Γεωπολιτικά Παιχνίδια – Κεντρομόλες και φυγόκεντρες δυνάμεις στο χώρο εργασίας μέσα στο έθνος-κράτος

Κεντρομόλες και φυγόκεντρες δυνάμεις στο χώρο εργασίας μέσα στο έθνος-κράτος

«Εδώ αρχίζει ιστορία μας: Η αυτοκρατορία, μακροπρόθεσμα διαιρεμένη, πρέπει να ενωθεί.

Χρόνια ενωμένη, πρέπει να διαιρεθεί.Έτσι ήταν πάντα.». Αυτό το ρομαντικό απόφθεγμα των Τριών Βασιλείων,το κλασικό μυθιστόρημα του πολέμου και της στρατηγικής της Κίνας, συλλαμβάνει με τον καλύτερο τρόπο την απαραίτητη δυναμική της κινεζικής γεωπολιτικής. Στο επίκεντρό της βρίσκεται ο από χιλιετίες-μακροχρόνιος αγώνας από τους επίδοξους ηγέτες της Κίνας να ενοποιηθούν και να κυβερνούν ολόκληρη την ακυβέρνητη γεωγραφική μάζα της Κίνας. Είναι μια ιστορία των φυγόκεντρων δυνάμεων και των ανυπέρβλητων διαιρέσεων που ρίζωσαν στη γεωγραφία και την ιστορία – αλλά επίσης, και ίσως πιο ουσιαστικά,μια ιστορία των κεντρομόλων δυνάμεων προς την τελική ενότητα.

Zhixing Zhang (Stratfor)
Μετάφραση-Απόδοση Ειρήνη Καμπίτση
Αποκλειστικά για το HELLASFORCE

Αυτή η δυναμική δεν περιορίζεται μόνο στην Κίνα. Το σκωτσέζικο δημοψήφισμα και κύματα των αποσχιστικών κινημάτων – από την Καταλονία της Ισπανίας έως την Τουρκία και οι Κούρδοι του Ιράκ – εργάζονται σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Περισσότερο από μισό αιώνα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πυροδοτήθηκε ένα κύμα του μετα-αποικιακού εθνικισμού που άλλαξε το χάρτη του κόσμου, έθαψε τον εθνικισμό και την εθνική ταυτότητα των κινήσεων των διαφόρων μορφών που αμφισβητούν την σύγχρονη ιδέα της απαραβίαστης ενότητας του έθνους-κράτους.
Ακόμη και αν αυτά τα συναισθήματα τραβάνε τα χαλαρά νήματα των εθνών, στην Κίνα, ένα από τα πιο δυσεπίλυτα προβλήματα στον αγώνα για την ενότητα – το καθεστώς του Θιβέτ -και είναι έτοιμη για μια πιθανή αντιστροφή, ή τουλάχιστον μια μεγάλη προσαρμογή.

Οι μακροχρόνιες αλλά συχνά απαρατήρητες διαπραγματεύσεις έχουν εγείρει την πιθανότητα ότι ο Δαλάι Λάμα, ο πνευματικός ηγέτης του Θιβέτ, μπορεί να προσεγγίζει μια συμφωνία που θα του επιτρέψει να επιστρέψει στην πατρίδα του Θιβέτ. Εάν αυτό συμβεί, θα τελειώσει η εξορία του Δαλάι Λάμα στην Νταραμσάλα,στην Ινδία – μια εξορία που ξεκίνησε μετά την εξέγερση του Θιβέτ το 1959, εννέα χρόνια αφού η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας προσάρτησε το Θιβέτ. Σημαντικότερα, ένας οικισμός μεταξύ του Πεκίνου και του Δαλάι Λάμα θα μπορούσε να είναι ένα σπουδαίο βήμα στη μείωση της σωματικής και ψυχολογικής αποξένωσης μεταξύ της κινεζικής ενδοχώρας και του οροπέδιου του Θιβέτ.

Το Θιβέτ, ο Δαλάι Λάμα και η Αυτοδιάθεση

Η ίδια η ύπαρξη του θιβετιανού ζητήματος μαρτυρά πολλά επικαλυπτόμενα θέματα της κινεζικής γεωπολιτικής. Πιο ουσιαστικά, θα πρέπει να συνειδητοποιηθεί στο πλαίσιο του αγώνα της Κίνας η ενσωμάτωση και η επέκταση του έλεγχόυ τους σε συχνά αδιάβατες, αλλά σε στρατηγικά και δημογραφικά σημαντικές γειτονικές περιοχές. Αυτές οι γειτονικές περιοχές, που εκτείνονται από τα βορειοανατολικά προς τα νοτιοδυτικά – στη Μαντζουρία, στο οροπέδιο της Μογγολίας, στο Xinjiang, στο Θιβέτ και το οροπέδιο Yunnan, – σχηματίζουν μια ασπίδα, περιέχοντας και προστατεύοντας ένα ενοποιημένο πυρήνα Χαν από χερσαία εισβολή. Στην προσπάθειά της να ενσωματώσει αυτές τις περιοχές, ωστόσο, η Κίνα αντιμετωπίζει την ίδια τη φύση της γεωγραφικής αποσύνθεσης και τις εθνοτικές ταυτότητες σε αυτές τις ανήσυχες γειτονικές περιοχές, που προσπάθησαν να αντισταθούν, να χωριστούν ή να απομακρυνθούν από την Κίνα σε καιρούς, όπου η αδύναμη κεντρική εξουσία έχει ελαττώσει την εσωτερική συνοχή της Κίνας.
Το Θιβέτ με πολλές έννοιες αντπροσωπεύει την ακραία άκρη αυτού του προτύπου.

Πράγματι, η τρομερή γεωγραφία του θιβετιανού οροπεδίου (με υψόμετρο 4,5 χιλιομέτρων, ή σχεδόν 2,8 μίλια, πάνω από το επίπεδο της θάλασσας),αποτελεί σε μεγάλο βαθμό το σημείο εθισμού των περισσότερων απειλών από τα σύνορα στον πυρήνα Han σε σύγκριση με την πιο προσιτή Μαντζουρία, το οροπέδο της Μογγολίας ή το Xinjiang. Προφανώς κανένα παραμεθόριο σημείο δεν είναι γεμάτο με τόση συνοχή όσο το Θιβέτ κάτω από τη σύγχρονη γεωπολιτική συγκυρία της Κίνας. Το οροπέδιο του Θιβέτ και τα περίχωρα της, αποτελούν περίπου το ένα τέταρτο της κινεζικής ενδοχώρας και είναι μια σημαντική πηγή γλυκού νερού για την Κίνα, την ινδική υποήπειρο και την ηπειρωτική χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας. Τα ψηλά βουνά των Ιμαλαΐων αποτελούν έναν φυσικό ρυθμιστή για την κινεζική ενδοχώρα και διαμορφώνουν τη σύνθετη γεωπολιτική σχέση μεταξύ της Κίνας και της Ινδίας.

Ιστορικά, η εμπλοκή της Κίνας με το Οροπέδιο του Θιβέτ έλειπε και δεν υπήρχε εθνική ενότητα. Ξεκινώντας από τον 7ο αιώνα, η Κίνα έκανε σποραδικές προσπάθειες να επεκτείνει την πρόσβασή της στο θιβετιανό οροπέδιο, αλλά δεν ήταν μέχρι τη δυναστεία των Qing, όταν η αυτοκρατορία έκανε μια σημαντική προσπάθεια για να αποκτήσει εξουσία πάνω στις πολιτιστικές και κοινωνικές δομές του Θιβέτ, μέσω του ελέγχου των θιιβετιανών βουδιστικών ιδρυμάτων . Η αποδυνάμωση της Κίνας,μετά τη δυναστεία των Qing οδήγησε τα περιφερειακά κράτη, συμπεριλαμβανομένου και του Θιβέτ, να ξεφύγουν από τον κινεζικό κεντρικό κανόνα.

Δεδομένου ότι η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας άρχισε να κυβερνάει πάνω από το Θιβέτ το 1950, η αιώνια πάλη εκδηλώνεται ως πολιτική, θρησκευτική και ψυχολογική αποξένωση μεταξύ πολιτικής εξουσίας στο Πεκίνο και τον Δαλάι Λάμα, τον χαρισματικό πολιτικό και πνευματικό σύμβολο του θιβετιανού κινήματος αυτοδιάθεσης, που με συνέπεια αντιστάθηκε στην πλήρη κυριαρχία της Κίνας επί του Θιβέτ. Εδώ, η ονομαζόμενη απρόσωπη διαδικασία της γεωπολιτικής αντιμετωπίζει ένα σπάνιο άτομο που έχει μόνιμη επίδραση. Ο Δαλάι Λάμα έχει επικεντρώσει την αιτία του Θιβέτ στον εαυτό του και την εικόνα του. Είναι ο Δαλάι Λάμα αυτός που αντιπροσωπεύει την ταυτότητα του Θιβέτ στις ξένες πρωτεύουσες και κατέχει μια εριστική κίνηση του Θιβέτ μαζί, κρατώντας εξουσία πάνω σε δύο γηγενείς κατοίκους στην πατρίδα και στις παλιές και νέες γενιές των θιβετιανών εξορίστων.

Ο Πολυετής Αγώνας και Σύγχρονες Κινήσεις

Σύμφωνα με τη Λαϊκή Δημοκρατία, η Κίνα έχει έναν από τους καθαρότερους φυσικούς ελέγχους και την κεντρική εξουσία σε μία από τις μεγαλύτερες και πιο ασφαλείς χώρες στη δυναστική ιστορία της Κίνας. Ωστόσο, ο αρχαίος καταναγκασμός για την ασφάλεια της κινεζικής περιφέρειας αποτελεί ευθύνη της κομμουνιστικής ηγεσίας της Κίνας.
Με την πάροδο των ετών, η κεντρική κυβέρνηση έχει προωθήσει επιθετικά την ενίσχυση της οικονομικής και δημογραφικής κυριαρχίας των Κινέζων Χαν στις παραμεθόριες περιοχές, ενώ προσπαθούν να ξεπεράσουν τα φυσικά εμπόδια της απόστασης μέσω μεγαλεπήβολων έργων υποδομής, συμπεριλαμβανομένων των οδικών και σιδηροδρομικών συνδέσεων. Και όμως, η αποξένωση με τον Δαλάι Λάμα έχει αφήσει το Πεκίνο να έχει την εντύπωση ότι ο έλεγχος του θιβετιανού οροπέδιου είναι τμηματική και αμφιβόλου νομιμότητας.

Εν τω μεταξύ, το διεθνές κύρος του Δαλάι Λάμα εξέθεσε την κεντρική εξουσία του Πεκίνο σε πολλές διεθνείς κριτικές. Επιπλέον, προσέφερε στο Νέο Δελχί την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί τις ανησυχίες του Πεκίνου με τη φιλοξενία του Δαλάι Λάμα και την εξόριστη κυβέρνηση. Το Πεκίνο δεν βλέπει να υπάρχει ο απαιτούμενος χώρος για να επιτρέψει την απαιτούμενη αυτονομία του κινήματος εξορίας του Θιβετ. Πρόκειται για μια μικρή διαδρομή από την ισχυρή αυτονομία στην άμεση πρόκληση.

Η στρατηγική του Πεκίνου ήταν να προσπαθήσει να υπονομεύσει το διεθνές κύρος του Δαλάι Λάμα, περιορίζοντας την αλληλεπίδραση μεταξύ της κοινότητας της εξορίας και των Θιβετιανών που βρίσκονταν στο σπίτι και ελπίζοντας ότι, όταν ο πνευματικός ηγέτης πεθάνει, η απουσία ισχυρής προσωπικότητάς του, θα αφήσει το Θιβέτ χωρίς κέντρο και χωρίς κάποιον που να μπορεί να τραβήξει τη διεθνή προσοχή, όπως κάνει ο Δαλάι Λάμα.Κεντρικό θέμα στους υπολογισμούς του Πεκίνου είναι η παρέμβαση στη διαδικασία διαδοχής σύμφωνα με την οποία το Πεκίνο διεκδικεί το δικαίωμα να ορίσει θρησκευτικό διάδοχο

τον Δαλάι Λάμα και, με αυτόν τον τρόπο,να εκμεταλλευθεί τις σεχταριστικές και τις υποδιαιρέσεις των φατριών εντός του θιβετιανού βουδισμού. Το Πεκίνο επιμένει ότι η διαδικασία της διαδοχής πρέπει να ακολουθει τη θρησκευτική παράδοση του Θιβέτ εννοώντας ότι θα πρέπει να πραγματοποιηθεί εντός του εδάφους του Θιβέτ και με την έγκριση της κεντρικής κυβέρνησης, μια διαδικασία που αναδεικνύει τη θέση του Θιβέτ ως τμήμα της Κίνας, και όχι μια ανεξάρτητης οντότητας.

Το σχέδιο του Πεκίνου θα μπορούσε να λειτουργήσει, αλλά το κόστος θα ήταν υψηλό. Χωρίς αναγνώριση από τον Δαλάι Λάμα, ο οποίος διορίζεται διάδοχος του Πεκίνου – και κατ “επέκταση, της εξουσίας του Πεκίνου στο Θιβέτ – δύσκολα μπορεί να γίνει αποδεκτό από την ευρύτερη κοινότητα του Θιβέτ. Για να αντισταθεί στην προσπάθεια του Πεκίνου σχετικά με την παρέμβαση, ο Δαλάι Λάμα τα τελευταία χρόνια έχει κάνει διάφορες δηλώσεις επισημαίνοντας ότι οι αρχαίες παραδόσεις της διαδικασίας διαδοχής θα μπορούσαν να καταργηθούν.

Ειδικότερα, ο Δαλάι Λάμα έχει συζητήσει το ενδεχόμενο διαδοχής μέσω προέλευσης και όχι μετεμψύχωσης. Αυτό θα τοποθετήσει τη γνώση και την εξουσία του σε πολλά άτομα, το καθένα με ένα μέρος της πνευματικής κληρονομιάς του, αλλά κανένας σαν τον άγαμο κληρονόμο. Η προέλευση μπορεί να προκύψει, όσο ο Δαλάι Λάμα είναι ζωντανός, δίνοντας του έτσι τη δυνατότητα να διαχειριστεί μια μετάβαση. Έχει επίσης αναφερθεί στην δυνατότητα να μην ονομαστεί κανένας διάδοχος – και στο ότι η μετενσάρκωση του Δαλάι Λάμα θα τελειώσει, αφήνοντας την κληρονομιά του ως τη διαρκή εστίαση για τους Θιβετιανούς. Πιο συγκεκριμένα, ο Δαλάι Λάμα έχει χωρίσει τον ρόλο της πνευματικής και πολιτικής ηγεσίας του θιβετιανού κινήματος, ονομαστικά αφήνοντας το τελευταίο και διατηρώντας το πρώτο. Με αυτό τον τρόπο, ο ίδιος προσπαθεί να δημιουργήσει την αίσθηση της συνέχειας στο κίνημα του Θιβέτ, ακόμη κι αν ο πνευματικός διάδοχός του δεν έχει εντοπιστεί.

Ωστόσο, αυτό διαχωρίζει επίσης τον Δαλάι Λάμα από κάθε πολιτική κίνηση του Θιβέτ, θεωρητικά καθιστώντας ευκολότερο για τον πνευματικό ηγέτη και το Πεκίνο να έρθουν σε μια συμφωνία σχετικά με την πιθανή επιστροφή του ως πνευματικού – αλλά όχι ως πολιτικού – ηγέτη. Όμως οι ελιγμοί του Δαλάι Λάμα αντανακλούν σε μια βαθύτερη πραγματικότητα. Το κίνημα του Θιβέτ δεν είναι ομοιογενές.Ο Θιβετιανός βουδισμός έχει πολλά σχολεία που παραμένουν συντονισμένα χωρίς σεβασμό για τον Δαλάι Λάμα. Το πολιτικό κίνημα του Θιβέτ είναι επίσης κατακερματισμένο, με τους νεότερους γεννηθέντες στο εξωτερικό Θιβετιανούς να πιέζουν πιο έντονα για την ανεξαρτησία του Θιβέτ, ενώ οι μεγαλύτερης ηλικίας εξόριστοι με πιο μετριοπαθή τόνο ζητούν περισσότερη αυτονομία. Η ειρηνική πορεία που προωθείται από τον Δαλάι Λάμα είναι σεβαστή, αλλά δεν ακολουθείται πάντα από τους νεότερους και τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία του θιβετιανού κινήματος, που έχουν καταργήσει μόνο προσωρινά τη χρήση βίας για την επίτευξη των πολιτικών στόχων τους.

Το μέλλον του θιβετιανού κινήματος μετά το θάνατο του Δαλάι Λάμα είναι αβέβαιο. Τουλάχιστον, η φήμη του πνευματικού ηγέτη σημαίνει ότι κανένας διάδοχος δε θα είναι σε θέση να ασκήσει τον ίδιο βαθμό επιρροής ή τη διατήρηση της εσωτερικής συνοχής, όπως ο ίδιος έχει κάνει. Ακριβώς όπως ο Δαλάι Λάμα εξέφρασε την ανησυχία ότι μια εξτρεμιστική πτέρυγα της νέας γενιάς του θα υπονομεύσει τη μέτρια ιδεολογία του και θα αραιώσει τη νομιμότητα του κινήματος, το Πεκίνο φοβάται ότι η εποχή μετά-Δαλάι Λάμα θα επιτρέψει τις πολλαπλές ρίζες, αυτονομιστικές ή ακόμα και μαχητικές κινήσεις για να πολλαπλασιαστούν, αφήνοντας το Πεκίνο σε μια πολύ πιο δύσκολη θέση και, ενδεχομένως να αντιμετωπίσει μεγαλύτερη απειλή σχετικά με την ασφάλεια.

Το Πεκίνο και ο Δαλάι Λάμα έχουν δείξει μια προθυμία για επίτευξη μιας πολιτικής διευθέτησης στο παρελθόν, αλλά οι προσπάθειές τους απέτυχαν. Όπως υπάρχουν αβεβαιότητες και για τις δύο πλευρές και ανησυχίες για την ηλικία του πνευματικού ηγέτη και την εγχώρια μεταβαλλόμενη δυναμική που αντιμετωπίζει νέος πρόεδρος της Κίνας, Xi Jinping, οι δύο πλευρές θα μπορούσαν να δουν μια αποχώρηση από τις προηγούμενες εχθροπραξίες ως λογικό βήμα προς την κατεύθυνση μιας ρύθμισης χαμηλού κόστους. Με άλλα λόγια, τόσο το Πεκίνο όσο και ο Δαλάι Λάμα – και κατ “επέκταση οι οπαδοί του -πρέπει να καταλάβουν το πόσο λίγο χρόνο έχουν και πως, χωρίς μια επανάσταση, οι αβεβαιότητες που περιβάλλουν το ζήτημα του Θιβέτ μπορούν να μετατραπούν σε μόνιμη κατάσταση μετά το θάνατο του πνευματικού ηγέτη.

Αισιοδοξία Τώρα,Προσοχή στο μέλλον

Η έκθεση της πιθανής επιστροφής του Δαλάι Λάμα στο Θιβέτ είναι πιθανή καθώς στο Πεκίνο έχουν ξαναρχίσει οι συνομιλίες με εκπροσώπους του πνευματικού ηγέτη. Αυτός ο γύρος των διαπραγματεύσεων έρχεται μετά από εννέα γύρους αποτυχημένων συνομιλιών κατά την τελευταία δεκαετία και τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία προσπάθεια. Παρ “όλα αυτά, η διάθεση εμφανίζεται τουλάχιστον κάπως αισιόδοξη και στις δύο πλευρές. Τις τελευταίες εβδομάδες, ο Δαλάι Λάμα έχει προσφέρει διαλλακτικά σχόλια σχετικά με τον Xi και άφησε να εννοηθεί ότι είναι ανοιχτός για την επιστροφή στο Θιβέτ, μια μακροχρόνια επιθυμία του 79χρονου πλέον πνευματικού ηγέτη. Από την πλευρά του, το Πεκίνο έχει αφήσει ελέυθερους καποιους πολιτικους, κρατούμενους στο Θιβέτ και φαίνεται να επέτρεψε την εικόνα και τα λόγια του Δαλάι Λάμα να δημοσιεύονται σε ορισμένες περιοχές του Θιβέτ μετά από χρόνια απαγόρευσης.

Φυσικά,υπάρχουν πολλές αβεβαιότητες γύρω από το θέμα της επιστροφής του Δαλάι Λάμα.Είναι ακόμη αβέβαιο αν θα μπορούσε ακόμη και να συμβεί. Πράγματι, ξεπερνώντας 55 χρόνια εχθρικών σχέσεωνχρειάζεται τεράστια προσπάθεια, και ακόμη και αν ο Δαλάι Λάμα έχει τη δυνατότητα να επιστρέψει στο Θιβέτ, είναι μόνο ένα από τα πολλά βήματα πολύ ευρύτερων διαπραγματεύσεων μεταξύ του Πεκίνου και της εξορισμένης κοινότητας του Θιβέτ για το πώς να γίνει ένα ψήφισμα, συμπεριλαμβανομένης της πιθανής επανεγκατάστασης των 200.000 εξόριστων Θιβετιανών, την κατάσταση της κυβέρνησης στην εξορία-, την εξουσία του Δαλάι Λάμα και, τελικά, τη διαδικασία της διαδοχής του πνευματικό ηγέτη.
Με την πάροδο των ετών, ο Δαλάι Λάμα έχει επανειλημμένα εκφράσει την έντονη επιθυμία του να επιστρέψει στην πατρίδα του,το Θιβέτ, βλέποντας το ως τελικό στόχο των μακροχρόνιων προσπαθειών του να αποκτήσει την αυτονομία του Θιβέτ. Παρά το γεγονός ότι το Πεκίνο πάντα αφήνει ανοιχτή αυτή την επιλογή, τέχει κατ “επανάληψη τονίσει ότι κάθε διάλογος με τον Δαλάι Λάμα θα πρέπει να περιορίζεται στο πεδίο εφαρμογής της διάταξης για τον πνευματικό ηγέτη και δε θα επέφερε πολιτικές επιπτώσεις.

Με άλλα λόγια, οποιαδήποτε συμφωνία θα πρέπει να βασίζεται στην παραδοχή ότι η επέκταση της αυτονομίας του Θιβέτ δεν είναι μια επιλογή και ότι η εξουσία του Πεκίνου πάνω στις περιοχές του Θιβέτ – και κατ “επέκταση, των παραμεθόριων περιοχών της Xinjiang και της Εσωτερικής Μογγολίας – θα παραμείνει άθικτη. Ομοίως, ο Δαλάι Λάμα δεν θα δεχτεί την αποδυνάμωση της πνευματικής εξουσίας του ανάμεσα στην κοινότητα του Θιβέτ και του ρόλου του στην επιλογή των διαδόχων. Παρ “όλα αυτά, με την ανησυχία του Πεκίνου για τη διάδοση των ριζοσπαστών του θιβετιανού κινήματος στο εξωτερικό, το να επιτραπεί στον Δαλάι Λάμα να επιστρέψει στο Θιβέτ θα μπορούσε να αμβλύνει ορισμένες από τις εντάσεις και να δώσει στο Πεκίνο ένα τρόπο να χωρίσει και να αποδυναμώσει το κίνημα του Θιβέτ.

Προχωρώντας σε μια συμφωνία, και οι δύο πλευρές θα πρέπει να προετοιμαστούν για κάποιο πολιτικό κίνδυνο. Για το Πεκίνο, το πρώτιστο μέλημα θα πρέπει να είναι η διαχείριση της τεράστιας θρησκευτικής επιρροής του Δαλάι Λάμα στο σπίτι, όπου θεωρείται αμφισβητίας της πολιτικής ηγεσίας του Κομμουνιστικού Κόμματος. Για τον Δαλάι Λάμα, οι κύριες ανησυχίες θα πρέπει να σχετίζονται με τη διαχείριση του ρόλου της πολιτκή ηγεσίας του Θιβέτ στο εξωτερικό και τις πιθανές επιπτώσεις μεταξύ του κινήματος της εξορίας από τους αντίθετα αναπτυσσόμενους με στόχο τους την αυτονομία του Θιβέτ.

Ίσως το πιο σημαντικό, ακόμη και αν υπήρχαν σημάδια ενός αναπτυσσόμενου ψηφίσματος, το ζήτημα διαδοχής είναι πιθανό να αποτελεί ένα αδιέξοδο.Το Πεκίνο είναι απίθανο να δώσει κάποια παραχώρηση στην εξουσία του και να διορίσει έναν μετεμψυχωμένο πνευματικό ηγέτη, και ο Δαλάι Λάμα παρουσιάζει μικρή πρόθεση στο να επιτρέψει τη μονομερή κίνηση του Πεκίνου.

Αντιμετωπίζοντας μια Γεωπολιτική κατάρα

Παρά τις διάφορες αβεβαιότητες, τις ερωτήσεις και τους κινδύνους, οι πιθανές επιπτώσεις ακόμη και τις λεπτής πιθανότητας επαναπροσέγγισης απεικονίζουν μια αρχαία γεωπολιτική δυναμική της Κίνας στην εργασία. Και πάλι η απεικόνιση του πώς ένα άτομο μπορεί να παίξει ένα ρόλο στην γεωπολιτική, η πιθανότητα για τη συμφιλίωση μεταξύ του Πεκίνου και του Δαλάι Λάμα θα μπορούσε να επηρεάσει την ισορροπία μεταξύ της Κίνας και της Ινδίας. Η Κίνα έχει εκλάβει από καιρό τη μεγάλη απόφαση της Ινδίας να φιλοξενήσει την θιβετιανή κυβέρνηση στην εξορία ως εχθρική χειρονομία. Ωστόσο, η ικανότητα της Ινδίας να εκμεταλλευτεί τις ανησυχίες της Κίνας σχετικά με το Θιβέτ έχει μειωθεί μαζί με την επιρροή της κυβέρνησης στην εξορία-και ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν το Θιβέτ ως νόμιμη οντότητα.

Ήδη, το Νέο Δελχί έχει δείξει μειωμένο ενθουσιασμό για την υποδοχή των Θιβετιανών προσφύγων και με μεγαλύτερη ανησυχία ότι ο εσωτερικός κατακερματισμός της κοινότητας του Θιβέτ θα φιλοξενεί την εξόριστη κοινότητα περισσότερο από υποχρέωση παρά για όφελος. Ωστόσο, ένας τέτοιος διακανονισμός δεν θα εξαλείψει την υποκείμενη γεωπολιτική αντιπαλότητα μεταξύ της Ινδίας και της Κίνας σε άλλα μέτωπα – από τα 4.000 χιλιομετρα χερσαία σύνορά τους μεχρι τους θαλάσσιους ανταγωνισμούς του Ινδικού Ωκεανού και της Νότιας Θάλασσας της Κίνας, καθώς και ο ανταγωνισμός τους για την ενέργεια και άλλους πόρους.

Ακόμα κι αν μια διευθέτηση για το θέμα του Θιβέτ αναδυθεί στο μακρινό μέλλον, αυτό δεν σημαίνει το τέλος του αγώνα Κίνας-Θιβέτ. Πράγματι, από το 2009 υπήρξαν πολλές αυτοθυσίες του Θιβέτ και οικονομικές εξελίξεις του Πεκίνου σε πολλά μέρη των εθνοτικών γειτονικών περιοχών ευρέως και θεωρούνται λανθασμένα ή ελλιπή. Πολύ πιθανό, μια ύφεση με το Δαλάι Λάμα θα οδηγήσει σε ριζοσπαστικοποίηση και στην ανάδυση πιο εξτρεμιστικών στοιχείων στο εξωτερικό, επιδιώκοντας την αυτοδιάθεση και, όπως κάνουν πολλοί από τους ομολόγους τους σε όλο τον κόσμο – από τη Σκωτία με τους Κούρδους στη Μέση Ανατολή – σε αμφισβήτηση των κεντρομόλων δυνάμεων του έθνους-κράτους.

Ιστορικά, όταν η Han Κίνα είναι ισχυρή, το ίδιο ισχύει και για τον έλεγχό της στις άλλες περιοχές.Ο Έλεγχος των περιοχών, με τη σειρά του, αποτελεί βασική προϋπόθεση για μια ισχυρή και ασφαλή Han Κίνα. Αυτή η ρύθμιση θα γίνει ζωτικής σημασίας, καθώς το Πεκίνο καταπιάνεται με τις ενδεχόμενες προκλήσεις στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική μεταμόρφωση στον πυρήνα Han τα επόμενα χρόνια. Ως εκ τούτου, παρά τη ρευστότητα που αναφέρεται στον αφορισμό από τον ρομαντισμό των Τριών Βασιλείων, για το Πεκίνο ο απώτερος στόχος είναι να αντιμετωπίσει την αρχαία γεωπολιτική κατάρα επιβεβαιώνοντας τον έλεγχό του επί των γειτόνων της και να ενώνει την Κίνα οριστικά και αμετάκλητα, οσο μη ρεαλιστικός κι αν φαίνεται αυτός ο στόχος.

Zhixing Zhang (Stratfor)
Μετάφραση-Απόδοση Ειρήνη Καμπίτση
Αποκλειστικά για το HELLASFORCE

hellasforce.com