Πιεστικά Διλήμματα για την Εθνική Άμυνα

Μερικές μόνο ώρες πριν την τελευταία απόπειρα  για την εκλογή Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας από την παρούσα σύνθεση της Βουλής και λίγο πριν το διαφαινόμενο ναυάγιο, σε μια προσπάθεια που φαντάζει απέλπιδα από καιρό, ίσως  μοιάζει άκαιρο και περιττό να υποβάλλει κανείς στην  βάσανο της ερώτησης   τους πολιτικούς αρχηγούς  των κομμάτων της συγκυβέρνησης που σήμερα ακόμη, κρατούν τον έλεγχο της εξουσίας, ρωτώντας τους   :

«Άραγε ποια είναι καλύτερη επιλογή ανάμεσα σε μια ζωή χωρίς εγκλήματα και σε μια ζωή χωρίς εξουσία;»

Είναι πλέον φανερές  στον Ελληνικό λαό, στο σύνολό τους οι επιλογές που έχουν κάνει Πρόεδρος αλλά και Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, όπως και τα κόμματά τους , και η στάση ζωής που έχουν επιλέξει να τηρούν    , μπροστά στο κέλευσμα των λόγων του Πλάτωνα, όμως πλέον λίγη σημασία έχουν αυτό κάθε αυτό, οι πράξεις   του παρελθόντος, αλλά πολύ μεγαλύτερη η επίδραση αυτών, ιδιαίτερα στον χώρο της Εθνικής Άμυνας της χώρας, στα χρόνια του μνημονίου.

Όταν σε ένα δυτικό ή Ευρωπαϊκό κράτος στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, σε ενέργεια και σε αποστρατεία  που  ουσιαστικά συγκαταλέγονται σε αυτό που περιγράφεται ως Imperium,ο σκληρός πυρήνας της κρατικής οντότητας, καταλήγουν να ζητούν την υπεράσπιση της δικαιοσύνης, από τις ενέργειες της εκτελεστικής αλλά και της νομοθετικής εξουσίας   και τελικά στα δικαστικά έδρανα δικαιώνονται  πανηγυρικά, αυτό σημαίνει πως στα όρια της χώρας έχει, μάλλον, απωλεσθεί η νομιμότητα. Μάλιστα αν η κυβέρνηση εκφράζεται με τα λόγια Υπουργού της, απαξιωτικά για την δικαιοσύνη την ίδια, μετά την προσφυγή των στρατιωτικών στην δικαιοσύνη   και επιλέγει να μην συμμορφώνεται  πλήρως, στην όποια δικαστική απόφαση, εφαρμόζοντας την επιλεκτικά και κατά το δοκούν, τότε πρόκειται, το πιθανότερο, για εξόφθαλμη απόπειρα κατάλυσης του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Τελικά το δίλημμα των βουλευτών της 29 Δεκεμβρίου 2014 δεν θα είναι αυτό που επικαλέστηκε ο Πρωθυπουργός της χώρας,  για την εκλογή  Προέδρου της Δημοκρατίας ως φυσικό πρόσωπο, αλλά για την συνέχιση της Δημοκρατίας ως ύπαρξη.

Αλήθεια όμως γιατί η κατάσταση στον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων δεν είναι ευχάριστη; Μήπως τα λόγια της Α.Ε του Προέδρου της Δημοκρατίας και το ερώτημα που υπέβαλλε τελευταία την 1 Δεκεμβρίου 2014, στον ΥΠΕΘΑ ήταν προφητικά; Μήπως τελικά το αξιόμαχο τραυματίζεται από τις υπερβολικές περικοπές στις αποδοχές των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων; Είναι πιθανό η κυβέρνηση συνολικά να συμβουλεύεται κάποιους ειδικούς στην ανθρώπινη συμπεριφορά που παρότι γνωρίζουν πως ο Skinner(1974) είπε πως: «η ανθρώπινη απόδοση καθοδηγείται από την ανάγκη των ανθρώπων  να απολαμβάνουν της επιβράβευσης και να αποφεύγουν δυσάρεστες συνέπειες ή τιμωρίες», εκείνοι μπορεί να επιμένουν αντιθέτως ότι η μείωση των χρηματικών απολαβών αυξάνει την απόδοση; Ίσως να βρήκαν διέξοδο απαντώντας  στην κυβέρνηση, πως τουλάχιστον αφού δεν τιμωρούνται και πάλι πληρούνται οι όροι της θέσης του Skinnner. Όμως τιμωρούνται Κύριε Πρωθυπουργέ. Αλήθεια τι κάνατε για να τους  προστατέψετε από ένα ασφαλιστικό που τους σώρευσε μαζί με όλες τις υπόλοιπες ομάδες εργαζομένων στο δημόσιο, που όμως απολαμβάνουν πλήρεις δημοκρατικές ελευθερίες λόγου, ελευθερίας της γνώμης και δημοσιοποίησής της  και δεν υπάγονται στο Στρατιωτικό Ποινικό Δίκαιο; Αλήθεια Κύριε Πρωθυπουργέ, βρίσκετε πως τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων πραγματικά ελέγχουν την ζωή τους κατά την διάρκεια της υπηρεσίας τους;

Καλά κανείς από τους συμβούλους σας δεν σας μίλησε ούτε για τo μοντέλο  του Peterson(1971);Δεν σας είπαν ότι δεν αρκεί η ικανότητα των στελεχών μόνο για να δώσει την αποτελεσματική απόδοση Κύριε Σαμαρά στις Ένοπλες Δυνάμεις; Απαιτείται τα στελέχη τα ίδια να νοιώθουν ικανοποιημένα, λαμβάνοντας πλουσιοπάροχα την αναγνώριση, και να νοιώθουν υπερήφανα,  όχι μόνο από τα φιλικά κτυπήματα στην πλάτη και τα « λόγια  φούσκες», που διαλύονται στον αέρα αλλά και εμπράκτως. Και τι κάνατε εσείς Κύριε Πρωθυπουργέ; Απλά δεχτήκατε τα προσβλητικά λόγια περί αντιπαραγωγικών στελεχών, περί αυτιστικών και μάλιστα το κάνατε στις πράξεις σας  και όχι μόνο στα λόγια.

Αλήθεια τι σκεφτόσασταν όταν το κάνατε αυτό; Μήπως ήταν μια καινούργια καινοτόμα μεθοδολογία διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού; Όχι, απλά ήταν η επιλογή στα διλήμματα που είχατε για την διοίκηση «των ενστόλων»,  να επιλέξετε ένα «σκληρό μοντέλο διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού-των στρατιωτικών της χώρας». Σε αυτό προβλέπεται πως οι άνθρωποι είναι κόστος-έξοδα και μάλιστα δεν επιθυμούν να εργαστούν, για αυτό τον λόγο και πρέπει να πειθαναγκαστούν με τον «βούρδουλα». Τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων είναι απλά «συντελεστές» μια γραμμής μαζικής παραγωγής, χωρίς δικαιώματα στην ελπίδα, στην εξέλιξη και στην αναγνώριση, άνθρωποι βουβοί, μουντοί, που απλά οφείλουν να δέχονται το ξεροκόμματο που τους χορηγείται, χωρίς υπερηφάνεια και τιμή, αξίες άχρηστες και επικίνδυνες.

Σας γελάσανε Κύριοι, κανείς στρατός δεν νικάει πλέον με αυτά τα πρότυπα του παρελθόντος, της ρωμαϊκής εποχής, συνομήλικης με τις ιδέες που πρεσβεύετε, εκείνοι που μπορούν πράγματι να νικούν, είναι όσοι αισθάνονται ότι αποτελούν κεφάλαιο για την υπηρεσία τους και την πατρίδα, για αυτό και οι συνεταίροι σας στην κυβέρνηση προσπαθούσαν να σπάσουν την αλυσίδα της ενότητας εν ενεργεία και αποστράτων. Αυτές τις ιδέες ενεργούς συμμετοχής που φέρνει την δέσμευση, την αφοσίωση, προσπαθεί να διευκολύνει η Α.ΚΙ.Σ και τα μέλη της και το πνεύμα της εξέλιξης τόσο ατομικά, αλλά και μέσα στον ίδιο τον Οργανισμό, ώστε να βλέπουμε τόσο σε παρόντα χρόνο αλλά και σε μέλλοντα, στελέχη που αισθάνονται νικητές και «στεφανωμένοι» από την ειρήνη, ώστε να δίνουν τα πάντα και στον πόλεμο , όταν απαιτείται.

Στην αυριανή ημέρα που έρχεται, δεν είναι οι αγώνες για την οικονομική δικαίωση , αυτό που κάθε αυτό βαρύνουν στον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά η ανάγκη να επικρατήσει και πάλι η λογική και να επανέλθει σε λειτουργία ένα διαφοροποιημένο σύστημα διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού, σαν εκείνο που απολαμβάνουν όλες συνολικά οι Ένοπλες Δυνάμεις των σύγχρονων κρατών, ένα σύστημα που υπήρχε τουλάχιστον σε ένα ποσοστό στο παρελθόν και κάποιοι φρόντισαν να το καταστρέψουν. Κάνατε ένα λάθος Κύριοι της Κυβέρνησης, νομίσατε πως στις Ένοπλες Δυνάμεις τον έλεγχο τηρούν μόνο οι Στρατηγοί, αλλά ξεχάσατε πως όλοι είμαστε  δυνητικά Ευέλπιδες  και βαρυνόμαστε διαχρονικά, με την ιδιότητα της «καλής ελπίδας της πατρίδας». Αλήθεια για εσάς τι νομίζετε επιφυλάσσει η ιστορία; Για αρχή, χώρο στο παρελθόν!!

Άρθρο του Δημητρίου Σούκερα

                Αντισυνταγματάρχη (ΑΣ) ε.α

                Προέδρου της Α.ΚΙ.Σ