Είμαι υποχρεωμένος όμως να παρατηρήσω παρακολουθώντας τα πράγματα από το 1996, ότι ο κίνδυνος δεν είναι μόνον ο τουρκικός. Είναι κυρίως ο προδοτικός «ελληνικός».
Ο «αριστεροσοσιαλιστικοδεξιός» κίνδυνος εναντίον του Ελληνισμού
Όλα δείχνουν ότι από την εποχή του Σημίτη και στη συνέχεια στην εποχή των κουμπάρων του Ερτογάν,
ΓΑΠ και Κώστα Καραμανλή, κάτι πολύ προδοτικό και ανθελληνικό έχει γίνει στα πλαίσια παγκοσμιοποίησης και των αρρωστημένων πολιτικών μας που φανατικά την υποστηρίζουν.
Ενώ ο Ερτογάν την «χρησιμοποιεί» και «χρησιμοποιεί» με τη θέληση τους, τους ημετέρους .
Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι θέμα μόνον οικονομικό, αλλά και θέμα κατάργησης των εθνών και ένταξης τους σε ευρύτερους σχηματισμούς.
Είναι από πολλά στοιχεία φανερό ότι προδότες πολιτικοί μας έχουν αποδεχθεί την ένταξη της Ελλάδας σε ένα είδος περιφέρειας της Τουρκίας.
Επισημαίνω από το κατωτέρω εξαιρετικά κατά τη γνώμη άρθρο κατατοπιστικό άρθρο (Η ιδεολογία του εκσυγχρονισμού, του Πάνου Πικραμένου) το απόσπασμα που αν δεν κάνω λάθος οφείλεται στον ονόματι Γιαννίτση, υπουργό του Σημίτη και αστέρα της παγκοσμιοποίησης
«Κάτω από αυτό το πρίσμα, και για να γίνουμε περισσότερο κατανοητοί, σύμφωνα με τους θεωρητικούς του εκσυγχρονισμού, είναι εντελώς ανορθολογικό και δαπανηρό, οι κάτοικοι π.χ. της Μυτιλήνης να συναλλάσσονται ή να υπάγονται διοικητικά στο ελλαδικό κέντρο και όχι με τα παράλια της Μικράς Ασίας, όπως συνέβαινε τον Μεσαίωνα ή επί Τουρκοκρατίας, όταν δεν υπήρχαν συνοριακοί περιορισμοί. Το ίδιο συμβαίνει όταν το Αιγαίο χαρακτηρίζεται ελληνικό, αφού έτσι παρεμποδίζεται η ομαλή οικονομική δραστηριότητα μιας μεγάλης γεωοικονομικής ζώνης, στην οποία έχουν εντάξει την χώρα μας οι δεξαμενές σκέψεις πέραν του Ατλαντικού (Βαλκάνια, Τουρκία, Καύκασος, Παραδουνάβιες περιοχές κ.λπ.).
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι ελληνοτουρκικές διαφορές έχουν χαρακτηριστεί «αναχρονιστικές» και μάλιστα από τον ίδιο τον Κώστα Σημίτη.
Σημαντικό εργαλείο για την εφαρμογή αυτής της πολιτικής είναι οι κάθε είδους μειονότητες (εθνοτικές, θρησκευτικές, ιδεολογικές, κ.ά), και ο πολυπολιτισμός, αφού όταν μία κοινωνία είναι διασπασμένη γίνεται πιο «ευέλικτη».
Πολύτιμο εργαλείο είναι και οι μετανάστες οι οποίοι, σε πρώτη φάση, χωρίς συνδικαλιστική συνείδηση και αποκομμένοι από το φυσικό περιβάλλον τους, ώστε να διατηρούν υψηλό ενδιαφέρον για τα κοινά αποτελούν τον ιδανικό «εργασιακό νομάδα», ενώ έχει ήδη αρχίσει η μετατροπή σε κάτι αντίστοιχο και των γηγενών. Εργώδεις προσπάθειες καταβάλλονται για να λήξουν και όσες διεθνείς αντιπαραθέσεις χαρακτηρίζονται για διάφορους λόγους ανεπιθύμητες, (π.χ. Ινδία-Πακιστάν, Ελλάδα-Τουρκία κλπ) ενώ αντίθετα ενθαρρύνονται όσες εξυπηρετούν τους στόχους της παγκοσμιοποίησης (π.χ. Γιουγκοσλαβία, Κόσοβο, Καύκασος, διάλυση της Ρωσίας και αργότερα της Κίνας κ.λπ.). Ε. Μπίλλης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.