Τα επιτεύγματα της κ. Μέρκελ είναι πιο μέτρια. Στα 16 της χρόνια στην καγκελαρία, πέρασε μια σειρά κρίσεων, από οικονομική έως πανδημία. Οι ικανότητές της ως συναινετική υπηρέτησαν καλά τη χώρα της και την Ευρώπη. Αλλά η κυβέρνησή της έχει παραμεληθεί πάρα πολύ, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Η Γερμανία έχει ξεφύγει, προς το παρόν, η χώρα είναι ευημερούσα και σταθερή. Ωστόσο, δημιουργούνται προβλήματα. Και καθώς η κ. Μέρκελ ετοιμάζεται να αποχωρήσει από το αξίωμα όταν σχηματιστεί νέα κυβέρνηση μετά τις εκλογές αυτό το Σαββατοκύριακο, ο θαυμασμός για τη σταθερή ηγεσία της θα πρέπει να αναμειγνύεται με απογοήτευση για τον εφησυχασμό που έχει εκτρέψει.
Ο κατάλογος των παραμελημένων θεμάτων είναι μακρύς. Η Γερμανία μοιάζει με ένα πολυτελές αυτοκίνητο που γουργουρίζει, όμως και τα σημάδια της παραμέλησης είναι απλά ορατά. Ο δημόσιος τομέας απέτυχε να επενδύσει επαρκώς ή με σύνεση, υστερώντας πίσω από τους εταίρους στην κατασκευή υποδομών, ιδίως στον ψηφιακό τύπο. Αυτό εμποδίζει όχι μόνο τις νέες τεχνολογικές εταιρείες, αλλά και κάθε άλλη εταιρεία. Κάνει επίσης την κυβέρνηση λιγότερο αποτελεσματική, ένα πρόβλημα που επιδεινώνεται από την αποτυχία πρόσληψης αρκετού προσωπικού. Το 2009, υπό την επίβλεψη της κυρίας Μέρκελ, η Γερμανία σοκάρισε με μια συνταγματική τροποποίηση που καθιστά παράνομη την ύπαρξη ελλείμματος άνω του ενός λεπτού. Με τόσο χαμηλά επιτόκια, λογικές κυβερνήσεις θα έπρεπε να δανείζονται για επενδύσεις, χωρίς να λιποθυμούν στο πρώτο σημείο κρίσης.
Το σοβαρότερο εσωτερικό πρόβλημα της Γερμανίας είναι η αποτυχία μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού της συστήματος. Όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, η Γερμανία ήταν επίσης νωθρή και εξακολουθεί να εκπέμπει περισσότερο άνθρακα κατά κεφαλή από οποιαδήποτε άλλη μεγάλη χώρα της ΕΕ , χωρίς να βοηθηθεί από το κλείσιμο της κυρίας Μέρκελ της πυρηνικής βιομηχανίας της Γερμανίας μετά την καταστροφή της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία το 2011.
Στην Ευρώπη, όπου η γερμανική επιρροή έχει μεγαλύτερη σημασία, η απροθυμία της κυρίας Μέρκελ να την ασκήσει ήταν ιδιαίτερα απογοητευτική. Η ΕΕ δεν έχει αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την αδυναμία των χρεωμένων νότιων μελών της. Μόνο κατά τη διάρκεια της πανδημίας δημιούργησε ένα χρηματοδοτικό μέσο, που επιτρέπει στην ΕΕ να εκδίδει από κοινού εγγυημένο χρέος και να διανέμει μέρος των μετρητών ως επιχορηγήσεις, παρά ακόμη περισσότερα δάνεια. Αλλά αυτό σχεδιάστηκε ως εφάπαξ. Ακόμη χειρότερα, οι κανόνες «σταθερότητας» που θα αναγκάσουν τις χώρες να επιστρέψουν στη λιτότητα να συρρικνώσουν τα αποθέματα του χρέους τους, είναι έτοιμοι να αναβιώσουν εκτός εάν τροποποιηθούν. Η Γερμανία, πάντα η πιο ισχυρή φωνή στο τραπέζι της ΕΕ , θα έπρεπε να έχει υποστηρίξει πιο σθεναρά μια πιο λογική προσέγγιση.
Στην ΕΕ η εξωτερική πολιτική της Γερμανίας θα μπορούσε και θα έπρεπε να είχαν κάνει περισσότερα, για να αναγκάσει την ταχύτερη προσαρμογή σε μια λιγότερο άνετα νέο κόσμο. Η Κίνα είναι ένας όλο και πιο προκλητικός οικονομικός και στρατηγικός αντίπαλος, η Ρωσία μια απρόβλεπτη απειλή και η Αμερική ένας περισπασμένος και αβέβαιος σύμμαχος. Ωστόσο, η Γερμανία έχει ξεφύγει. Παρά τις πρόσφατες αυξήσεις, ξοδεύει ελάχιστα στην άμυνα. Συνοδεύει το Πεκίνο με την ελπίδα καλύτερων όρων διαπραγμάτευσης. Παρέχει στον Βλαντιμίρ Πούτιν, τον πρόεδρο της Ρωσίας, μια ασφυξία σχετικά με τον ευρωπαϊκό ενεργειακό εφοδιασμό, υποστηρίζοντας τον νέο αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream 2, ο οποίος, όπως συμβαίνει, προσγειώνεται στην εκλογική περιφέρεια της κ. Μέρκελ. Εναπόκειται στους άλλους, κυρίως στον πρόεδρο της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν, να κάνουν την Ευρώπη να κάνει περισσότερα.
Ποιος Γερμανός υποψήφιος, όμως, θα μπορούσε να τα πάει καλύτερα από την κυρία Μέρκελ; Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Γερμανία είναι έτοιμη για ένα ταραχώδες νέο κοινοβούλιο, χωρίς κανένα κόμμα, ή ακόμη και δύο, να είναι σε θέση να σχηματίσουν κυβέρνηση. Αντ 'αυτού, υπάρχει ένα είδος ιδεολογικά ασυνάρτητου τριμερούς συνασπισμού-που, συνδυάζοντας πράσινους με υψηλές δαπάνες και φιλελεύθερους υπέρ των επιχειρήσεων, μπορεί να δυσκολευτεί να συμφωνήσει σε οτιδήποτε φιλόδοξο.
Αυτό είναι ένα άλλο σύμπτωμα της αυταρέσκειας της Μέρκελ. Οι άνετοι, επιφυλακτικοί Γερμανοί φαίνεται να μην ενδιαφέρονται για μια σοβαρή συζήτηση για το μέλλον. Η διαχείριση κρίσεων έχει υποκαταστήσει την πρωτοβουλία. Οι υποψήφιοι δεν έχουν κανένα κίνητρο να επισημάνουν τα επικείμενα προβλήματα της χώρας τους. Το αποτέλεσμα ήταν μια από τις λιγότερο ουσιαστικές εκστρατείες εδώ και δεκαετίες: όλα για τον ιππόδρομο και όχι για τα θέματα.
Από τα πιθανά αποτελέσματα , δύο φαίνονται πιο πιθανά. Ο ένας είναι ένας συνασπισμός με επικεφαλής το κόμμα της κ. Μέρκελ, τους Χριστιανοδημοκράτες και το αδελφό κόμμα της Βαυαρίας ( CDU/CSU ), με επικεφαλής τον Αρμίν Λασκέτ. Το άλλο είναι ένας συνασπισμός με επικεφαλής τον Όλαφ Σολτς , των Σοσιαλδημοκρατών ( SPD ), ο οποίος είναι υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας. Σε κάθε περίπτωση, ο συνασπισμός θα προσχωρούσε από τους Πράσινους και από τους Ελεύθερους Δημοκράτες υπέρ των επιχειρήσεων . Και τα δύο αποτελέσματα θα έχουν σοβαρές ελλείψεις, αλλά από τα δύο, το The Economist προτιμά το δεύτερο: έναν συνασπισμό, με επικεφαλής τον κ. Σολτς.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το CDU/CSU , ειλικρινά, έχει κουράσει. Δεκαέξι χρόνια στην εξουσία ήταν αρκετά. Το κόμμα έχει εξαντληθεί από ιδέες και κίνητρα, όπως καθιστά σαφής η απόφασή του να επιλέξει τον κ. Laschet που είναι επιρρεπής σε γκάφες και δεν εμπνέει για καγκελάριος. Ένας ευχάριστος ελαφρύς, έχει τρέξει μια άθλια εκστρατεία και προβλέπεται ότι θα οδηγήσει την ομάδα του στο χειρότερο αποτέλεσμα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι δημοσκοπήσεις λένε ότι ο κ. Σολτς προτιμάται από τους διπλάσιους ψηφοφόρους.
Το ρυμουλκό από αριστερά
Έχουν δίκιο όμως; Υπάρχουν λόγοι για να το ελπίζουμε, αλλά και πολλοί για να φοβόμαστε. Ο κ. Σόλτς υπήρξε αποτελεσματικός υπουργός Οικονομικών. Ο γερμανικός λαός τον εμπιστεύεται. Είναι καλύτερα τοποθετημένος από έναν καγκελάριο του CDU για να συνεργαστεί με τους Πράσινους για την κλιματική αλλαγή. Το πρόβλημα είναι ότι αν και ανήκει στην επιχειρηματική πτέρυγα του κόμματός του, το SPD είναι γεμάτο με αριστερούς.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.