Σύγχρονη γενοκτονία των Ελληνοπαίδων

Του Αθανάσιου Κατσίμπελη*

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που αποτελεί το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως, υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Νοεμβρίουτου 1989. Την έχουν επικυρώσει όλα τα κράτη του κόσμου, εκτός των ΗΠΑ και της Σομαλίας (η χώρα μας την επικύρωσε στις2 Δεκεμβρίου1992 με τον νόμο 2101),

και τα 54 άρθρα της καλύπτουν όλα τα δικαιώματα των παιδιών που χωρίζονται σε 4 τομείς: Δικαιώματα Επιβίωσης, Ανάπτυξης, Προστασίας και Δικαιώματα Συμμετοχής.

Παρά τα διεθνή κείμενα προστασίας των παιδιών, που σε πολλές χώρες αποτελούν κενό γράμμα, εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν από τη φτώχεια και να στερούνται της στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, εκατοντάδες χιλιάδες υφίστανται τις τραγικές συνέπειες συρράξεων και οικονομικού χάους, δεκάδες χιλιάδες ακρωτηριάζονται στους πολέμους και πολλά ακόμη ορφανεύουν ή και σκοτώνονται από τον ιό του AIDS και από άλλες ασθένειες. Τα στοιχεία και οι αριθμοί είναι καταπέλτης στο εφησυχασμό της συνείδησης.

Τα παιδιά έχουν δικαιώματα αλλά πολλά παιδιά στην Ελλάδα, και στην περιοχή μας την Ηλεία ιδιαίτερα, στερούνται και τα βασικά. Αν δεν σώσουμε τα παιδιά κι αν δεν έχουμε πολλά παιδιά σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχει μέλλον. Η πολιτική του μέλλοντος είναι αυτή που θέτει ως πρώτο θέμα στην πολιτική ατζέντα το παιδί.

Τα παιδιά στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια του Μνημονίου ζουν σε συνθήκες υπέρτατης φτώχειας, στερούνται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, με την ανεργία να ξεπερνά το 27%, με τις δαπάνες για την παιδεία να αγγίζουν το 1,9% του οικογενειακού προϋπολογισμού της ελληνικής οικογένειας (στοιχεία ΕΛΣΤΑΤ 2014) με 1.000.000 de facto μετανάστες στη χώρα μας πολλοί από τους οποίους δεν μπορούν να συντηρήσουν τις οικογένειές τους και τα παιδιά τους. Η υπογεννητικότητα έχει ήδη θεριέψει και έχει οδηγήσει στο να γεννιούνται λιγότεροι Έλληνες από αυτούς που πεθαίνουν. Η μαθητική διαρροή έχει ενταθεί, χιλιάδες μαθητές εγκαταλείπουν πρόωρα το σχολείο και οι νέοι μας φεύγουν στο εξωτερικό για να εργαστούν.

Ο αριθμός των εκτρώσεων σύμφωνα με στοιχεία που κατά καιρούς δημοσιεύονται στον τύπο είναι εντυπωσιακός. Αν και η ακριβής καταγραφή των εκτρώσεων είναι πολύ δύσκολη, καθώς το 85% γίνεται ιδιωτικά, οι ειδικοί λένε ότι συνεχίζονται σε μεγάλο ποσοστό σε σχέση με τον ελληνικό πληθυσμό.

Υπολογίζεται ότι καταγράφεται παγκόσμιο ρεκόρ, με 140 διακοπές κύησης ανά 1.000 Ελληνίδες, αριθμός που εκτιμάται ότι ίσως φτάνει πλέον και τις 300.000 ετησίως.

Αν αυτό δεν είναι γενοκτονία, το να σκοτώνονται 300.000 έμβρυα το χρόνο.. τότε πως θα μπορούσε κάποιος που αγαπάει τον άνθρωπο να το χαρακτηρίσει. Μπορεί οι μισάνθρωποι να το θεωρούν φυσιολογικό να μην παντρεύονται οι άνθρωποι, κι όταν παντρεύονται να μην μπορούν να κάνουν παιδί γιατί δεν έχουν να το ταΐσουν και να φτάνουν στην ηλικία των 40 για να τεκνοποιήσουν.  Οι άνθρωποι όμως; Τι γνώμη έχουν για αυτό οι άνθρωποι;

Υπάρχουν κάποια ολοκληρωτικά καθεστώτα που ελέγχουν το αναπαραγωγικό δικαίωμα των ανθρώπων. Την ανάγκη τους και την επιθυμία τους να κάνουν όσα παιδιά θέλουν. Κι εδώ στη χώρα μας στην ουσία περιορίζεται το αναπαραγωγικό δικαίωμα των ανθρώπων με τους φόρους και την οικονομική πολιτική της Τρόικας που εξαφανίζει τους έλληνες. Άραγε δεν θα μπορούσε κάποιος να προσφύγει στο δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων για το θέμα αυτό; Πώς ανεχόμαστε αυτή την αυταπόδεικτη γενοκτονία των Ελληνοπαίδων;

Η χώρα μας μετατρέπεται ολοκληρωτικά σε μια χώρα υπεργερόντων χωρίς παραγωγικό ιστό και οφείλουμε όλοι να δράσουμε για την αναστροφή της πορείας αυτής ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το τσουνάμι που ακόμα δεν έχει έρθει. Μέχρι στιγμής απλά έχουν τραβηχτεί τα ύδατα.

Η άμεση υιοθέτηση ενός προγράμματος ενίσχυσης των νέων ανθρώπων να κάνουν οικογένεια και παιδιά και η παροχή υψηλής ποιότητας Παιδείας ως επένδυση για το Μέλλον του λαού μας και όχι ως λογιστική δαπάνη για τους υπαλλήλους της Τρόικα θα μπορούσε έστω και την έσχατη στιγμή να αποτελέσει ένα ανάχωμα σωτηρίας.

Η περιβόητη Ανάπτυξη  θα έρθει όταν σε αυτή τη χώρα αρχίσουν να γεννιούνται παιδιά. Τότε θα καταλάβουμε πως ήρθε.

Η Ανάπτυξη θα έρθει όταν ξαναδούμε το χαμόγελο στα νέα παιδιά που δεν θα φύγουν για το εξωτερικό αλλά θα νιώσουν πως έχουν μέλλον στην Ελλάδα.

Η Ανάπτυξη θα έρθει όταν οι πολιτικοί μας πάρουν μέτρα για την προστασία της οικογένειας τόσο αυτής με τα λίγα παιδιά όσο και της πολύτεκνης οικογένειας.

Η Ανάπτυξη θα έρθει όταν οι νέοι μας επιστρέψουν στη Επαρχία και ζωντανέψουν τα χωριά μας.

Η Ελλάδα προϋποθέτει λοιπόν νέους Έλληνες.

Τα χιλιάδες ελληνόπουλα που σήμερα φοιτούν στο γυμνάσιο και στο λύκειο ζουν μέσα σε συνθήκες για τις οποίες κανένας δεν τους είχε προετοιμάσει. Το ίδιο και τα μικρότερα παιδιά κι αυτά που θα γεννηθούν τα επόμενα χρόνια. Χιλιάδες ελληνόπουλα δεν θα γεννηθούν καν μιας και οι βουλές των πολιτικών μας δεν είναι να ενισχύσουν την οικογένεια και τη δημογραφική ανάπτυξη του τόπου που θα επίλυε μελλοντικά σημαντικά οικονομικά ζητήματα. Θέλουν βλέπετε πιο άμεσες λύσεις!!

Ο ποιητής Κωστής Παλαμάς θα μας τόνιζε ξανά:

«Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες, ό, τι είστε, μην ξεχνάτε!

Δεν είστε από τα χέρια σας μονάχα.

Όχι! Χρωστάτε και σ’ όσους ήρθαν, πέρασαν,

θα ρθούνε, θα περάσουν.

Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί» !!

Κριτές θα τους δικάσουν όσους εφαρμόζουν τις πολιτικές γενοκτονίας των ελληνοπαίδων, η γεννημένη και αγέννητη γενιά του Μνημονίου!

*Δάσκαλος-ΜE.d, Νομικός
Πηγή: eproini.gr