Σαμαράς : Μια Δημοκρατία δεν μπορεί να αντέξει, όταν οι μισοί θυσιάζονται για να πλουτίσουν οι άλλοι μισοί….

Nαι καλά διαβάσατε….
Αυτά και άλλα πολλά δήλωνε ο κ. Σαμαράς ως πρόεδρος της ΠΟ.ΛΑΝ..
Τώρα τι από όλα αυτά που έλεγε ..πιστεύει και εφαρμόζει είναι μια άλλη ιστορία..

Σίγουρα μιλάμε για απίστευτη υποκρισία, πολιτική αμνησία και πλήρη αναντιστοιχεία λόγων και έργων..

διαβάστε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από:
Η «ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ» ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Πολλοί υποστηρίζουν σήμερα ότι πρέπει να θυσιάσουμε την Κοινωνική Δικαιοσύνη στο βωμό της Ανάπτυξης. Η «Πολιτική Άνοιξη» πιστεύει στη δυναμική της ανάπτυξης, αλλά θεωρεί την λογική της αγοράς αδιέξοδη και ναρκοθετημένη, όταν δεν στηρίζεται στη Κοινωνική Δικαιοσύνη. Μια Δημοκρατία δεν μπορεί να αντέξει, όταν οι μισοί θυσιάζονται για να πλουτίσουν οι άλλοι μισοί. Αυτό δεν είναι «λογική αγοράς». Αυτό είναι απλώς αγοραία λογική. Δεν είναι Φιλελευθερισμός. Είναι ασυδοσία. Κι είναι κρίσιμο να αντιληφθούμε ότι Φιλελευθερισμός δεν σημαίνει ασυδοσία… Δικαιοσύνη δεν σημαίνει εξίσωση στη μιζέρια, αλλά ισότητα ευκαιριών για όλους, κίνητρα για τους ικανούς και αίσθημα ασφάλειας για τους αδύναμους. Αυτή, άλλωστε, είναι η «συνταγή» που ακολούθησαν όλα τα σύγχρονα κράτη που έκαναν προκοπή. Όπου υπήρξε μακροχρόνια Ανάπτυξη συνοδεύτηκε κι από Ευημερία. Κι όπου υπήρξε Ευημερία, ενισχύθηκε – δεν υπονομεύθηκε – η Κοινωνική Δικαιοσύνη.

Πολλοί υποστηρίζουν, τέλος, ότι ο εκσυγχρονισμός προϋποθέτει την εγκατάλειψη όλων των εθνικών μετώπων. Ότι πρέπει, τάχα, να «εκσυγχρονιστούμε», έστω και με κόστος την εθνική συρρίκνωση, την αποδοχή «τετελεσμένων», την συνθηκολόγηση με επεκτατιστές γείτονες, την ενθάρρυνση αντιπάλων που συνεχώς αποθρασύνονται σε βάρος μας. Αλλά ο Εκσυγχρονισμός δεν προϋποθέτει τη Συρρίκνωση, όπως η Ανάπτυξη δεν προϋποθέτει την Αδικία, όπως η Πολιτική δεν στηρίζεται στον Κυνισμό και την Εξαπάτηση. Ο Εκσυγχρονισμός είναι απολύτως συμβατός με την Εθνική επιβίωση, όπως η Ανάπτυξη είναι απολύτως συμβατή με την Κοινωνική Δικαιοσύνη, όπως η Πολιτική είναι απολύτως συμβατή με την Αξιοπρέπεια και την Αξιοπιστία.
Απορρίπτει το ψεύτικο δίλημμα ανάμεσα σε μιαν ανάλγητη «Ανάπτυξη», που τάχα δεν μπορεί παρά να είναι καταστροφική για τους πολλούς, και μιαν ισοπεδωτική «Κοινωνική Δικαιοσύνη», που οδηγεί στη στασιμότητα και τη μιζέρια.
Διακηρύσσει αντίθετα, ότι τα αποτελέσματα της σύγχρονης Ανάπτυξης πρέπει υποχρεωτικά να διαχέονται σε όλη την κοινωνία, αλλιώτικα υπονομεύεται η ίδια η Ανάπτυξη και δυναμιτίζονται τα θεμέλια της δημοκρατίας.
Η «Άνοιξη» απορρίπτει το ψεύτικο δίλημμα, ανάμεσα σε έναν «εκσυγχρονισμό» της συρρίκνωσης και έναν αναχρονιστικό πατριωτισμό. Σήμερα, στη φάση της παγκοσμιοποίησης δεν διαλύονται τα εθνικά κράτη. Διαλύονται οι πολυεθνικές ενώσεις, και τα τεχνητά κράτη.
Αντίθετα, τα εθνικά κράτη πολλαπλασιάζονται.
Η Ευρώπη δεν μπορεί να υπάρξει ως…Γαλλογερμανική Αυτοκρατορία. Μπορεί, ωστόσο, να υπάρξει ως σύνθεση των εθνικών ταυτοτήτων και των πολιτισμών όλων των λαών της. Ως Ευρώπη των εθνών, ως Ευρώπη των λαών, όχι ως Ευρώπη των ευρω-γραφειοκρατών…
Γι’ αυτό και σήμερα παραμένουν επίκαιρα όσο ποτέ τα λόγια του στρατηγού Ντε Γκώλ. Ο οποίος οραματιζόταν «την Ευρώπη των πατρίδων» και κατήγγειλε «την Ευρώπη των απάτριδων»…
Αν απορρίψουμε σήμερα τη μεγάλη Ευρωπαϊκή κληρονομιά του Ντε Γκώλ και του Αντενάουερ, που έθεσαν τα θεμέλια της σημερινή Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης, τι απομένει άραγε, από το Ευρωπαϊκό όραμα; Η Ευρώπη των αλλεπάλληλων…πακέτων, της «δημιουργικής λογιστικής», και των καυγάδων για το ποιος θα προεδρεύει στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα!

hellasforce.com