Το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών διευρύνεται συνεχώς….

Επιστροφή στον παρελθόν και αυξανόμενο χάσμα πλούσιων και φτωχών προβλέπει ο Γάλλος Τομά Πικετί στο βιβλίο του «Το κεφάλαιο στον 21ο αιώνα».
Το βιβλίο του Πικετί, από τα πιο ευπώλητα των τελευταίων ετών για την οικονομία, κάνει μία αναδρομή στις κοινωνικές ανισότητες από το 1800 μέχρι τις μέρες μας, για να καταλήξει στο εξής συμπέρασμα: το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών διευρύνεται συνεχώς,
ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, με αποτέλεσμα την επιστροφή στον «καπιταλισμό των κληρονομημένων περιουσιών»- έναν καπιταλισμό που κυριαρχείται από μία «αριστοκρατία του πλούτου» και δεν προσφέρει ευκαιρίες ανέλιξης για αυτοδημιούργητους, υποστηρίζει ο Πικετί.
Ο Εντμουντ Φελπς, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης, που έχει τιμηθεί με το Νόμπελ Οικονομίας το 2006, δεν θέλει καν να χρησιμοποιήσει τον όρο «καπιταλισμός» στα συμφραζόμενα του Πικετί: «Νομίζω ότι είναι παραπλανητικό να λες ότι γενικώς ο ʻκαπιταλισμόςʼ ευθύνεται για ο,τιδήποτε. Είναι δεδομένο ότι σε μία δυτική κοινωνία αποδεχόμαστε την ιδιωτική ιδιοκτησία. Αν θέλετε, πείτε το ʻκαπιταλισμόʼ. Αλλά αυτό είναι το όχημα που καθορίζει τις μεμονωμένες αποφάσεις και συμπεριφορές όλων μας» λέει ο Αμερικανός οικονομολόγος στην Deutsche Welle.
Οι ανισότητες της «συσσώρευσης κεφαλαίου»
Έχοντας αναλύσει τα ιστορικά στοιχεία, ο Τομά Πικετί διατυπώνει την εξής θεωρία: σε μία οικονομία με χαμηλούς δείκτες ανάπτυξης ο ήδη συσσωρευμένος πλούτος αναπτύσσεται με ρυθμούς ταχύτερους από εκείνους των μισθολογικών αυξήσεων, με αποτέλεσμα οι ήδη ευημερούντες να αφήνουν πίσω εκείνους που επιθυμούν να δημιουργήσουν νέο πλούτο. Εκεί είναι και η ευθύνη του «καπιταλισμού» με τη σημερινή του μορφή, επιμένει ο Γάλλος οικονομολόγος.
Ωστόσο ο Φελπς δεν μπορεί να αντικρούσει το γεγονός ότι οι εισοδηματικές ανισότητες έχουν αυξηθεί εις βάρος της μεσαίας τάξης τις τελευταίες δεκαετίες: «Τον 19ο αιώνα η οικονομία αναπτυσσόταν με ταχείς ρυθμούς στη Βρετανία και στις ΗΠΑ, αργότερα και στη Γερμανία και στη Γαλλία. Τα εισοδήματα αυξάνονταν με γρήγορους ρυθμούς, κάτι που δεν συνέβαινε με τον ήδη συσσωρευμένο πλούτο. Σήμερα συμβαίνει το αντίθετο. Αλλά αυτό οφείλεται στην επιβράδυνση της παραγωγικότητας».