Κώστας Κόκλας: «Έναν φαύλο πολιτικό μπορεί να τον νικήσει μόνο ένας ακόμα πιο φαύλος από αυτόν!»

Ο Αριστοφάνης σατιρίζει τη διαφθορά κάθε λαοπλάνου πολιτικού, που ασκεί εξουσία αποβλέποντας σε προσωπικό όφελος. Μέσα από μια σπαρταριστή πλοκή οδηγείται στο αιώνιο ερώτημα: Η πονηριά, η καπατσοσύνη, το αγοραίο ήθος είναι ίδιον των πολιτικών και, αν ναι, στην πολιτική σκηνή επικρατεί πάντα ο πιο επιτήδειος; 

Ευρηματικό σενάριο, ανατρεπτικές και ξεκαρδιστικές καταστάσεις, δηκτικό χιούμορ και εξαιρετικό καστ ηθοποιών είναι μερικά από τα βασικά συστατικά της επιτυχημένης… συνταγής για την «Τούρτα της μαμάς», της οικογενειακής σειράς μυθοπλασίας της ΕΡΤ, σε σενάριο-σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλου, που απολαμβάνουν οι τηλεθεατές τη φετινή τηλεοπτική σεζόν και θα συνεχίζουν και το 2022!

Το «ENJOY» παρακολούθησε από κοντά τα γυρίσματα της σειράς και γεύτηκε και μια δόση από τούρτα σεράνο, αλλά ορκίστηκε στον Κώστα Κόκλα να μην προδώσει τη συνταγή της επιτυχίας…

Κύριε Κόκλα, πώς εισπράττει ένας κωμικός ηθοποιός όσα συμβαίνουν στο πλανήτη με την πανδημία;

Με μεγάλη έκπληξη! Αυτή η πανδημία μάς ξάφνιασε. Δεν την περίμενε κανένας στον πλανήτη. Δεν περιμέναμε ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί. Ο καθένας την επεξεργάστηκε από την πλευρά του, τόσο στα στενά πλαίσια της οικογένειάς του όσο και στα ευρύτερα της κοινωνίας, με βάση τις δικές του δυνάμεις. Λέγεται ότι το γέλιο βγαίνει στις πιο δύσκολες συνθήκες για να ξορκίσει το κακό. Κάποιες φορές γέλασα με το παράλογο των μέτρων. Αλλά δεν νομίζω ότι εδώ και ενάμιση χρόνο κάποιος γελάει με αυτή τη συμφορά που μας έχει βρει παγκοσμίως. Στην πρώτη καραντίνα, και θα το εξομολογηθώ, ένιωσα ότι -έπειτα από τόσο καιρό που τρέχω σαν άλογο στη δουλειά μου- βρήκα χρόνο να ζήσω το παιδί μου. Φεύγουν τα χρόνια και εγώ χάνω τις πιο όμορφες στιγμές του παιδιού μου. Έμεινα, λοιπόν, έπειτα από πολύ καιρό μέσα στο σπίτι μου, το χάρηκα, μαγείρεψα, διάβασα βιβλία, είδα ταινίες, άκουσα μουσική, έπαιξα με το παιδί, συζήτησα, πήγαμε βόλτα όλοι μαζί με τον σκύλο μας, είδα παλιές φωτογραφίες τις οποίες ταξινόμησα. Μέσα σε ένα σκηνικό καταστροφής που όλα γύρω γκρεμίζονταν, άκουγα για συναδέλφους που νόσησαν από τον κορονοϊό, εγώ ζούσα μια θαλπωρή και είχα την ανακούφιση ότι έχω το παιδί μου κοντά, γιατί έχω περάσει και μια περιπέτεια υγείας.

Παράξενη ψυχολογία όταν ξέρεις ότι η πανδημία έχει βάλει ταφόπλακα στο επάγγελμα σας…

Οταν έβλεπα τα φέρετρα στην Ιταλία, δεν θα ξεχάσω την εικόνα στην πρώτη καραντίνα, δεν σκεφτόμουν καμία δουλειά. Είχαμε πάθει όλοι σοκ. Στη δεύτερη καραντίνα, που κράτησε πάρα πολύ, εκεί σκέφτηκα ότι η δουλειά πάει τελείωσε για εμάς. Αυτό το λουκέτο στα θέατρα, έναν ολόκληρο χειμώνα, ήταν μια τεράστια οικονομική καταστροφή για χιλιάδες καλλιτέχνες, γιατί πολλοί συνάδελφοι ζουν μόνο από το θέατρο. Επίσης, ήταν ένα μεγάλο χαστούκι στα όνειρα των νέων ηθοποιών που αρχίζουν τώρα την καριέρα τους έπειτα από τις δραματικές σχολές και χάνουν κομμάτια από τα πιο ωραία χρόνια της ζωής τους στο θέατρο. Πάνω στα νιάτα τους, που το επάγγελμα δίνει πολλές ευκαιρίες. Ελπίζω να σταματήσει σύντομα αυτή η ταλαιπωρία και να τους δοθούν στο μέλλον καινούργιες προοπτικές για νέα ξεκινήματα.

Το υπουργείο Πολιτισμού άργησε λίγο να ασχοληθεί με τις ανάγκες σας… Υπάρχει μια δυσαρέσκεια από το σύνολο του κλάδου σας…

Το υπουργείο Πολιτισμού -αργά ή γρήγορα- πήρε μέτρα στήριξης για τους καλλιτέχνες. Προσωπικά δεν περιμένω πολλά πράγματα από το υπουργείο Πολιτισμού. Η τέχνη πάντα δημιουργεί εκτός των τειχών του. Για εμένα, όσο μεγαλώνω, η ερώτηση είναι μία: Τι πολιτισμό έχουμε, άραγε, εμείς ως Έλληνες μέσα μας; Έχουμε; Αλήθεια, πιστεύετε ότι σηκωνόμαστε από τον καναπέ μας να πάμε σε μια συναυλία ή θα κάτσουμε να δούμε ριάλιτι; Θα πάμε τα παιδιά μας να δουν από μικρά θεατρικές παραστάσεις και να βιώσουν τη χαρά του θεάτρου; Θα πάρουμε τους φίλους μας να πάμε να δούμε όπερα ή μπαλέτο στη Λυρική Σκηνή; Θα δούμε μια έκθεση ζωγραφικής; Θα επισκεφτούμε με τα ανίψια, τα βαφτιστήρια μας ένα μουσείο; Πείτε μου, λοιπόν, πόσοι γνωστοί σας το κάνουν αυτό;

Χτυπάτε το μαχαίρι στο κόκαλο… Σε πείσμα όμως της πανδημίας και των καιρών, κατεβαίνετε με Αριστοφάνη και τους «Ιππείς» στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου στις 25, 26 και 27 Ιουνίου σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου, με το Εθνικό Θέατρο. Μια πολιτική κωμωδία ανοίγει το αργολικό θέατρο και το θεατρόφιλο κοινό περιμένει πώς και πώς την πρεμιέρα σας. Είναι, άλλωστε, πολύ επίκαιρη, θα έλεγα, η παράσταση…

Κατεβαίνουμε στην Επίδαυρο με έναν μεγάλο θίασο, που έχει δουλέψει πάρα πολύ και ευχόμαστε να τα καταφέρουμε. Είμαστε κάτω από τη στέγη του Εθνικού Θεάτρου. Τα υπόλοιπα θεατρικά σχήματα, που είναι ανεξάρτητες παραγωγές, κατεβαίνουν στον στίβο με μεγάλο ρίσκο, μικρό ποσοστό προσέλευσης θεατών και υπέρογκο κόστος. Εύχομαι σε όλους κουράγιο και αισιοδοξία. Με ρωτάτε για τον Αριστοφάνη… Ο Αριστοφάνης είναι σάτιρα. Άρα, πάντοτε είναι επίκαιρος, παγκοσμίως. Ο Αριστοφάνης κρατά ανά τους αιώνες μέσα στα κείμενά του τη γνώση. Ο κεντρικός χαρακτήρας του έργου, ο Παφλαγόνας, είναι εμπνευσμένος από τον Κλέωνα, τον πολιτικό που μετά τον θάνατο του Περικλή και την περήφανη νίκη των Αθηναίων στην Πύλο επί των Λακεδαιμονίων (425 π.Χ.) υπήρξε ηγέτης της αθηναϊκής πολιτείας. Στο πρόσωπο του Κλέωνα, ο Αριστοφάνης σατιρίζει τη διαφθορά κάθε λαοπλάνου πολιτικού, που ασκεί εξουσία, αποβλέποντας σε προσωπικό όφελος. Μέσα από μια σπαρταριστή πλοκή οδηγείται στο αιώνιο ερώτημα: Η πονηριά, η καπατσοσύνη, το αγοραίο ήθος είναι ίδιον των πολιτικών και, αν ναι, στην πολιτική σκηνή επικρατεί πάντα ο πιο επιτήδειος; Στην παράσταση θα υποδυθώ τον Κλέωνα και τον Δημοσθένη ο Πάνος Μουζουράκης.

Τι μας λέει, λοιπόν, ο Αριστοφάνης για τους λαοπλάνους πολιτικούς;

Τους δημαγωγούς; Οτι έναν φαύλο πολιτικό μπορεί να τον νικήσει μόνος ένας ακόμα πιο φαύλος από αυτόν! Μόνο αυτός μπορεί να τον κερδίσει από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Για δείτε σήμερα ποιοι είναι οι ηγέτες παγκοσμίως ή μέχρι πριν από λίγους μήνες; Ο Τραμπ στην Αμερική. Ο Ερντογάν στην Τουρκία. Ο Πούτιν στη Ρωσία, και ας μη μιλήσουμε για τη Βόρεια Κορέα, εκεί τον έχουν «φορετό». Αλλά για όλους αυτούς τους φαύλους πολιτικούς δεν φταίει κανένας άλλος, παρά το κεφάλι μας. Εμείς τους ψηφίζουμε. Δικές μας επιλογές είναι. Το θετικό είναι ότι αντιδρούμε μετά με όσα κάνουν, αλλά με τις πληγές που αφήνουν, με αυτές τι κάνουμε; Όταν χτυπάει και μια συμφορά, όπως η πανδημία, και οι ηγέτες παγκοσμίως δεν ξέρουν τι να κάνουν με τις καραντίνες, τα εμβόλια, την οικονομική δυσπραγία, τότε τι να πει κανείς; Να πει μόνο αυτό: Κουράγιο, αδέρφια, θα περάσει και αυτό! Γιατί εδώ φτάσαμε. Στο κουράγιο, αδέρφια. Η πανδημία που χτύπησε τη γενιά μας είναι μια θλιβερή και φοβιστική εμπειρία, πολύ δύσκολη. Μόνο όσοι νόσησαν και έζησαν την εντατική μπορούν να μιλήσουν για όσα πέρασαν. Αλλά και αυτοί που αρρώστησαν και ένωσαν τον φόβο, την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα. Όλοι οι άλλοι που μέχρι τώρα δεν έχουμε νοσήσει να κάνουμε τον σταυρό μας και να δοξάζουμε τον Θεό. Η πανδημία θα αφήσει πολλά ψυχολογικά προβλήματα στους ανθρώπους, μόνο και μόνο η εικόνα με τις μάσκες, αυτό φτάνει.

Η συνέχεια ΕΔΩ