Η αποθέωση του κανιβαλισμού…

Μια πρώτη εύκολη ανάγνωση της Ελλάδας του σήμερα καθώς και της πολιτικής που ασκείται από την συγκυβέρνηση για πολλούς λόγους μου φέρνει εικόνες από το μέλλον της Ελλάδας που ταυτίζεται με τις εικόνες του «ατυχήματος» των ανθρακωρύχων στην Τουρκία. Το ατύχημα μπαίνει σε πολλά εισαγωγικά αν κρίνει κανείς την πρώτη δήλωση του Ερντογάν που έλεγε ότι τέτοια ατυχήματα είναι συχνά και συνηθισμένα.
Και εδώ έρχεται το μεγάλο ερώτημα. Ποια είναι η σημασία της ανθρώπινης ζωής για τους κυβερνήτες του πλανήτη αλλά και για εμάς τους ίδιους. Πόση έμφαση δίνουμε στην ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια εμείς οι ίδιοι και κατ’ επέκταση αυτοί που τους δίνουμε την ψήφο μας.
Προχθές βράδυ άκουσα με προσοχή την δήλωση του πρωθυπουργού για τα αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών και μου έμεινε μια φράση. «Οι πολίτες αξίζουν την πολιτική σταθερότητα που υπάρχει». Αυτή την φράση την μεταφράζει ο καθένας όπως θέλει. Καλύτερα όμως εγώ να την κάνω σαν συμπέρασμα στο τέλος αυτού του άρθρου.
Ας τα πάρουμε με την σειρά. Ο κύριος Σαμαράς και οι υπουργοί του μας μιλάνε μήνες ολόκληρους για τις επενδύσεις που περιμένουμε στην Ελλάδα. Τι είδους επενδύσεις; Επενδύσεις από ξένους επενδυτές που θα έρθουν στην χώρα μας να ανοίξουν υποκαταστήματα των εταιριών τους. Πάνω σε αυτό θα ήθελα να φέρω ένα παράδειγμα για το πως η κυβέρνηση εννοεί τις επενδύσεις. Ας πούμε ότι εγώ είμαι ένας μικρομεσαίος Έλληνας επιχειρηματίας που παράγω ένα προϊόν και το πουλάω 1,20 € όπου μέσα σε αυτό περιλαμβάνονται όλα τα λειτουργικά κόστοι, οι πρώτες ύλες και το κέρδος που θα έχω ανά τεμάχιο. Όταν έρθει ο ξένος επενδυτής ο οποίος αναμένει να κλειδώσουν τα εργασιακά καθώς και η σημερινή κυβέρνηση, με τα νέα δεδομένα όπως ο κατώτατος μισθός και οι φοροελαφρύνσεις των ΕΟΖ, θα πουλάει το ίδιο προϊόν στην τιμή των 1,90€ λόγω του χαμηλού εργασιακού κόστους αλλά και των φοροελαφρύνσεων που τους τάζει η κυβέρνηση. Τότε εγώ σαν μικρομεσαίος επιχειρηματίας θα βρεθώ μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα. Θα μειώσω το εργασιακό κόστος και την ποιότητα του περιβάλλοντος εργασίας ή θα κλείσω την επιχείρησή μου η οποία δεν αντέχει τον ανταγωνισμό των νέων επενδυτών. Οπότε εγώ ως μικρομεσαίος θα αναγκαστώ μάλλον να μειώσω την ποιότητα ζωής των εργαζομένων μου μέχρι στραγγαλισμού. Οι επενδύσεις αργούν να έρθουν γιατί δεν έχει κλειδώσει το πολιτικό σκηνικό και κατ’ επέκταση τα εργασιακά έτσι όπως τα θέλουν. Το αν θα γίνουμε μια Ταϊβάν ή Πακιστάν εξαρτάται από εμάς.
Από την άλλη τα ασφαλιστικά ταμεία βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού. Το 2010 όταν και η κουτσή μαρία ήξερε ότι η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα χρεωκοπίας, ανάγκασαν τα ασφαλιστικά ταμεία με τα χρήματα των ασφαλισμένων να αγοράσουν ομόλογα του πτωχευμένου Ελληνικού δημοσίου. Ανάγκασαν τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα να αγοράσουν ομόλογα όπως και πολλούς άλλους δημόσιους οργανισμούς. Έτσι ήρθε η στιγμή του κουρέματος των ομολόγων. Έτσι τα αποθέματα των ασφαλιστικών ταμείων κατέρρευσαν αφού κουρεύτηκαν και φτάσαμε τώρα όπου από την μια μας λένε για την αδυναμία βιωσιμότητας των ασφαλιστικών ταμείων, μείωση των εργοδοτικών εισφορών και για την ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη. Επίσης μέσα στο καλοκαίρι μέχρι το φθινόπωρο έρχονται και άλλες επώδυνες αλλαγές στο ασφαλιστικό με αύξηση των ορίων ηλικίας ακόμα και για τα βαρέα. Έτσι αυτοί που είναι ήδη συνταξιούχοι θα δουν τις συντάξεις να κάνουν φτερά και οι εργαζόμενοι μπορεί να μην πάρουν ποτέ σύνταξη αφού ανεβαίνει το όριο ηλικίας ακόμα και για τα βαρέα. Για την συνέχεια της ζωής μας και των γονιών μας όλα εξαρτώνται από εμάς. Δεν υπάρχει η δικαιολογία του δεν ξέρω.
Και τέλος. Έχουμε ακούσει πολλές φορές για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Τι πάει να πει αυτό; Οι τράπεζες έπαιρναν χρήματα από το κράτος για να έχουν ρευστό έτοιμο να το διαθέσουν στην αγορά. Καταρχήν τα χρήματα αυτά τα δανειστήκαμε ως Έλληνες πολίτες για να τα δώσουμε στις τράπεζες και τα χρωστάμε.Δηλαδή μέρος του χρέους μας οφείλεται στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που έγινε επί Καραμανλή, Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά. Αντ’ αυτού οι τράπεζες που παίρνουν τζάμπα χρήματα από το κράτος έριξαν κάποια ξεροκόμματα στην αγορά και κάνουν κατασχέσεις στα ακίνητά μας. Δίκαιο δεν νομίζετε;
Ο ευρωπαϊκός διαφωτισμός, ο Μάης του Παρισιού μας πήγαν κάποια βήματα μπροστά. Έδωσαν έμφαση στην ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια, στο επίκεντρο του πολιτισμού μπήκε ο άνθρωπος. Τώρα η ευρώπη τρώει τους ανθρώπους της. Τους μετατρέπει σε πακιστανούς (με όλους τους εργάτες όλου του πλανήτη είμαστε αδέρφια παρά το γεγονός ότι η πολιτική του διαίρει και βασίλευε έχει πιάσει τόπο) εργάτες των 14ωρων που αμείβονται με 5 δολάρια την ημέρα μη μηδαμινή ασφάλεια στην εργασία,χωρίς ελπίδες για μια καλύτερη ζωή. Ο άνθρωπος γίνεται ένα αναλώσιμο υλικό στην μηχανή παραγωγής υπεραξίας. Δεν μπορεί κανείς μας να πει ότι δεν ήξερε, δεν μπορεί κανείς να γκρινιάζει. Κάναμε το «θαύμα» μας το 2012. Μας ξεγέλασαν; Δεν μας ενδιέφερε; Δεν ξέρω. Τώρα όμως ξέρω. Τώρα ξέρουμε. Ή θα αποθεώσουμε τον κανιβαλισμό του Σαμαρά και της παρέας του, γιατί όταν τρως ανθρώπους κανίβαλος είσαι, ή θα αποθεώσουμε τον άνθρωπο. Μετά από κάποια χρόνια αστυνομικής βίας, μετά από κάποια χρόνια που τους μιλούσαμε και μας αγνοούσαν ήρθε η σειρά μας. Θα επιλέξουμε αν το χρήμα είναι ένα μέσο εξυπηρέτησης των συναλλαγών του ανθρώπου ή ο άνθρωπος θα γίνει ένα μέσο εξυπηρέτησης του χρήματος. Εμείς τώρα κρατάμε και το μαχαίρι και το καρπούζι. Ας στείλουμε την κυβέρνηση άνεργη στο σπίτι της.
Καλή Λευτεριά.   Νικόλαος Τζαχρήστας 

hellasforce.com