Της
Ασπασίας Κόκκινου
Παρ’
όλο το πανηγυρικό κλίμα της ημέρας, παρ’
όλη την καθαρότητα του τοπίου, η
πρωταγωνίστρια της ημέρας, η ελληνική
σημαία, έδειχνε μάλλον φυλακισμένη στην
προσποιητή περιρρέουσα ατμόσφαιρα και
τελείως ξένη με το επιπόλαιο που
χαρακτηρίζει πλέον κάθε εθνική εορτή.
Δημιουργώντας
έτσι, μια κραυγαλέα αντίθεση
με την
ερμηνεία του συμβόλου της, δηλαδή την
ελευθερία.
Η
σημαία αποτελεί για ένα κράτος το
ιερότερο σύμβολό του, το πιο τιμώμενο
και αγαπητό από το λαό, στο οποίο
αποδίδεται ιδιαίτερη ευλάβεια. Η σημαία
συμπυκνώνει την ιστορία μιας χώρας, το
παρελθόν, το παρόν αλλά και την προοπτική
της για το μέλλον.
Όλα
αυτά όμως σήμερα ανήκουν στη σφαίρα του
παρωχημένου και ίσως του ιδεατού, είναι
λόγια ψυχρά, που λίγοι τα κατανοούν. Και
μολονότι έχουν βάθος, το βάθος αυτό
φαντάζει άβυσσος ρατσισμού και ξενοφοβίας.
Η
ελληνική σημαία πλέον, έχοντας περάσει
σα στάμπα σε φτηνά μπλουζάκια, έχοντας
καεί και ποδοπατηθεί, έχοντας πεταχτεί
με αδιαφορία και καταφρόνηση τι άλλο
της απομένει;
Να
πετάξει μακριά, να φύγει υπερήφανη και
αξιοπρεπής. Εξάλλου, η ελευθερία που
εκφράζει, έχει πλέον ξεπεραστεί στη
χώρα μας._
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.