποιότητα του αερισμού στις αίθουσες συσκέψεων, ας πούμε, ή την κατάλληλη ανίχνευση επαφών εάν ένας συνάδελφος βρεθεί θετικός στην τελευταία παραλλαγή του Covid-19.

Και τα δεδομένα θα ρέουν πιο άφθονα σε απόκριση: από αισθητήρες σε γραφεία και φωτισμό, αλλά και από εργαλεία γραφείου και εφαρμογές διαχείρισης επισκεπτών. Το ερώτημα ποιος κατέχει δεδομένα για τους ενοίκους γραφείων και ποιοι μηχανισμοί συναίνεσης απαιτούνται για τη συλλογή αυτών των πληροφοριών πρόκειται να γίνει πιο πιεστικό.

Συνδυάστε τα όλα αυτά μαζί και τι παίρνετε;  

Εάν είστε αισιόδοξος, το γραφείο του μέλλοντος θα είναι ένα ευρύχωρο, συνεργατικό περιβάλλον που θα κάνει τη μετακίνηση να αξίζει τον κόπο. Εάν είστε απαισιόδοξος, θα είναι ένα κτίριο γεμάτο μέθυσους υπό βαριά επιτήρηση. Στην πραγματικότητα, ρεαλιστικές σκέψεις - πόσος χρόνος απομένει για τη μίσθωση, οι φυσικοί περιορισμοί της διάταξης ενός κτιρίου, η αβεβαιότητα σχετικά με την πορεία της πανδημίας - θα καθορίσουν τον ρυθμό της αλλαγής. Ότι και να γίνει, το γραφείο δεν θα είναι αυτό που ήταν.

economist.com