Έκθεση κόλαφος της επιστημονικής υπηρεσίας της Βουλής, με 47 σελίδες σχόλια, για το νομοσχέδιο Χατζηδάκη ...

Άρχισαν τα όργανα στη Βουλή με το καλημέρα της κατάθεσης του νέου εργασιακού νομοσχεδίου από τον Κωστή Χατζηδάκη.

Στο μεταξύ, αρνητική στις ατομικές συμβάσεις για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, όπως προβλέπεται από το εργασιακό νομοσχέδιο Χατζηδάκη η συζήτηση το οποίου ξεκινάει σήμερα, στην Ολομέλεια του κοινοβουλίου, εμφανίζεται και η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής.

Ειδικότερα, στο σχετικό πόρισμά της η Υπηρεσία διατυπώνει σοβαρές ενστάσεις και προβληματισμούς για συγκεκριμένα άρθρα του νομοσχεδίου, όπως είναι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Τα σχόλια είναι πολλά και σημαντικά καλύπτοντας 47 σελίδες από το σύνολο των 59, του πορίσματος της υπηρεσίας της βουλής...

Ενδεικτικά παραθέτουμε σχόλια επί δύο καίριων άρθρων

Όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά η Υπηρεσία, αναφερόμενη στο άρθρο 55 που προβλέπει ότι ως πλήρης απασχόληση νοείται και η εργασία τεσσάρων ηµερών εβδοµαδιαίως, «γεννάται προβληµατισµός ως προς το ακριβές νόηµα της διάταξης. Αν µεν αναφέρεται σε τετραήµερη δεκάωρη ηµερησίως εργασία, αυτή δεν µπορεί να προσφέρεται στο πλαίσιο της διευθέτησης, καθώς η λογική της διευθέτησης συνίσταται σε 40 ώρες εβδοµαδιαίας απασχόλησης (ή στο µικρότερο ισχύον συµβατικό ωράριο), αλλά ως µέσος όρος απασχόλησης. Ο εν λόγω µέσος όρος προκύπτει µέσω του συνδυασµού περιόδων αυξηµένης και µειωµένης απασχόλησης εντός µίας ευρύτερης περιόδου αναφοράς. Για τον λόγο αυτό, θα ήταν σκόπιµο ο προσδιορισµός της έννοιας της εν λόγω διάταξης να ενταχθεί συστηµατικά στις σχετικές διατάξεις περί διευθέτησης».

Επίσης, αναφερόμενη στο άρθρο 59, η Επιστημονική Υπηρεσία αναφέρει ότι «Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας καθορίζεται σήµερα µε συλλογικές συµφωνίες…, ενώ παραχωρείται, διά επιχειρησιακών και κλαδικών συλλογικών συµβάσεων εργασίας, ελευθερία να καθορίζεται έτερο σύστηµα διευθέτησης χρόνου εργασίας, ανάλογα µε τις ιδιαιτερότητες του κλάδου ή της επιχείρησης. Με την προτεινόµενη διάταξη ορίζεται ότι θα είναι δυνατόν να επιχειρηθεί διευθέτηση και µε ατοµική συµφωνία, η οποία θα συνάπτεται µετά από πρόταση του εργαζοµένου. Πρέπει, όµως, να σηµειωθεί, εν προκειµένω, ότι στην επιστήµη του εργατικού δικαίου αµφισβητείται, εν γένει, η αυθεντικότητα των ατοµικών συµφωνιών εργαζοµένου και εργοδότη, λόγω ακριβώς της εξάρτησης του πρώτου από τον δεύτερο… Δεν προβλέπεται, εξ άλλου, προηγούµενη καταχώριση αυτής της συµφωνίας στο σύστηµα ΕΡΓΑΝΗ, προκειµένου αυτή να καθίσταται γνωστή στις ελεγκτικές αρχές και να εξασφαλίζεται, και στην πράξη, η τήρησή της».