Zurcher Zeitung :Η ΕΕ διαθέτει μέσα πίεσης, τα οποία πρέπει να χρησιμοποιήσει πιο αποφασιστικά κατά της Τουρκίας

Aκτινογραφία της πολιτικής επεκτατισμού που προωθεί η Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κάνει η ελβετική Neue Zürcher Zeitung σε μακροσκελέστατο άρθρο.

Ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι η Ευρώπη για καιρό υποβάθμισε τη ρητορική του υπερφιλόδοξου πολιτικού. «Αλλά το αργότερο από την στρατιωτική ανάμειξη της χώρας στη διένεξη στη Λιβύη και την κλιμάκωση στο Αιγαίο με την Ελλάδα και την Κύπρο, αναγνώρισε και η Ευρώπη καθυστερημένα, ότι η Τουρκία έχει αναδειχθεί σε παίκτη στην εξωτερική πολιτική, τον οποίο πρέπει να λάβει κανείς σοβαρά υπόψιν». Η εφημερίδα στηλιτεύει μεταξύ άλλων την τουρκική μιντιακή σκηνοθεσία αποστολής βοήθειας τους πρώτους μήνες της πανδημίας, μασκών, αντισηπτικών και προστατευτικών ενδυμάτων, σε όλον τον κόσμο για να κερδίσει η χώρα πολιτικό κεφάλαιο. Στη διεθνή διπλωματική πολιτική ο Ερντογάν εμφανίστηκε ως υποστηρικτής των κατατρεγμένων μουσουλμάνων, όπως οι Ροσίγια στη Βιρμανία, και τελευταίος υπερασπιστής των Παλαιστίνιων.

Ο αρθρογράφος, αφού απαριθμοί όλα τα πολεμικά μέτωπα στα οποία η Τουρκία έχει εμπλακεί, στη Συρία, το Β. Ιράκ, τη βόρεια Συρία, ακόμη και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, καταλήγει: «Καλά θα κάνει η Ευρώπη να κρατηθεί μακριά από αυτούς τους αγώνες εξουσίας και τις ζώνες επιρροής μέσα στον ισλαμικό κόσμο (…) Παρόλα αυτά δεν μπορεί να αποφύγει την ανάπτυξη στρατηγικής απέναντι στην εξωτερική πολιτική της Άγκυρας. Είναι άμεσα ενδιαφερόμενη όχι μόνο λόγω Κύπρου και Ελλάδας. Και στη Λιβύη έχει συμφέρονται που άπτονται της ασφάλειάς της. Η Ευρωπαίοι χρειάζονται την Τουρκία για τον έλεγχο των προσφυγικών ροών, αλλά και η Τουρκία χρειάζεται την Ευρώπη ως εμπορικό εταίρο. Η ΕΕ διαθέτει μέσα πίεσης, τα οποία πρέπει να χρησιμοποιήσει πιο αποφασιστικά. Στάση αυτοσυγκράτησης δεν αναγνωρίζεται από τον Ερντογάν. Το αντίθετο, την εκμεταλλεύεται στο έπακρο. Χρειάζεται αποφασιστικότητα και ενότητα. Ειδάλλως θα συνεχίσει ο Τούρκος πρόεδρος να υπαγορεύει την ατζέντα στη Μεσόγειο, στον Καύκασο και στην Λιβύη.»

Ειρήνη Αναστασοπούλου