Οι Αμερικανοί θα πρέπει να ξαναδούν την Αν. Μεσόγειο ως μια πλατφόρμα προβολής ισχύος...

Καθοδηγούμενη από τον αυξανόμενο ανταγωνισμό με την Κίνα και τη Ρωσία, η κυβέρνηση Μπάιντεν διενεργεί μια παγκόσμια αναθεώρηση της στάσης της ισχύος της, η οποία, όπως την περιγράφει το Πεντάγωνο , περιλαμβάνει την τοποθέτηση «του σωστού αριθμού στρατευμάτων στις σωστές θέσεις». Αυτό συνεπάγεται δύσκολους συμβιβασμούς για την κατανομή περιορισμένων πόρων μεταξύ ανταγωνιστικών στόχων, ειδικά καθώς η Ουάσιγκτον πρέπει επίσης να αντιμετωπίσει τις αβεβαιότητες σχετικά με τις μελλοντικές αμυντικές δαπάνες και την αξία των δεσμεύσεων των ΗΠΑ μετά το Αφγανιστάν.

Καμία "ασημένια σφαίρα" δεν λύνει αυτό το πρόβλημα, ωστόσο η Ουάσιγκτον μπορεί να "σκοτώσει πολλά πουλιά" με μία πέτρα. Όπως εξηγεί μια νέα έκθεση από το Εβραϊκό Ινστιτούτο Εθνικής Ασφάλειας της Αμερικής, η Ανατολική Μεσόγειος προσφέρει ολοένα και περισσότερο μοναδικές στρατηγικές ευκαιρίες για την ενίσχυση της μελλοντικής παρουσίας των ΗΠΑ. Μετακίνηση δυνάμεων γρήγορα και αποτελεσματικά σε γειτονικές περιοχές, για να καθησυχάσουν τους συνεργάτες χωρίς περιττές δαπάνες και χωρίς την δημιουργία νέων κενών ισχύος ή τραβώντας την εστίαση από τον μεγάλο ανταγωνισμό ισχύος.

Ως η κυριολεκτική «θάλασσα μεταξύ των εδαφών», η Ανατολική Μεσόγειος είναι ένας φυσικός γεωστρατηγικός σύνδεσμος μεταξύ Ευρώπης, Αφρικής και Μέσης Ανατολής. Για τον ίδιο λόγο, γίνεται μια κρίσιμη αρένα για επεκτατικές δυνάμεις που επιδιώκουν να υπονομεύσουν τα συμφέροντα των ΗΠΑ.

Πιο συγκεκριμένα, ο μετασχηματισμός της Τουρκίας υπό τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν — από έναν αξιόπιστο σύμμαχο σε έναν απρόβλεπτο, μονομερή και παρεμβατικό παράγοντα — συμβαίνει και στις τρεις ηπείρους και στα ενδιάμεσα ύδατα, όπου η Άγκυρα απειλεί την ειρηνική ανάπτυξη ορισμένων εκ των  μεγαλύτερων πρόσφατων στον κόσμο ενεργειακών κοιτασμάτων από τους εταίρους των ΗΠΑ Ελλάδα, Κύπρο, Ισραήλ και Αίγυπτο.

Οι μεγάλες δυνάμεις θεωρούν όλο και περισσότερο την περιοχή "σπίτι τους". Οι στρατιωτικές βάσεις της Ρωσίας στη Συρία και τη Λιβύη και η επιστροφή των ναυτικών της δυνάμεων στη Μεσόγειο θέτουν σε κίνδυνο τη νοτιοανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ. Με την απόκτηση μεριδίων ιδιοκτησίας και λειτουργικών δικαιωμάτων για λιμάνια και άλλες υποδομές ζωτικής σημασίας, η Πρωτοβουλία Belt and Road της Κίνας επεκτείνεται στην Ανατολική Μεσόγειο. Αν και δεν είναι μεγάλη δύναμη, το Ιράν εδραιώνει τις πολιτοφυλακές του, με τους ολοένα και πιο ικανούς πυραύλους και τα drone που μπορούν να στοχεύουν τη ναυτιλία, κατά μήκος των ακτών του Λιβάνου και της Συρίας.

Η σημερινή περιφερειακή στάση ισχύος της Αμερικής αγωνίζεται να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μόνο μια βάση εφοδιαστικής υποστήριξης στην περιοχή. Και καθώς το Πεντάγωνο επικεντρώνεται εκ νέου στον ανταγωνισμό με την Κίνα στον Ινδο-Ειρηνικό, η παρουσία των ΗΠΑ υποχωρεί από τα hot spots δίπλα στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι βάσεις και τα επίπεδα στρατευμάτων των ΗΠΑ συρρικνώνονται στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, ενώ εξακολουθούν να υπάρχουν αμφιβολίες στη διατλαντική συμμαχία και στη Μόσχα σχετικά με τις συγκεκριμένες δεσμεύσεις της Αμερικής για συλλογική άμυνα. Αυτές οι εξελίξεις θα μπορούσαν να δημιουργήσουν κενά που θα καλύψουν και θα πολεμήσουν οι μεγάλες δυνάμεις....Η Τουρκία, το Ιράν και οι τρομοκρατικές ομάδες — και οι σύμμαχοι της Αμερικής βρίσκονται στη μέση.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να μετριάσουν τις προβληματικές επιπτώσεις αυτής της ευρύτερης περικοπής και να αντισταθμίσουν τις μειώσεις σε γειτονικές περιοχές, ξαναβλέποντας την Ανατολική Μεσόγειο ως μια πλατφόρμα προβολής ισχύος πολλαπλών θεάτρων. Αυτό θα απαιτήσει μέτρια ενίσχυση της παρουσίας των αμερικανικών δυνάμεων. Από μερικές στρατηγικές τοποθεσίες στην περιοχή, χερσαίες, αεροπορικές και ναυτικές συνάμεις των ΗΠΑ θα μπορούσαν να εναλλάσσονται ή να αναπτυχθούν γρήγορα στην κοντινή Ανατολική Ευρώπη, τη Μαύρη Θάλασσα, τη Μέση Ανατολή, την Ερυθρά Θάλασσα, το Σαχέλ και το Κέρας της Αφρικής.

Η Ελλάδα είναι μια ιδιαίτερα ελκυστική τοποθεσία και εταίρος. Η θέση της στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένου του λιμανιού βαθέων υδάτων στον κόλπο της Σούδας στην Κρήτη, είναι ιδανική για προβολή ισχύος προς όλες τις κατευθύνσεις. Η Αθήνα υποστηρίζει επίσης με ενθουσιασμό την Αμερική ως περιφερειακό πάροχο ασφάλειας και διπλωματικό ηγέτη.

Έχοντας μόλις υπογράψει μια αναβαθμισμένη διμερή αμυντική συμφωνία, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να διερευνήσουν την ανάπτυξη πρόσθετων αεροπορικών δυνάμεων και να μεταφέρουν δύο αντιτορπιλικά κατευθυνόμενων πυραύλων — που βρίσκονται επί του παρόντος στην Ισπανία — στην Ελλάδα.

Εκτός από τη στάθμευση περισσότερων εκστρατευτικών και θαλάσσιων δυνάμεων στον κόλπο της Σούδας, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να ενισχύσει τις εκ περιτροπής αναπτύξεις μέσω ελληνικών βάσεων όπως η Αλεξανδρούπολη, η οποία είναι κατάλληλη για την άνοδο των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη. Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει παράκτια πολεμικά πλοία, αμφίβια πλοία διοίκησης, ΤΠΚ και καταδρομικά με κατευθυνόμενους πυραύλους ...

Παράλληλα με την Task Force 59 στα ύδατα της Μέσης Ανατολής, ο 6ος στόλος των ΗΠΑ θα πρέπει να χρησιμοποιήσει μη επανδρωμένα συστήματα για να ενισχύσει το αμερικανικό δίκτυο πληροφοριών, επιτήρησης και αναγνώρισης στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το Κογκρέσο μπορεί να βοηθήσει την Ελλάδα να αναπτύξει τον συμπληρωματικό ρόλο της σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Με βάση τις διατάξεις που διατυπώθηκαν αρχικά το 2019, οι αμερικανοί βουλευτές θα πρέπει να διασφαλίσουν σταθερά και προβλέψιμα ποσά ξένης στρατιωτικής χρηματοδότησης, περίσσεια αμυντικών μέσων, στρατιωτικής εκπαίδευσης και κατάρτισης για την Ελλάδα.

Παράλληλα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να εμβαθύνουν τη δέσμευσή τους με εξελισσόμενους διπλωματικούς συνασπισμούς, οι οποίοι, ενώ είναι στην Ανατολική Μεσόγειο, επικαλύπτονται όλο και περισσότερο με τις γειτονικές αρχιτεκτονικές ασφαλείας. Βασιζόμενη στη συμμετοχή της στο ελληνοκυπριακό-ισραηλινό «τριμερές» φόρουμ, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να επεκτείνει αυτό το μοντέλο «3+1» σε άλλες τριμερείς με την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Ινδία — και να τα συντονίσει με παρόμοιο πλαίσιο στο Ινδο-Ειρηνικός. Η διπλωματία θα πρέπει να στηρίζεται σε τακτικές, διευρυμένες στρατιωτικές ασκήσεις με αυτές τις χώρες και άλλες με αυξανόμενους περιφερειακούς δεσμούς και ρόλους, όπως η Γαλλία, η Ιταλία, η Ιορδανία και η Σαουδική Αραβία.

Με τη διασφάλιση της συνεχούς προβολής ισχύος των ΗΠΑ, ακόμη και εν μέσω μεγαλύτερων μειώσεων και αβεβαιοτήτων, αυτά τα βήματα μπορούν να βοηθήσουν στην απλούστευση του έργου των Αμερικανών στρατηγικών να τοποθετήσουν τον σωστό αριθμό στρατευμάτων στις σωστές θέσεις.

Eric Edelman, Gen. Charles Wald (ret.) and Jonathan Ruhe

(Ο Έρικ Έντελμαν είναι πρώην υφυπουργός Άμυνας των ΗΠΑ για θέματα πολιτικής. Ο απόστρατος στρατηγός Τσαρλς Γουόλντ, ο οποίος υπηρέτησε ως αναπληρωτής αρχηγός της Διοίκησης δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη , είναι συμπροεδρεύων του Προγράμματος Πολιτικής Ανατολικής Μεσογείου στο Εβραϊκό Ινστιτούτο Εθνικής Ασφάλειας της Αμερικής, όπου ο Τζόναθαν Ρούε είναι διευθυντής εξωτερικής πολιτικής)