Το κρυφό μήνυμα του Μαρμαρωμένου Βασιλιά.

Την 29η Μαίου 2012 δημοσίευσα ένα άρθρο με τίτλο το κρυφό μήνυμα του μαρμαρωμένου βασιλιά, ένεκα της μνήμης της άλωσης της Πόλης. Έπειτα από δύο έτη και εξελίξεις στο ελληνικό και διεθνές στερέωμα που δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο, τόσο στα πολιτικά όσο και στα θρησκευτικά δρώμενα αλλά και σε κράτη που έχουν καταντήσει πεδία σπαρακτικών μαχών και απερίφραστης κτηνωδίας, θεωρώ πως η αναδημοσίευσή του κρίνεται επιτακτική.

Και ένα ερώτημα πλανάται πλέον: Ποιος είναι ο επόμενος;…

(ακολουθεί το άρθρο)

Από το 1453 έως το 2012 πέρασαν 559 (πεντακόσια πενήντα εννέα) έτη από την ημέρα που αλώθηκε η παρηκμασμένη πρωτεύουσα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. 559 έτη από την άλωση του Ελληνισμού. 559 έτη θρύλοι, μύθοι και δοξασίες. 559 έτη προσμονή να ανοίξει ο δρόμος για τη δόξα ξανά. Να φυσήξει ο Αίολος τον άνεμο και να φέρει τον Ελληνισμό στην Ιθάκη του και τον Οδυσσέα ξανά στο θρόνο του. 559 έτη για να ξυπνήσει ο μαρμαρωμένος Βασιλεύς. 559 έτη για να σταθούμε στο ύψος της Ιστορίας μας. 559 έτη να σερνόμαστε να ανακτήσουμε την παλαιά μας αίγλη και δόξα με σπασμωδικές κινήσεις.

Και στην αρχή κερδίζουμε, να νικάμε, να θριαμβεύουμε κι έπειτα να μας πλακώνει το φοβερό σκότος της διχόνοιας μας! Να μας τρώγει το σαράκι της εξουσίας. Και να ανοίγει η «Κερκόπορτα» της τρομακτικής μας ήττας! Κι ελεύθεροι από τότε στα αλήθεια δεν ήμασταν ποτέ. Αφού και με την απελευθέρωσή μας με τα δάνεια των ξένων μεγάλων Οίκων, που δεν φτάνανε για πολεμοφόδια, αλλά για εξουσία και θάνατο μεταξύ των Ελλήνων και έπειτα αποκαμωμένοι να κυβερνηθούμε, φτιάχνουμε κόμματα με τα ονόματα των ξένων δυνάμεων, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά μας, για να μας «βοηθάνε»!

Και όλοι απορούν γιατί αυτό το Γένος των Ελλήνων δεν μπορεί να πάρει ξανά εμπρός; Γιατί η απάντηση είναι ότι ποτέ δεν έγινε το πραγματικό ξεκαθάρισμα μεταξύ των φυλών των Ελλήνων. Γιατί ποτέ δεν ησύχασε το αίμα των προδομένων ακριτών από τους αυλικούς του Βυζαντίου. Γιατί δεν ξέχασε ακόμη η «Πόλη» τις συκοφαντίες, τις δολοπλοκίες, τις ίντριγκες των αυλικών του Βυζαντίου. Γιατί δεν ησύχασε ακόμη η «Πόλη» από την προδοσία των προδομένων Ελλήνων από την «αυλή της». Γιατί θυμάται ακόμη η «Πόλη» τη ραγδαία έξαρση του μοναχισμού, τους νέους που έτρεχαν πανικόβλητοι να μονάσουν στα μοναστήρια, παρά να πολεμήσουν για τα τείχη της, λέγοντας είναι κάλεσμα Θεού προφασιζόμενοι και την αντίθεσή τους με την ένωση των δύο Εκκλησιών (Ανατολικής και Δυτικής). Και η αυτοκρατορία στρατολογούσε μισθοφόρους, γιατί οι Έλληνες είχαν παραιτηθεί.

Στάθηκε όμως στον αιώνα, ως φωτεινός φάρος για την ολική επαναφορά μας κάποτε, κάπως, με κάποιον Ηγέτη σαν αυτόν, που σαν άλλος Λεωνίδας, αντίταξε τη φωνή του στα ασκέρια των Οθωμανών ο τελευταίος Βασιλεύς Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και απήντησε στον Μωάμεθ για την παράδοση της Πόλης: «Το να σου παραδώσω όμως την πόλη ούτε σε εμένα επαφίεται ούτε σε άλλον από τους κατοίκους της, διότι με κοινή απόφαση οι πάντες θα αποθάνουμε αυτοπροαίρετα και δεν θα υπολογίσομε τη ζωή μας».

Τι κι αν παραδώσαμε ένεκα της διχόνοιας τα τεράστια και αχανή σύνορα που κληρονομήσαμε από τον Μέγα Αλέξανδρο έως και την τελευταία ικμάδα του ηρωικά πεσόντος τελευταίου Αυτοκράτορα και Βυζαντίου, θα ηχεί πάντα στο είναι μας ένα πράγμα. Ένα πράγμα που κανείς και με κανένα τρόπο δεν μπορεί να μας αφαιρέσει ποτέ και μέσα από την εξέλιξη του κόσμου μας, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι μόνο εκεί ανήκουμε!

 Στο αθάνατο ελληνικό πνεύμα , πού καλείται στους σύγχρονους τυφώνες των καιρών που ζούμε, να δώσει λύσεις και να τερματίσει με πραγματική Ειρήνη το χάος της ταραγμένης γειτονιάς μας, ελευθερώνοντας λαούς από το σκοτάδι της άγνοιας και του μίσους! Αυτή είναι η μοίρα μας και πρέπει να την αποδεχτούμε!

Με τιμή

Αβέλλας Ν. Μιχαήλ

olympuslight.blogspot.gr