To «κατηγορώ» του Καμπαντελίς προς τη Γερμανία...

Σαν σύγχρονος Ζολά ο γραμματέας του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος Ζαν Κριστόφ Καμπαντελίς απευθύνει δραματική έκκληση στη Γερμανία να αναλογιστεί το ρόλο της στην ΕΕ με αφορμή την ελληνική κρίση.

Λίγες ώρες πριν την κρίσιμη έκτακτη σύγκληση της γερμανικής βουλής ο πρώτος γραμματέας του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος Ζαν Κριστόφ Καμπαντελίς, απευθύνει με αφορμή την ελληνική κρίση ένα συγκλονιστικό «κατηγορώ»
προς τη Γερμανία, σαν σύγχρονος Εμίλ Ζολά, υπό μορφή ανοιχτής επιστολής στα γερμανικά. «Προς έναν αγαπητό φίλο», είναι ο τίτλος της. Ο γάλλος σοσιαλιστής καλεί τη Γερμανία να ξανασκεφτεί το ρόλο της στην Ευρώπη και την καλεί να μην εγκλωβίζεται στο ρόλο του «αυστηρού πατέρα» απέναντι στην Ελλάδα.

«Προς έναν αγαπητό φίλο»

Ο ελληνικής καταγωγής Καμπανελίς υπογραμμίζει τη σημασία της γερμανογαλλικής συνεργασίας στην Ευρώπη και εκφράζει την λύπη του για τους πολύ σκληρούς όρους που επέβαλε στην Ελλάδα στο πλαίσιο της συμφωνίας των Βρυξελλών και κυρίως για το ότι η Γερμανία αρνήθηκε να ελαφρύνει το ελληνικό χρέος.
«Ξέχασε η χώρα σου την αλληλεγγύη που πήρε από τη Γαλλία, την επαύριο κιόλας των φρικαλέων εγκλημάτων που έγιναν στο όνομά σου;» αναρωτήθηκε ο Καμπανελίς αναφερόμενος στον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο και να εγκλήματα του εθνικοσοσιαλισμού.
Παράλληλα υπενθύμισε την βοήθεια που έδωσε η Γαλλία μέσω του αμερικανικού σχεδίου Μάρσαλ το 1947 για την ανοικοδόμηση της Γερμανίας, το κούρεμα του χρέους της το 1953, αλλά και τη συναίνεση της Γαλλίας για τη γερμανική επανένωση μετά τη πτώση του Τείχους του Βερολίνου. «Το Βερολίνο θα πρέπει να ανακαλέσει στη μνήμη της αυτά τα μαθήματα ιστορίας, όταν δίνει μαθήματα δημοσιονομικής πειθαρχίας στην Αθήνα», ανέφερε εμφατικά ο γάλλος σοσιαλιστής.

Σε άλλο σημείο της επιστολής ο Καμπαντελίς γράφει εξ ονόματος της Ευρώπης των λαών, η οποία «δεν μπορεί να αντιληφθεί πως η Γερμανία θέλει να επιβάλει με τη δύναμη του οικονομικού της μεγέθους ένα μοναδικό οικονομικό μοντέλο, αποτελούμενο από ιδεολογική λιτότητα και δημοσιονομική σχολαστικότητα». Και καταλήγει ότι η Ευρώπη χρειάζεται μεν μια ισχυρή Γερμανία, αλλά και μια αλληλέγγυα και όχι απομονωμένη Γερμανία.

Ειρήνη Αναστασοπούλου (dpa / afp)