Περισσότερο συμβολική και λιγότερο ουσίας χαρακτηρίζει ο Πολ
Κρούγκμαν την κίνηση της ΕΚΤ να μην δέχεται πλέον τα ελληνικά ομόλογα,
επισημαίνοντας ωστόσο πως είναι μια ακόμη ένδειξη ότι η στιγμή της
αλήθειας πλησιάζει, όσο μόνο για την Ελλάδα αλλά για την Ευρώπη.
«Η κίνηση της ΕΚΤ να μην δέχεται τα ελληνικά ομόλογα είναι, όπως...
αποδεικνύεται, περισσότερο συμβολική και λιγότερο ουσίας. Παρόλα αυτά, είναι φανερό πως η στιγμή της αλήθειας πλησιάζει. Και είναι μια στιγμή της αλήθειας όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη και, συγκεκριμένα, για την κεντρική τράπεζα, η οποία ίσως σύντομα θα πρέπει να αποφασίσει για ποιον εργάζεται», γράφει ο νομπελίστας οικονομολόγος στο νέο του άρθρο στη New York Times.
Ο γνωστός οικονομολόγος συνοψίζει την τρέχουσα κατάσταση με τον ακόλουθο διάλογο:
-Γερμανία προς Ελλάδα: Ωραίο τραπεζικό σύστημα έχετε. Κρίμα θα ήταν αν κάτι του συνέβαινε.
-Ελλάδα προς Γερμανία: Α ναι; Λοιπόν, δεν θα ήταν πολύ ωραίο να δούμε την καλή κι ωραία Ευρωπαϊκή μας Ένωση να γίνεται συντρίμμια».
Σύμφωνα με τον οικονομολόγο, οι εξελίξεις υποδηλώνουν μια «πολύ επικίνδυνη αντιπαράθεση, η οποία δεν εντάσσεται στα πλαίσια της διπλωματίας, ως συνήθως».
Αντίθετα, την παρομοιάζει ως εξής: δύο φορτηγά γεμάτα με εκρηκτικές ύλες που τρέχουν σε αντίθετη κατεύθυνση πάνω σε έναν στενό ορεινό δρόμο. Και τα δύο είναι απρόθυμα να κάνουν στην άκρη. Μένει να δούμε ποιος οδηγός θα κάνει πρώτος την «κότα», γράφει ο Κρούγκμαν στο άρθρο του με τίτλο «A Game of Chicken».
Τι θα γίνει όμως αν οι Γερμανοί δεν συνειδητοποιήσουν ποτέ τη ζημιά που έχει προκαλέσει η λιτότητα, αναρωτιέται ο Κρούγκμαν, καταλήγοντας.
«Σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να ελπίζουμε ότι η κεντρική τράπεζα παίρνει θέση και δηλώνει ότι ο σωστός ρόλος της είναι να κάνει ό, τι μπορεί για να διασφαλίσει την οικονομία και τους δημοκρατικούς θεσμούς της Ευρώπης – όχι να ενεργεί ως συλλέκτης χρέους της Γερμανίας».
«Η κίνηση της ΕΚΤ να μην δέχεται τα ελληνικά ομόλογα είναι, όπως...
αποδεικνύεται, περισσότερο συμβολική και λιγότερο ουσίας. Παρόλα αυτά, είναι φανερό πως η στιγμή της αλήθειας πλησιάζει. Και είναι μια στιγμή της αλήθειας όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη και, συγκεκριμένα, για την κεντρική τράπεζα, η οποία ίσως σύντομα θα πρέπει να αποφασίσει για ποιον εργάζεται», γράφει ο νομπελίστας οικονομολόγος στο νέο του άρθρο στη New York Times.
Ο γνωστός οικονομολόγος συνοψίζει την τρέχουσα κατάσταση με τον ακόλουθο διάλογο:
-Γερμανία προς Ελλάδα: Ωραίο τραπεζικό σύστημα έχετε. Κρίμα θα ήταν αν κάτι του συνέβαινε.
-Ελλάδα προς Γερμανία: Α ναι; Λοιπόν, δεν θα ήταν πολύ ωραίο να δούμε την καλή κι ωραία Ευρωπαϊκή μας Ένωση να γίνεται συντρίμμια».
Σύμφωνα με τον οικονομολόγο, οι εξελίξεις υποδηλώνουν μια «πολύ επικίνδυνη αντιπαράθεση, η οποία δεν εντάσσεται στα πλαίσια της διπλωματίας, ως συνήθως».
Αντίθετα, την παρομοιάζει ως εξής: δύο φορτηγά γεμάτα με εκρηκτικές ύλες που τρέχουν σε αντίθετη κατεύθυνση πάνω σε έναν στενό ορεινό δρόμο. Και τα δύο είναι απρόθυμα να κάνουν στην άκρη. Μένει να δούμε ποιος οδηγός θα κάνει πρώτος την «κότα», γράφει ο Κρούγκμαν στο άρθρο του με τίτλο «A Game of Chicken».
Τι θα γίνει όμως αν οι Γερμανοί δεν συνειδητοποιήσουν ποτέ τη ζημιά που έχει προκαλέσει η λιτότητα, αναρωτιέται ο Κρούγκμαν, καταλήγοντας.
«Σε αυτή την περίπτωση μπορούμε να ελπίζουμε ότι η κεντρική τράπεζα παίρνει θέση και δηλώνει ότι ο σωστός ρόλος της είναι να κάνει ό, τι μπορεί για να διασφαλίσει την οικονομία και τους δημοκρατικούς θεσμούς της Ευρώπης – όχι να ενεργεί ως συλλέκτης χρέους της Γερμανίας».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.