Το τέλος του μύθου..

Συνηθισαμε απο μικροι τους μυθους της γιαγιας για δρακουλες κοκινοσκουφιτσες και νεραιδες. Ενας απο μηχανης θεος, ο καλος πριγκηπας παρεμβαινε στο τελος και ολα  τελειωναν οπως πρεπει. Οι μυθοι μας ακολουθησαν και μετα, ως αφηγηση της ζωης του καθενος.

Οι κυριαρχοι αστικοι μυθοι διναν απαντησεις στα ερωτηματα-αναζητησεις του καθενος.Η μεγαλη πλειοψηφια ζουσε και ανδρωνοταν μεσα σε αυτους τους μυθους. Μια μικρη μειιοψηφια αναζητουσε αλλους δρομους περαν αυτων της κυριαρχης ιδεολογιας. Ο νεοφιλελευθερισμος ηταν ο μυθος με τον  οποιο ανδρωθηκε η γενια μου, αυτη των γεννημμενων καπου εκει κοντα στη δεκαετια του 80. Η αγορα ειχε τις λυσεις ως κοινωνικοοικονομικο συστημα και οσο πιο ελευθερη και ανεπηρρεαστη αφηνοταν να λειτουγει τοσο καλυτερα ηταν για ολους. Οι αξιοι προκοβαν, η ιδιωτικη πρωτοβουλια ηταν η μονη υγιης, οσοι δε χωρουσαν σε αυτο το πλαισιο μπορουσαν απλα να μεινουν στο περιθωριο.

Σε αυτο το πλαισιο καπιοι εφτασαν να βλεπουν το τελος της ιστοριας και τον τελευταιο ανθρωπο. Η επικρατηση της νεοφιλελευθερης ιδεολογιας  ηταν πληρης και ολοκληρωτικη.

Η Εθνικη αφηγηση ειχε και  αυτη τους δικους της μυθους. Η προσφατη ιστορια ειχε το ανηκουμεν εις τη δυση, για λιγο το η ελλαδα στους ελληνες και ουτω καθεξης. Πιο προσφατος ολων ο μυθος που ηθελε την ευρωπαικη ολοκληρωση να γινεται η κυριαρχη  αφηγηση, να μας οδηγει σε  λυσεις τοσο σε εθνικο οσο και σε οικονομικο επιπεδο.

Ολοι οι μυθοι εχουν ομως ενα τελος. Και δυστυχως στις κυριαρχες αφηγησεις της ζωης μας ο απο μηχανης θεος δεν κανει την εμφανιση του. Ετσι και τωρα ζουμε –πολλοι λεν—το τελος του νεοφιλελευθερου οικοδομηματος, με αβεβαιο ακομα το διαδοχο σχημα, και στο μικροκοσμο μας το τελος του Ευπωπαικου μυθου. Η Ευρωπη ουσιαστικα επαψε να υφισταται  σαν ενοτητα μεσα απο τον  τροπο που διαχειριστηκε την κριση και οπου το κρατος εγινε παλι κυριαρχο στον τροπο ληψης των αποφασεων.

Η μικρη μας χωρα, το ευρωπαικο εργαστηριο του νεοφιλελευθερισμου που ασθμαινοντας προσπαθει να πεισει οτι ακομα ειναι το κυριαρχο σχημα, εγκαταλειπει  σιγα σιγα τους μυθους-αυταπατες της. Οι δανειστες  παυουν να ειναι  οι πιο θερμοι μας συμμαχοι,  η κυριαρχη πολιτικη ταξη αμφισβητειται, η  ιδια η εννοια της ευρωπης τιθεται στο μικροσποπιο. Ειναι το τελος του μυθου της  Ευρωπης, ετσι η αλλιως. Η Ευρωπη που ζει υπο τη δαμοκλειο σπαθη των αγορων  οδηγειται αρχικα σε πνευματικο και  οσονουπω σε βιολογικο θαναττο. Για ακομα μια φορα  ειμαστε στο επικεντρο των γεγονοτων, τωρα ως πειραματοζωο. Ο καλος πριγκηπας, η Ευρωπη  των λαων και των ανθρωπων της μαλλον δε θα φανει.

Β. Δεληζήσης