Οι πιστωτές της Ελλάδας ελπίζουν σε μια νεοφιλελεύθερη χούντα..

Οι πιστωτές της Ελλάδας δεν εμπιστεύονται την αριστερά, δεν πιστεύουν στην δεξιά, διέλυσαν το κέντρο, αλλά ακόμη ελπίζουν ...σε μια νεοφιλελεύθερη χούντα που δεν θα μπορούσε να εμπνεύσει κανέναν έλληνα συνταγματάρχη

Δημήτρης Γιαννακόπουλος

Αν διαβάσεις τι γράφουν αυτό τον καιρό τα λαϊκιστικά, συντηρητικά και νεοσυντηρητικά (πρώην σοσιαλδημοκρατικά) αγγλόφωνα ή/και γερμανόφωνα ΜΜΕ και τι προπαγανδίζουν οι πράκτορες του Ρόιτερς, μάλλον θα θυμηθείς τα λόγια του Κωνσταντίνου Καραμανλή - μόνον που δεν θα παραμείνεις στο επίπεδο της Ελλάδας! Θα πεις: «η ΕΕ μετεβλήθη σε ένα απέραντο φρενοκομείο και το Eurogroup σε Συμβούλιο ψυχασθενών που νομίζουν πως είναι οι ιατροί το ιδρύματος της Ευρωζώνης»!

Η μεν Ελλάδα έπαψε εδώ και χρόνια να θεωρείται (ισότιμος) εταίρος στο διακυβερνητικό μοντέλο της Ένωσης και έχει μετεξελιχθεί σε ατιμασμένο οφειλέτη, υπό χρόνια συντεταγμένη χρεοκοπία, φέροντα το stigma of bankruptcy! Οι δε εταίροι της Ελλάδας στην Ευρωζώνη μεταμορφώθηκαν σε συνασπισμό από οιονεί συνδίκους πιστωτές, οι οποίοι δια του χρηματοπιστωτικού αποκλεισμού των ελληνικών αρχών επιχειρούν να συνετίσουν/τιμωρήσουν την «άφρονα» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ενώ προηγουμένως δια «εξυγιαντικών» δήθεν χρηματοδοτήσεων, αναδιαρθρώσεων του ιδιωτικού χρέους και μετουσίωσής του σε «επίσημο-δημόσιο» προσπάθησαν η πτώχευση του «καταστήματος-Ελλάς» να μην συμπαρασύρει ολόκληρη την «επιχείρηση-ευρωζώνη»! Να σωθεί δηλαδή με την μικρότερη δυνατή αναδιάρθρωση / ανακεφαλαιοποίηση ο τραπεζικός και ευρύτερα πιστωτικός τομέας της ευρωζώνης και η νομισματική ένωση - χωρίς οικονομική ένωση!

Οι προηγούμενες τρεις «σώφρονες» ελληνικές κυβερνήσεις της συντεταγμένης χρεοκοπίας μετέφεραν το βάρος της δικής τους διαχειριστικής τιμωρίας μαζί με το stigma of bankruptcy στον ελληνικό λαό: «τα φάγαμε όλοι μαζί», εσωτερική υποτίμηση λοιπόν και απώλεια αξιών (μισθών, συντάξεων, θέσεων εργασίας, παραγωγικών μέσων, τιμής ακινήτων και μετοχών, πλήγμα και υποβάθμιση της αγοράς κλπ). Αντίθετα, αυτή η κυβέρνηση υπό τον Αλέξη Τσίπρα, επιχειρεί να πει πως η διάσωση της «επιχείρησης-Ελλάς» απαιτεί κεφάλαια, που δεν μπορούν να αντληθούν πλέον από την ήδη στραγγισμένη και υποβαθμισμένη ελληνική οικονομία πλην ίσως λίγα από την πλουτοκρατία, ούτε εμμέσως με την περεταίρω αύξηση της εσωτερικής υποτίμησης και τις ιδιωτικοποιήσεις σε τιμή εκποίησης! Χρειάζεται Σχέδιο Άμεσων Εξωτερικών Επενδύσεων και σημαντική μείωση των βαρών από την εξυπηρέτηση του χρέους! 

Ποια είναι ουσιαστικά η διαφορά των προηγούμενων τριών ελληνικών κυβερνήσεων της συντεταγμένης χρεοκοπίας από την σημερινή; Η σημερινή - όπως και οι προηγούμενες - δέχεται την ικανοποίηση των πιστωτών, χωρίς όμως τον κυρωτικό χαρακτήρα που συμφώνησαν να έχει η διαδικασία «διάσωσης» οι πανικόβλητες, προηγούμενες τρεις υπό τους Παπανδρέου, Παπαδήμο και Σαμαρά. Δεν δέχεται, δηλαδή, η κυβέρνηση Τσίπρα τον κυρωτικό χαρακτήρα του «τα φάγαμε όλοι μαζί», που συνίσταται στην διεύρυνση της εσωτερικής υποτίμησης με εξανδραποδισμό των εργαζομένων και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας του «οφειλέτη-Ελλάς», πράγμα που δεν θα μπορούσαν να απαιτήσουν οι έτεροι μας ως πτωχευτικό μηχανισμό αν δεν είχαν προηγουμένως μεταβληθεί σε πιστωτές.

Κατάλαβες αναγνώστη μου το πολιτικό τέχνασμα της συντεταγμένης πτώχευσης και των Δανειακών Συμβάσεων, που έρχονται να προσβάλουν κατάφορα την ευρωπαϊκή νομιμότητα, αλλά και την ορθολογική λειτουργία της ελεύθερης αγοράς; Κατάλαβες γιατί οι εταίροι μας επέλεξαν να μεταβληθούν σε πιστωτές μας; Αντιλαμβάνεσαι πώς αυτό το μοναδικό στον κόσμο πολιτικό τεχνούργημα, αυτό το κόλπο, που συμφώνησαν οι λεγόμενοι θεσμικοί επενδυτές του χρηματοπιστωτικού συστήματος με την γερμανική κυβέρνηση, βάλλει ευθέως εναντίον του κεντρικού δόγματος του νεοφιλελευθερισμού, συνιστώντας έναν νεοφασισμό που υιοθετεί τον οικονομικό πυρήνα του σταλινισμού με την μορφή του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού;

Κατάλαβες γιατί ο νεοφιλελεύθερος Ανδρέας Ανδριανόπουλος έλεγε από την αρχή πως αν η αγορά κρίνει το ελληνικό κράτος ως εν δυνάμει αφερέγγυο, τότε ας πτωχεύσουμε ως κράτος κανονικά και οι (ιδιώτες) πιστωτές ας αναλάβουν την ευθύνη των επιλογών τους; Έτσι γίνεται στην ελεύθερη οικονομία! Έτσι παίζεται το παιχνίδι των λεγόμενων αυτορρυθμιζόμενων αγορών και είναι για «φτύσιμο» οι άθλιοι και οι άθλιες καραγκιόζηδες, δήθεν επιστήμονες, που ισχυρίζονται πως «με την τακτική που έχει ακολουθήσει η ελληνική κυβέρνηση έχει κλονίσει σε τέτοιο βαθμό την εμπιστοσύνη των εταίρων, ώστε να μην υπάρχει πλέον η πολιτική πρόθεση που θα στήριζε μία οικονομική διαπραγμάτευση για τη διευθέτηση του χρέους»!!!

Ο νεοφιλελεύθερος όταν μεταβάλλεται σε μετανεωτερικό κρατιστή, που ομνύει στον γραφειοκρατικό συγκεντρωτισμό των Βρυξελλών και του Βερολίνου, ο οποίος επιβάλει μέτρα μεταφοράς πόρων (νέα υπερεθνικά και εθνικά δάνεια ακόμη και παράνομη - σύμφωνα με το ευρωπαϊκό δίκαιο -εσωτερική υποτίμηση) από κράτη σε πιστωτική κρίση στον χρηματοπιστωτικό τομέα, για να φτάσουμε να μεταφέρεται η πτώχευση και κυρίως η ευθύνη της πτώχευσης από αυτόν σε αυτά, δεν διαφέρει σε τίποτα από έναν σχιζοφρενή.

Είναι σχιζοφρενής ο οπαδός του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού και μάλιστα σε πολύ σοβαρότερη κατάσταση από τον σταλινικό που μετέτρεψε μια κομμουνιστική ιδεολογία σε κρατιστικό ιδεολόγημα και δικτατορική πρακτική! Τουλάχιστον ο δεύτερος είχε και ένα ουμανιστικό προσωπείο, ενώ ο σύγχρονος σχιζοφρενής συγγραφέας του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού που σημειώνει «οι καταγγελίες του Τσίπρα για την λιτότητα που επιβλήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι απαιτήσεις για γερμανικές πολεμικές επανορθώσεις, η προσέγγιση με τον Βλαντίμιρ Πούτιν και η κωλυσιεργία του Βαρουφάκη στις διαπραγματεύσεις για τις μεταρρυθμίσεις μαζί με τα αρχικά αιτήματα για "κούρεμα" του ελληνικού χρέους αποστέγνωσαν τη δεξαμενή της συμπάθειας για την Αθήνα», προφανώς δεν διαθέτει κάτι ανάλογο. Είναι μάλλον λοβοτομημένος φρενοβλαβής! Και ας με συμπαθούν οι σχιζοφρενείς αναγνώστες αυτών των γραμμών. Δεν αναφέρομαι στην δική τους αρρώστια! Αυτούς τους σέβομαι απεριόριστα, αυτοί αγωνίζονται εναντίον της τρέλας τους, ενώ οι άλλοι στους οποίους αναφέρομαι πωλούν τρέλα, κερδίζουν από την τρέλα και τελικά αποτρελαίνουν τους Έλληνες, παρότι οι τελευταίοι έχουμε αναπτύξει αντοχές, βιώνοντας την εμπειρία του παραδοσιακού ελληνικού φρενοκομείου! 

 
Την κυβέρνηση Σαμαρά την έριξαν οι «πιστωτές-εταίροι», τους οποίους ο ίδιος και η κυβέρνηση του υπερασπίζονταν με μεγάλο πολιτικό κόστος. Αν την στήριζαν με ελάχιστη χρηματοπιστωτική διευκόλυνση και με στοιχειώδη τακτοποίηση του χρέους, στο πνεύμα του δημοσιεύματος του Ρόιτερς (πόσο μάλλον να μην την σαμποτάριζαν κατά την δοκιμαστική έξοδο στην χρηματαγορά!), ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα σχημάτιζε σήμερα κυβέρνηση… και το ξέρανε στα κέντρα των αποφάσεων παντού στον κόσμο. Ωστόσο, δεν τους ενδιέφερε αυτό, το θέμα ήταν να διευρυνθεί και άλλο η εσωτερική υποτίμηση, οι μισθοί και οι συντάξεις να κατέβουν στο επίπεδο της Λιθουανίας και οι εκποιήσεις της δημόσιας περιουσίας να γίνουν έτσι ακριβώς όπως επιθυμούσε η γερμανική ελίτ. Αν γινόταν αυτό θα έπεφτε σε λίγο, ακόμη πιο επώδυνα η κεντροδεξιά και θα διαλυόταν μάλλον χειρότερα από το ΠΑΣΟΚ, με τον ΣΥΡΙΖΑ να κερδίζει άνετη «αυτοδυναμία», αν φυσικά γίνονταν εκλογές και όχι στρατιωτικό πραξικόπημα.

Έτσι οι «πιστωτές-εταίροι» που σήμερα εμφανίζονται να μην εμπιστεύονται την ελληνική κυβέρνηση με κορμό την αριστερά, μόλις χθες έδειξαν εμπράκτως πως δεν πιστεύουν στην δεξιά (ΝΔ), ούτε ασφαλώς στο ρευστοποιημένο κέντρο! Είναι πρόδηλο πως ορέγονται μια χούντα που θα επιβάλλει στην Ελλάδα ένα στυγνό καθεστώς αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού υπό την αιγίδα του Σόιμπλε και υπό μια νέα επιτροπεία στην οποία μάλλον περισσεύει το ΔΝΤ!
Σύμφωνοι, αλλά ποιος θα μπορούσε να επιβάλει αυτό το καθεστώς μετανεωτερικής χούντας; Θεωρητικά όχι ο έλληνας Συνταγματάρχης! Γιατί; Πρωτίστως, επειδή δεν τον συμφέρει και κατά δεύτερο λόγο επειδή δεν θα μπορούσε να κερδίσει στοιχειώδη πολιτική νομιμοποίηση.

Άρα τι απομένει; Ή υποχώρηση των σχιζοφρενών της ΕΕ, ή μετατροπή ολόκληρης της Ένωσης σε ένα απέραντο φρενοκομείο με την αποσταθεροποίηση της ελληνικής κυβέρνησης! Υπάρχει και η πιθανότητα διολίσθησης της ελληνικής κυβέρνησης στο διπλό νομισματικό, μόνον που τότε όσα διαβάζεις αυτές τις ημέρες στα διεθνή ΜΜΕ - και σχολιάζω εγώ εδώ σήμερα - δεν θα ήταν τίποτε περισσότερο παρά ένα (σκηνοθετημένο) «θέατρο του παραλόγου», για την πολιτική νομιμοποίηση μιας μεγάλης, πολιτικής ατιμίας εις βάρος των ελλήνων εργαζομένων ασφαλώς!

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.

anemosantistasis