ΝΑ ΑΠΟΔΟΘΟΥΝ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ«ΠΛΗΓΩΣΑΝ» ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

Από τον Εφιάλτη που γνώρισε η Ελλάδα μέχρι και την προδοσία της Κύπρου από τους χουντικούς, η χώρα έχει υποστεί με πολύ πικρό τρόπο την απόπειρα κατάλυσης του πολιτεύματος από ανθρώπους που σαφώς έκαναν κατάχρηση της ιδιότητάς τους ως όργανα του κράτους ή σφετερίστηκαν την ιδιότητα αυτή ή άσκησαν εξουσία που κατέλαβαν με αθέμιτα μέσα, όπως ορίζει το άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα.

Σε πολλές περιπτώσεις οι κατηγορηθέντες δεν καταδικάστηκαν είτε δικαίως είτε αδίκως, όπως θα όριζε το κοινό αίσθημα. Επιπροσθέτως, υπήρξαν και πολλές εξόφθαλμες περιπτώσεις που όσοι κατηγορήθηκαν, έτυχε απλώς να υπερασπίζονται τα πολιτικά τους φρονήματα χωρίς περεταίρω επιπτώσεις για τη χώρα. Αυτό συνέβη κυρίως στην περίοδο του εμφυλίου οπότε και κατηγορήθηκαν αριστεροί όπως ο Μενέλαος Λουντέμης ο οποίος πλήρωσε την αντιστασιακή του δράση με εξορία στη Μακρόνησο και τον Αϊ Στράτη.
Γενικώς τα πολιτικά φρονήματα ή η πολιτική αντιπαλότητα, ξύπναγαν συχνά τα πάθη των αντιμαχομένων πλευρών. Μια τέτοια περίπτωση ήταν και ο Κολοκοτρώνης, η διαφωνία του οποίου με την αντιβασιλεία τον οδήγησε στη φυλακή.
Ωστόσο, υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις που βάφουν με γκρίζο χρώμα την ένδοξη ελληνική ιστορία…
-Στη μαύρη βίβλο του έθνους έχει χαραχθεί βαθειά πληγή με μια τέτοια περίπτωση που κόστισε πολύ στους μικρασιάτες και τον ελληνισμό εν γένει. Ο ξεριζωμός αποδόθηκε σε έξι πολιτικά πρόσωπα τα οποία καλλιεργούσαν μια αντιμικρασιατική φιλοσοφία και πρακτική. Ανήκαν στο Λαϊκό Κόμμα και τη μοναρχική παράταξη και έδωσαν όπως κατηγορήθηκαν το άλλοθι στον τουρκικό εθνικισμό να εξοντώσει τους έλληνες χριστιανούς.
Η εγκληματική συμπεριφορά της τότε φιλομοναρχικής ηγεσίας απέναντι στον ελληνισμό της Ανατολής ήταν τέτοια, ώστε και μετά την κατάρρευση του Μετώπου, τον Αύγουστο του ’22 απαγόρευσαν την εκκένωση της Σμύρνης και της υπόλοιπης Ιωνίας, παραδίδοντας τον ελληνικό και αρμενικό πληθυσμό στα στρατεύματα του Μουσταφά Κεμάλ που προέλαυναν.
Το 1922 ( Η δίκη των εξ) παραπέμφθηκαν στο Έκτακτο Επαναστατικό Στρατοδικείο Αθηνών οι πρώην πρωθυπουργοί Δημήτριος Γούναρης, Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης και Νικόλαος Στράτος, οι υπουργοί Νικόλαος Θεοτόκης, Γεώργιος Μπαλτατζής, Ξενοφών Στρατηγός, Μιχαήλ Γούδας, και ο αρχιστράτηγος Μικράς Ασίας και Θράκης Γεώργιος Χατζηανέστης και τους επιβλήθηκε η ποινή του θανάτου στους Χατζηανέστη, Γούναρη, Στράτο, Πρωτοπαπαδάκη, Μπαλτατζή και Θεοτόκη και ισόβια δεσμά στους Γούδα και Στρατηγό ως υπεύθυνους για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Στην αναψηλάφηση της δίκης το 2010 αθωώθηκαν από τον Άρειο Πάγο.
-Λίγα χρόνια πριν την κατοχή, το 1935, απότακτοι αξιωματικοί που πρόσκεινταν στον Ελευθέριο Βενιζέλο συγκρότησαν το Κίνημα της 1ης Μαρτίου αποβλέποντας στην αποτροπή της παλινόρθωσης της βασιλευόμενης δημοκρατίας. Επιθυμία τους ήταν να ξαναγυρίσουν στο στράτευμα και να προχωρήσουν σε ριζικές εκκαθαρίσεις των αντιφρονούντων και να επανέλθει η παράταξή τους στην εξουσία.
Το αποτέλεσμα ήταν να αναγκαστεί σε αυτοεξορία ο εθνικός ηγέτης, Ελευθέριος Βενιζέλος, με το στίγμα του κινηματία. Ο Πλαστήρας καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Εκτελέστηκαν τρεις αξιωματικοί μόνο, ο επίλαρχος Στ. Βολάνης και οι στρατηγοί Αν. Παπούλας και Μιλ. Κοιμήσης.
-Οι δωσίλογοι επί γερμανικής κατοχής έγραψαν τη δική τους αιματηρή ιστορία και απέδρασαν στη Γερμανία, τη Λατινική Αμερική και την Αφρική, όπως διαπίστωναν το ένα μετά το άλλο τα δικαστήρια που τους καταδίκαζαν ερήμην. Το ίδιο το κράτος κινείτο με απαράδεκτα νωχελικό τρόπο στην αναζήτησή τους και την έκδοσή τους από τις χώρες που τους υπέθαλπαν. Δεν ήταν όμως λίγες οι περιπτώσεις που επανήλθαν ξαναγράφοντας την προσωπική τους ιστορία.
Παίρνοντας τα πράγματα με τη σειρά, ο στρατηγός Γεώργιος Τσολάκογλου σχημάτιζε στις 29 Απριλίου 1941 την πρώτη από τις τρεις κυβερνήσεις των Ναζί, σε μια λογική ότι απαιτούνταν προσαρμογή, συνεργασία και καλή διάθεση. Περίπου 2.225 Έλληνες πέρασαν από τα Ειδικά Δωσιλογικά Δικαστήρια, όπως αποκαλύπτει στην έρευνά του ο ιστορικός Στράτος Ν. Δορδανάς, στο βιβλίο «Η Γερμανική στολή στη ναφθαλίνη. Επιβιώσεις του δοσιλογισμού στη Μακεδονία, 1945-1974» (Εστία, 2011). Δυστυχώς μεταπολεμικά αποκαταστάθηκαν οι περισσότεροι καθώς στην περίπτωση του Εμφυλίου θεωρήθηκε ότι θα μπορούσαν να είναι χρήσιμοι «χρήσιμα σκεύη εις την ελευθέρα κοινωνία» (σ. 195). Μεταξύ άλλων επρόκειτο για τους Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο, συναρχηγό του «Εθνικού Ελληνικού Στρατού», συμμέτοχο σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις με τον γερμανικό στρατό, βουλευτή από το 1946 ως το 1964 ή τον διαφυγόντα με τη Βέρμαχτ και καταδικασμένος σε θάνατο Ξενοφώντα Γιοσμά, ο οποίος εξέτισε πέντε έτη από την ποινή του προτού επιστρέψει ως αρχηγός παρακρατικής οργάνωσης, ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη. Έτσι πολλοί, μετεβλήθησαν από αντίπαλοι της αντίστασης στους κατακτητές σε αντιπάλους του εσωτερικού εχθρού.
-Μετά τον εμφύλιο, η χώρα κυβερνιόταν από αδύναμες και βραχύβιες κυβερνήσεις. Ο στρατός ήταν πανίσχυρος. Στους κόλπους του δρούσε η μυστική οργάνωση ΙΔΕΑ («Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών»), που αποτέλεσε χρόνια αργότερα τη «μαγιά» του Πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου.
Πρώτο θέμα στην επικαιρότητα ήταν η δίκη και η καταδίκη σε θάνατο του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του για κατασκοπεία υπέρ του παράνομου ΚΚΕ.
Στις 9 Σεπτεμβρίου του 1974 υποβλήθηκε στον αρμόδιο Εισαγγελέα η πρώτη μήνυση για το πραξικόπημα του 1967 από τον δικηγόρο Αλέξανδρο Λυκουρέζο κατά 15 ατόμων. Οι κατηγορία εναντίον τους ήταν εσχάτη προδοσία, κατά παράβαση των άρθρων 134, 8α και 8β του Ποινικού Κώδικα. Η μήνυση αυτή, δυο μέρες αργότερα, διαβιβάστηκε από την Εισαγγελία Αθήνας στην Στρατιωτική Δικαιοσύνη, επειδή οι μυνηθέντες όταν τέλεσαν τα αδικήματα ήταν στρατιωτικοί.
Το καλοκαίρι του 1975 οι πρωταίτιοι του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου δικάστηκαν ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών, με τις κατηγορίες της στάσης και της εσχάτης προδοσίας.
Σήμερα, ο ελληνικός λαός έχει πάρει μια μεγάλη απόφαση, γυρίζοντας σελίδα και γράφοντας ιστορία στα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας. Μια απόφαση για την απονομή δικαιοσύνης προς τους «σύγχρονους» προδότες της πατρίδας, εκείνους που πρωταγωνίστησαν σε σκάνδαλα διαφθοράς, κατασπατάλησαν δημόσιο πλούτο, συμμετείχαν στο όργιο της διαπλοκής και φυσικά συνέδραμαν συνειδητά είτε με τις πράξεις τους, είτε με τις… παραλείψεις τους, στο να οδηγηθεί η χώρα και ο ελληνικός λαός στο «γκρεμό» της πτώχευσης.
Ολοι αυτοί θα πρέπει –επιτέλους- να λογοδοτήσουν ενώπιον της ελληνικής δικαιοσύνης και να τιμωρηθούν παραδειγματικά για εσχάτη προδοσία, για παραβίαση του όρκου που έδωσαν για την προάσπιση των συμφερόντων της πατρίδας και των πολιτών της.
newsbomb.gr