ΑΛΛΑΓΗ ΣΚΗΝΙΚΟΥ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

Γράφει ο Νίκος Τοπούζης

 Όπως πρώτος είχα γράψει, η εκλογή του κ.Ρουχανί στην ηγεσία του Ιράν φέρνει τη χώρα εγγύτερα στην Δύση.  Μετά από δεκαετίες απομόνωσης το Ιράν κάνει προσπάθειες να ξαναγυρίσει στη «διεθνή νομιμότητα».  Κύριο εργαλείο αυτής της προσπάθειας είναι η πολυπόθητη, για πολλούς, συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, ώστε να σιγουρευτεί η διεθνής κοινότητα πως θα έχει αποκλειστικά και μόνο ειρηνικούς σκοπούς.

  Μεγάλο πλεονέκτημα για το Ιράν η τρομακτική πανωλεθρία....

της δυτικής πολιτικής στη Μ.Ανατολή, με τον άνοδο ακραίων σουνιτικών ισλαμιστικών ομάδων.  Το περίφημο ¨American pivot to Asia¨, η μειωμένη δηλαδή ενασχόληση των ΗΠΑ στην περιοχή, έδωσε το έναυσμα στην Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ (στενών συμμάχων των ΗΠΑ), να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στις εξελίξεις στην περιοχή.  Ο ηγετικός αυτός ρόλος οδήγησε στην Αραβική Άνοιξη.  Την ανατροπή δηλαδή των κοσμικών ηγετών της περιοχής και αντικατάσταση τους με θεοκρατικά σουνιτικά καθεστώτα, ελεγχόμενα από Άγκυρα-Ριάντ-Κατάρ.

  Ευτυχώς για την Ελλάδα (άσχετα αν η Συγκυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ την στήριξαν) η Αραβική Άνοιξη κατέρρευσε με πάταγο κυρίως με τη δημιουργία του ISIS.  To ισλαμοφασιστικό αυτό μόρφωμα, αφού κατέσφαξε χριστιανούς, αλεβίτες αλλά και μετριοπαθείς σουνίτες, ανακήρυξε ανεξάρτητο κράτος και μάλιστα ΧΑΛΙΦΑΤΟ.  Το χαλιφάτο ελέγχει, μέχρι στιγμής, σημαντικά αποθέματα πετρελαίου στο βόρειο Ιράκ ρίχνοντας στο καναβάτσο τις προσπάθειες και σχεδιασμούς των ΗΠΑ στη Μ.Ανατολή εδώ και 24 περίπου χρόνια. 

  Ο μεγάλος κερδισμένος όπως είπαμε όμως είναι το Ιράν.  Η στάση της Δύσης, ιδιαίτερα των ΗΠΑ, «μαλάκωσε» έναντι στην Τεχεράνη και κάθισαν στο τραπέζι των πυρηνικών διαπραγματεύσεων μετά την άνοδο των σουνιτών ισλαμοφασιστών.  Ο λόγος απλός: Το Ιράν είναι η μοναδική δύναμη στην περιοχή που μπορεί να συντρίψει (και εύκολα μάλιστα) τον ISIS.  Οι Ιρανοί συνεργάστηκαν με τις ΗΠΑ κατά την επίθεση στο Αφγανιστάν αφού οι Ταλιμπάν αποτελούν κοινό εχθρό.  Σοβαροί ανταποκριτές μάλιστα αναφέρουν πως άσχετα με τις κατηγορηματικές διαψεύσεις και των δύο, ΗΠΑ και Ιράν συνεργάζονται στον τομέα των πληροφοριών στην παρούσα φάση ενάντια στον ISIS.

  Το Ιράν επίσης ασκεί τον πραγματικό έλεγχο επάνω στο Ιράκ χάριν τις ενέργειες του ισχυρότερου άντρα της Μέσης Ανατολής, του κ. Σολεϊμανί, διοικητή της Al-Quds.  Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των δυτικών αναλυτών, ο κ. Σολεϊμανί διεύθυνε επίσης προσωπικά τον αγώνα του Συριακού στρατού και των συμμάχων (Χεζμπολάχ, Ιρακινοί Σιΐτες) έναντι στους ισλαμοφασίστες του ISIS και της AlNusra με ιδιαίτερη επιτυχία.  Κατάφερε και τους συνέτριψε ενάντια σε όλα τα προγνωστικά και έγειρε την πλάστιγγα κατά των δυνάμεων της Αραβικής Άνοιξης.  Μια πλάστιγγα που ανετράπη μαζί με την ανατροπή της Μουσουλμανικής Αδερφότητας της Αιγύπτου από τον στρατηγό Αλ-Σισι. 

  Η ανάγκη των ΗΠΑ για την συντριβή του ISIS αλλά και η ανάγκη του Ιράν για άρση της διεθνούς απομόνωσης οδηγούν στην «πυρηνική συμφωνία» που θα αλλάξει τις ισορροπίες ακόμη μία φορά στη Μ.Ανατολή.  Ο μεγάλος χαμένος για ακόμη μία φορά η Τουρκία καθώς θα μειωθεί ο γεωστρατηγικός της ρόλος με την εξάλειψη της Περσικής απειλής.

  Είναι όμως η προσέγγιση «τελειωμένη»; Όχι βέβαια.  Γεράκια στην Τεχεράνη, στο Τελ Αβιβ αλλά και την Ουάσιγκτον καιροφυλακτούν και προσπαθούν να θέσουν εμπόδια.  Άνθρωποι που εξυπηρετούν συμφέροντα που κερδίζουν πολλά δισεκατομμύρια από την απομόνωση του Ιράν.  Συμφέροντα γερά θεμελιωμένα από την εποχή της Ισλαμικής Επανάστασης του 1979 μέχρι σήμερα.  Η αλλαγή σκηνικού στην περιοχή έχει ακόμη πολλά και αμφίρροπα επεισόδια…

  Εφόσον η προσέγγιση Ιράν-Δύσης αποδυναμώνει την Άγκυρα, εξυπηρετεί την Ελλάδα.  Τι έχει κάνει η Κυβέρνηση και το ΥΠΕΞ τόσο καιρό; Προσέγγισαν την Τεχεράνη εκμεταλλευόμενοι τις πολύ καλές μας σχέσεις; Έθεσαν εαυτούς ως διαμεσολαβητές στα αρχικά στάδια των διαπραγματεύσεων; Δυστυχώς δεν έκαναν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ …. Ή δεν ανέλυσαν σωστά την κατάσταση ή χρησιμοποιούν το Υπουργείο Εξωτερικών και τη Διακυβέρνηση της χώρας ως όχημα προσωπικής προβολής και μόνο.  Στην τόσο ευνοϊκή συγκυρία η Ελλάδα ατύχησε να έχει την αναποτελεσματικότερη ηγεσία στο Υπουργείο Εξωτερικών και όπως όλα δείχνουν θα έχει μηδενικά οφέλη από την αλλαγή σκηνικού στη Μέση Ανατολή.