UAV & Drones: Αφήσαμε την Τουρκία να κάνει άλματα και τώρα οι Ένοπλες Δυνάμεις “τρέχουν”

Το μέγεθος και η πολυμορφία της απειλής που πρεσβεύουν τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και αεροχήματα για την ελληνική άμυνα, αποκαλύφθηκαν για πρώτη φορά στη Συρία. Πολύ πιο πριν από την υβριδική τουρκική επίθεση στον Έβρο τον περασμένοι Μάρτιο (2020), η οποία μεταξύ πολλών άλλων ανέδειξε την ανάγκη άμεσης αντίδρασης και λήψης μέτρων από την ελληνική πλευρά. Η Ελλάδα, με καθαρά δική της υπαιτιότητα και ευθύνη, άφησε την Τουρκία να προπορευθεί σημαντικά σε αυτό τον κρίσιμο τομέα.

Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη

Ποτέ δεν είναι αργά βέβαια… Τουλάχιστον με τα ισχύοντα δεδομένα. Πέρα από το ότι οι τουρκικές ενέργειες στον Έβρο και τα νησιά, με πιο πρόσφατη τη βεβήλωση της ελληνικής σημαίας στο Καστελόριζο, έχουν αφυπνίσει την Ελλάδα και έχουν κινητοποιήσει την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, ο χώρος των UAV/UAS και Drones, έχει αναδείξει και την πολύ σημαντική πραγματικότητα ότι εμπίπτει στις ελληνικές δυνατότητες. Από κάθε πλευρά.

Έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα σε αυτές τις δυνατότητες. Δεν χρειάζεται να τις αναλύσουμε ξανά. Υπάρχει το κατάλληλο τεχνικό και επιστημονικό δυναμικό, υπάρχουν οι υποδομές και η τεχνογνωσία και πάνω από όλα υπάρχει η διάθεση για προσφορά. Όλα αυτά υπάρχουν σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι στην Τουρκία.

Αυτό που δεν υπάρχει ακόμα, είναι η επίσημη ένταξη τέτοιων συστημάτων σε υπηρεσία υπό την έννοια της πάγιας και ευρείας ενσωμάτωσης, στις Ένοπλες Δυνάμεις, μαζί με τους κανονισμούς αξιοποίησης – εκμετάλλευσης των συστημάτων αυτών.

Κάθε μονάδα του Ελληνικού Στρατού θα πρέπει να εξοπλιστεί με UAV, Drone καθώς και με όπλα anti-drone. Παράλληλα κάθε μονάδα του Ε.Σ. θα πρέπει να εξοπλιστεί με φορητά ραντάρ έρευνας περιορισμένης ακτίνας, συνδυασμένα με κάμερες υπερύθρων (IR), με σκοπό τον εντοπισμό και την καταστροφή UAV και Drones. Και σε αυτό το κομμάτι υπάρχουν σημαντικές ελληνικές δυνατότητες. Θα πάρετε μία γεύση ακολουθώντας τον παραπάνω σύνδεσμο.

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και πρέπει να γίνει και στις μονάδες της Πολεμικής Αεροπορίας και του Πολεμικού Ναυτικού. Οι Μοίρες Προστασίας Αεροδρομίων επί παραδείγματι, θα ωφεληθούν πολλαπλά από την αξιοποίηση μικρών UAV και Drones, δεδομένου ότι έχουν πραγματικά τεράστιες εκτάσεις να επιτηρούν αποτελεσματικά (περίμετροι αεροδρομίων, υπόστεγα φύλαξης αεροσκαφών, αποθήκες πυρομαχικών, εγκαταστάσεις φύλαξης και διανομής καυσίμου κ.ο.κ.)

Δεν αναφερόμαστε επομένως μόνο στις μονάδες (επιπέδου Τάγματος ή Συντάγματος) και τους σχηματισμούς εκστρατείας του Ε.Σ. Η σημαντικότερη διαφοροποίηση των οποίων εντοπίζεται στο ότι θα πρέπει οπωσδήποτε να είναι εξοπλισμένα με πολλά είδη όπλων anti-Drone, μαζί με το κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό για τη χρήση τους, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.

Είναι μεγάλη και σημαντική η δουλειά που πρέπει να γίνει επομένως. Το χαμένο έδαφος πρέπει να ανακτηθεί ποιοτικά και στο ελάχιστο δυνατό χρονικό διάστημα. Είναι πολύ θετικό, επαναλαμβάνουμε, το γεγονός ότι όλη αυτή η προσπάθεια είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΝΤΟΣ των ελληνικών δυνατοτήτων. Γιατί ΔΕΝ έχει τεράστιες απαιτήσεις επάνδρωσης, ΔΕΝ απαιτεί κονδύλια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ και τεχνολογικά είναι απόλυτα προσιτή και υποστηρίξιμη από το δυναμικό της χώρας.

Απόδειξη αποτελεί το ότι τον τελευταίο μήνα δύο αμιγώς ελληνικές εταιρείες, σχεδίασης, ανάπτυξης και κατασκευής UAV και Drones, έχουν επίσημα ανακοινώσει τη δραστηριοποίησή τους στο συγκεκριμένο χώρο.

Προσοχή στα συγκεκαλυμμένα τουρκικά προϊόντα…

Άλλο ένα σημείο στο οποίο θεωρούμε σκόπιμο να σταθούμε, είναι αυτό της λήψης μέτρων προς αποφυγή – αποτροπή επιλογής και προμήθειας συστημάτων στα οποία υπάρχει, έστω και συγκαλυμμένη συμμετοχή της τουρκικής βιομηχανίας UAV/Drone.

Άποψή μας είναι ότι κάθε κατασκευαστής, ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσής του, ο οποίος συμμετέχει σε ελληνικό διαγωνισμό για την προμήθεια UAV/Drones, θα πρέπει να ελέγχεται όχι μόνο ως προς τις δυνατότητες και την υποστηριξιμότητα των συστημάτων που προσφέρει, αλλά και ως προς την προέλευση των απαρτίων και των υποσυστημάτων τους.

Το λέμε αυτό με αφορμή και τον -ανυπόστατο όπως τελικά αποδείχθηκε- θόρυβο που προκλήθηκε σχετικά πρόσφατα, από την υπόνοια της προμήθειας τουρκικής κατασκευής ή προέλευσης Drones από τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Προς το παρόν γνωρίζουμε ότι οι Ουκρανοί έχουν αναπτύξει σημαντική και ευρύτατη συνεργασία με τους Τούρκους στον τομέα των μη επανδρωμένων αεροσκαφών.

Είναι κάτι που δεν έχουν κρύψει και οι ίδιοι άλλωστε, επιβεβαιώνοντας και προωθώντας αυτή τη συνεργασία σε όλα τα επίπεδα, αλλά και μέσω της διεθνούς ειδησεογραφίας και του Τύπου. Γνωρίζουμε ότι οι διαδικασίες των διαγωνισμών επιλογής και προμήθειας στην Ελλάδα, είναι τελείως διαφορετικές από τις αντίστοιχες στην Τουρκία, καθώς θα πρέπει να είναι συμβατές και με το ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Αυτό που εισηγούμαστε, θεωρητικά μιλώντας αλλά με απόλυτα πρακτική διάθεση, είναι οι λόγοι εθνικής ασφάλειας να έχουν απαράβατο πρώτιστο ρόλο στη διαδικασία επιλογής, ενώ ιδιαίτερα βαρύνοντα συντελεστή θα πρέπει να έχουν η σχέση κόστους – απόδοσης, η δυνατότητα προσαρμογής στις ειδικές ανάγκες του κάθε Όπλου (custom made) και ο χρόνος και η ποιότητα απόκρισης (σε συνδυασμό με το κόστος βέβαια…) της υποστήριξης στο πεδίο επιχειρήσεων.

defence-point.gr