Μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Βαρουφάκη, με άλλον έναν όμως, απαράδεκτο, ψευδή & παραπλανητικό τίτλο για όποιον δεν την διαβάσει.

«Αίμα και δάκρυα να υποσχεθεί ο Aλέξης… όχι παροχές.»
Μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Καθηγητή Βαρουφάκη, με άλλον έναν όμως, απαράδεκτο, ψευδή και παραπλανητικό τίτλο για όποιον δεν το διαβάσει.
Δείτε τα κατωτέρω αποσπάσματα (στο τέλος όλη η συνέντευξη) ….
για να αντιληφθείτε το μέγεθος της παραποίησης της συνέντευξης μέσω του τίτλου της.
Γράφει μεταξύ άλλων ο Καθηγητής Βαρουφάκης:

Πώς ακούσατε τις εξαγγελίες Τσίπρα στη ΔΕΘ;
Είναι το ελάχιστο που πρέπει να σχεδιάσει μια κυβέρνηση εν αναμονή για να αντιμετωπίσει την ανθρωπιστική κρίση που πλήττει μεγάλα λαϊκά στρώματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κοστολογεί το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης σε 11,3 δισ. και το υπουργείο Οικονομικών στα 27,2 δισ. ευρώ. Σε ποια οικονομικά επίπεδα το εκτιμάτε εσείς;
Είναι σύνηθες φαινόμενο, παγκοσμίως, η κυβέρνηση να υπερ-κοστολογεί το προεκλογικό πρόγραμμα της αντιπολίτευσης και η αντιπολίτευση να το υποτιμολογεί.
Σε τέτοιες περιπτώσεις διαφωνίας, μια απλή (και αρκετά επιτυχημένη) μέθοδος υπολογισμού του προβλεπτικού σφάλματος είναι να πάρουμε τον μέσο όρο της τιμής που δίνει εκείνος που έχει συμφέρον να την υποτιμήσει και εκείνου που θέλει, για τους δικούς του λόγους, να την υπερτιμήσει.
Έτσι κι αλλιώς είναι λάθος να αναλωθούμε σε μια μικροπολιτική, ψευδολογιστική αντιπαράθεση για αριθμούς επί χάρτου, η οποία μας αποπροσανατολίζει από το μέγα ζητούμενο:
Είναι βιώσιμος τόσο ο δημόσιος όσο και ο ιδιωτικός τομέας της χώρας χωρίς τέτοιου είδους μέτρα;
Είναι βιώσιμη η χώρα μέσα στις παραμέτρους της σημερινής, συνολικά ιδωμένης, οικονομικής πολιτικής;
Η άποψή μου είναι ότι, όχι, δεν είναι.
Θεωρείτε δηλαδή ότι κάποια σημεία των εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ χωλαίνουν;
Θα προτιμούσα μια πολύ πιο μινιμαλιστική παρουσίαση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ.
Συμφωνώ απολύτως με το ελάχιστο πρόγραμμα και από εκεί και πέρα θα έλεγα ….
Αν δεν εισακουστούν τα αιτήματά μας;
Σε περίπτωση που δεν δινόταν η ευκαιρία να γίνει μια σοβαρή συζήτηση και διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης γι’ αυτά τα βασικά αιτήματα, τότε θα πρέπει να υπάρχει ένα σχέδιο κινήσεων από ελληνικής πλευράς που θα γίνουν μετά την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων.
Πρώτο σε αυτό το πλαίσιο θα ήταν η μη αποπληρωμή από το Ελληνικό Δημόσιο των παλαιότερων ομολόγων που κατέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Δεν είναι δυνατόν τρία χρόνια συνεχώς τώρα να δανειζόμαστε από τη μία τσέπη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να τα δίνουμε στην άλλη, αυτήν της ΕΚΤ, την ώρα που το χρέος γίνεται όλο και πιο μη βιώσιμο.
Φτάνει να είσαι διατεθειμένος για την πιθανότητα να πεις ότι δεν θα υπάρξει συμφωνία και ό,τι έχει συμφωνηθεί έως τώρα παύει να ισχύει.
Αν δεν μπεις στο αεροπλάνο της επιστροφής τότε δεν διαπραγματεύεσαι.
Τι θα σήμαινε όμως μια στάση πληρωμών;
Τίποτα δεν σημαίνει.
Γιατί θα έπρεπε να συνεχίζεται η πληρωμή στην ΕΚΤ;
Με ποιο δικαίωμα η ΕΚΤ το 2010 και το 2011 αγόρασε τα ελληνικά ομόλογα δήθεν για να μην πάνε τα spreads στα ουράνια, κάτι που τελικώς συνέβη και μετά το κούρεμα, με εμάς να συνεχίζουμε να ανταποκρινόμαστε; Στην κεντρική μας τράπεζα;
Ενός πτωχευμένου Ελληνικού Δημοσίου που τελικά αναγκάζεται να δανείζεται από τους Γάλλους και τους Γερμανούς.
Σε ποια οικονομία του κόσμου έχει ακουστεί ποτέ Δημόσιο να δανείζεται για να δώσει χρήματα στην κεντρική του τράπεζα; Είναι πρωτάκουστο.
Θα διαβάζεται σε 100 χρόνια στα εγχειρίδια δημοσίων οικονομικών και θα γελάει το παρδαλό κατσίκι του μέλλοντος.
Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν είναι διατεθειμένη να κάνει ρήξη.
Ευριπίδης Μπίλλης