Η Ελληνική Βυζαντινή αυτοκρατορία...

Ανεξάρτητα του αν πιστεύει κανείς ή όχι (και οι μη πιστεύοντες κατά τη γνώμη μου οφείλουν σεβασμό στην θρησκεία του Έθνους), η Θρησκεία αποτελεί ένα από τα τρία χαρακτηριστικά του Έθνους, μαζί το όμαιμον και ομόγλωσσον.
Αυτό επαληθεύτηκε ανά τους αιώνες στην Ελληνική Κύπρο, όπου η Ορθόδοξος Πίστη συνέτεινε τα μέγιστα ώστε ο Ελληνισμός της Κύπρου να διατηρήσει τον Ελληνισμό του.

Επειδή όπως προηγουμένως ελάλησα (λαλώ στην Κύπρο σημαίνει ακόμα, ομιλώ, λέω) ότι δεν είμαι ειδικός, θα επικαλεστώ, όσον αφορά τους Ρωμιούς, μίαν σπουδαιότατη ιστορία που ελάχιστοι πιστεύω εξ υμών γνωρίζουν. Και δή Εκκλησιαστική.  Και μάλιστα γραμμένη από ένα εξαίρετο ξένο.
Κατωτέρω μπορείτε να δείτε το εξώφυλλο της μετάφρασης του σπανιότατου και εξαίρετου βιβλίου της τρίτομης ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,  του Άγγλου Ιωάννη Χάκκετ (Τζων Χάκκετ) της έκδοσης του 1923.
Η ιστορία αυτή εις την Αγγλική και εξετυπώθη εν Γιβραλτάρ το 1900.  

Δείτε τι ανέφερε  σε μία επιστολή του γραμμένη την 13ην Ιουνίου 1914,  ο Τζών Χάκκετ, λάτρης του Ελληνισμού και του μεγαλείου του (τι ντροπή σήμερα σχεδόν με όλους τους ανθέλληνες «έλληνες» πολιτικούς, που κατάντησαν να θεωρούν το Πολυτεχνείο του 1973 ως τη μόνο «άξιο» γεγονός του Ελληνισμού).  Επιπλέον στη επιστολή του αυτήν, όπως μπορείτε να δείτε,  έμμεσα ο Τζων Χάκκετ θεωρεί την Κωνσταντινούπολη,  την πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας Ελληνική.   Και δείτε τι εύχόταν να στεφθεί στην Αγία Σοφία.
Επιτρέψτε μου να πω ότι και ως προς την Ορθόδοξη πίστη, και ως προς τη γλώσσα και ως προς το όμαιμον, η Βυζαντινή αυτοκρατορία του Διγενή Ακρίτα υπήρξε κατά την ταπεινή μου γνώμη ουσία Ελληνική. Πράγμα που το πιστοποιεί και η Ελληνικότητα της Μικράς Ασίας μέχρι το 1922. μέχρι σήμερα «υπνώττουσα».
Ευριπίδης Μπίλλης

Σχόλια