Η ΑΦΕΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ....

-     Η αφετηρία των γεγονότων που ζούμε σήμερα με την μεθοδευμένη υποδούλωση της Ελλάδας στη ξένη κατοχή (όλα όσα ακούμε ότι εμείς φταίγαμε, ότι τρώγαμε με δανεικά – όλη η Ευρώπη δανειζόταν από τις αγορές και είχε παρόμοιο χρέος και έλλειμμα, ότι δεν παράγαμε τίποτε, ότι είμαστε απατεώνες- ο λαός μας παρά την επί εικοσαετία,  περίπου από το 1996

 πλύση εγκεφάλου από την νέα τάξη δια των Πρετεντέρηδων κτλ,  είναι ο καλύτερος της Ευρώπης, για αυτό και τον είχαν βάλει τα φασιστοειδή της νέας τάξης στο στόχαστρο με τους εδώ πράκτορες τους) , βρίσκεται στην ύποπτη σύγκρουση το 1965, του Γεωργίου Παπανδρέου με το παλάτι.

-     Που o Γεώργιος Παπανδρέου τότε, μετά την ανακάλυψη της παράνομης οργάνωσης στον στρατό, Ασπίδα,  του «χαρισματικού» του γιού Ανδρέα Παπανδρέου, δεν ήθελε να βάλει κανέναν άλλον της εμπιστοσύνης του ως υπουργό Εθνικής Άμυνας και ήθελε, για προφανείς λόγους προστασίας του Ανδρέα, να το αναλάβει ο ίδιος.

-     Ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν έμπειρος πολιτικός. Έτσι αποκλείεται να προέβη σε σύγκρουση με το παλάτι, χωρίς τη συμβουλή και σύμφωνη γνώμη μεγάλης ξένης δύναμης. Η οποία μάλλον είχε προτρέψει και τον Ανδρέα Παπανδρέου να ιδρύσει την παράνομη οργάνωση στο στράτευμα.

-     Έτσι ενώ πχ γνωρίζουμε σήμερα με απόλυτη βεβαιότητα, ότι Γερμανοί και Αμερικανοί «συμβούλευσαν» τον καιρό της δικτατορίας τους Έλληνες πολιτικούς (Μαύρος, Καραμανλής κτλ)  να σαμποτάρουν την λύση Μαρκεζίνη που θα οδηγούσε σε ομαλή μετάβαση στη δημοκρατία,  με όλα τα γνωστά επακόλουθα (προδοσία της Κύπρου με τον τρόπο που επανειλημμένα αναφέραμε και όχι με τα παραμύθια που σερβίρουν στον Ελληνισμό, και με επακόλουθο τη σημερινή προδοτική κατάντια),

-     επικρατεί απόλυτο σκότος για το ποιοι «συμβούλευσαν» και προκάλεσαν την σύγκρουση του Γεωργίου Παπανδρέου του επονομαζόμενου γέρου  της δημοκρατίας με το παλάτι.

-     Που η εγκληματική αυτή σύγκρουση είχε τα μέχρι σήμερα τραγικά αποτελέσματα. («δημοκρατική» μεταπολίτευση).

-    Είναι πραγματικά περίεργο που ιστορικοί, μελετητές αρχείων ξένων κρατών κτλ., μέχρι σήμερα δεν «αξίωσαν» ή «απαξίωσαν» να ασχοληθούν με το θέμα.

-     Υποθέσεις βέβαια μπορούν να γίνουν πολλές. Έτσι σύμφωνα με αποκάλυψη της κυρίας Φανούλας Αργυρού, όλοι οι μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο πολιτικοί μας χαρακτηρίζονταν στα αρχεία του Φόρεϊν Οφφις, agents. Ήτοι πράκτορες των άγγλων. Ας πούμε επιεικώς, με την «καλή» (σε εισαγωγικά) έννοια.

-     Συνεπώς ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν μάλλον με την «καλή» έννοια πράκτορας των άγγλων.

  -     Όμως οι σχέσεις της Βρετανικής βασιλικής οικογενείας με την ελληνική βασιλική οικογένεια ήταν και συγγενικές (Φίλιππος της Ελλάδας σύζυγος της βασίλισσας Ελισάβετ).

-     Έτσι λογικά αποκλείεται να συμβουλεύτηκε ο Γεώργιος Παπανδρέου τους άγγλους και αυτοί να τον συμβούλευσαν να συγκρουστεί με το παλάτι.

-     Επομένως μία μόνη δύναμη μπορεί να συμβούλευσε γι αυτό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Οι ΗΠΑ.

-     Εκτός αφελώς αν δεχθούμε ότι ο Παπανδρέου δεν συμβουλεύτηκε καμία μεγάλη δύναμη, για να συγκρουστεί με το παλάτι για να προστατεύσει τον εξ ΗΠΑ αφιχθέντα περίπου τότε (άλλοι λένε αποσταλέντα για πολλούς λόγους) χαρισματικό Ανδρέα Παπανδρέου.

-     Εύχομαι κάποιος ιστορικός να ασχοληθεί με το θέμα αυτό. Γιατί η γνώδση της ιστορίας μας,  μας προστατεύει από πολλά δεινά.

-     Γνωρίζοντας όμως,  ότι πλην του μεγάλου αείμνηστου Έλληνα Νεοκλή Σαρρή, πλην του σαφέστατου άξιου επί τιμή πρέσβη Θέμου Στοφορόπουλου, και πλην του αποκαλύψαντα (χωρίς ίσως την απαιτούμενη ανάλυση που χρειαζόταν)  σπουδαίο αρχείο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ,  Μιχάλη Ιγνατίου,

-     κανείς μα κανείς ιστορικός δεν τόλμησε να ερευνήσει την γνωστή πλέον προδοσία (που επέτρεψε οι τούρκοι να αποβιβαστούν ελεύθερα στην Κύπρο),

-     είναι αμφίβολο αν κανείς ιστορικός θα αποκαλύψει ποια μεγάλη δύναμη προκάλεσε για τους δικούς της σκοπούς, τη «σύγκρουση» του Γεωργίου Παπανδρέου με το παλάτι και συνεπώς όλα τα μέχρι σήμερα ακολουθήσαντα. 

Ευριπίδης Μπίλλης