Η Δικαιοσύνη λάμπει στα σπίτια που καπνίζουν

Του Αθανάσιου Κατσίμπελη*
Αιθαλομίχλη διαβάζω μας προέκυψε και στον Πύργο Ηλείας όπως και σε όλες σχεδόν τις πόλεις της χώρας μας εξαιτίας της ενεργειακής φτώχειας που μας επέβαλαν με τις παράλογες πολιτικές τους.
Ηχηρές συλλήψεις και διεθνή εντάλματα κατακλύζουν την ειδησεογραφική επικαιρότητα την ίδια στιγμή που η πλειοψηφία του ελληνικού λαού βαρύτατα φορολογημένη προσπαθεί να βρει τρόπους να επιβιώσει και να ανταποκριθεί στις ανάγκες της ελληνικής οικογένειας.
Κι ευτυχώς που υπάρχει ακόμα ισχυρός σε αυτή τη χώρα ο θεσμός της οικογένειας και κρατάει τους ανθρώπους ζωντανούς. Ευτυχώς που υπάρχουν οι γονείς και οι παππούδες που συντηρούν τα παιδιά και τα εγγόνια από το υστέρημά τους για να μη φύγουν όλοι οι νέοι στο εξωτερικό. Να μην ερημώσει ο τόπος. Με υπομονή και ηχηρή σιωπή κάποιοι φιλότιμοι άνθρωποι που δούλεψαν όλη τους τη ζωή τίμια κρατάνε την κοινωνία ζωντανή και τις οικογένειες ενωμένες. Και προσμένει με λαχτάρα αυτός ο λαός την απονομή δικαιοσύνης από κάποιους έντιμους δικαστές που δεν θα λογαριάσουν οποιοδήποτε κόστος προκειμένου να τιμωρήσουν όλους αυτούς με την αλαζονική συμπεριφορά και με κίνητρο μόνο το προσωπικό τους όφελος και το προσωπικό τους κέρδος πρόδωσαν την πατρίδα τους και αυτούς τους απλούς ανθρώπους που τους εμπιστεύτηκαν. Γνωρίζει ο απλός κόσμος τα προβλήματα της απονομής δικαιοσύνης με την πολυνομία και τη δυσλειτουργία των δικαστηρίων μας εξαιτίας της συμφόρησης τους από υποθέσεις, της έλλειψης υλικοτεχνικής υποδομής- η μηχανοργάνωση των δικαστηρίων δεν έγινε ποτέ - και κατανοεί την κλιμακούμενη με νομοθετικές παρεμβάσεις υποβάθμιση του ρόλου των δικαστών. Ο θεσμός όμως της δικαιοσύνης είναι ίσως ο μόνος που του δίνει το δικαίωμα να ελπίζει έστω κι αν γνωρίζει πως δεν υπάρχουν φυλακές για να στεγάσουν αυτές τις λίγες χιλιάδες που μαζί τα έφαγαν εις βάρος του. Αξιολογεί ο πολίτης τις δηλώσεις μη εκλεγμένων κυβερνώντων που παρεμβαίνουν με δηλώσεις τους στην ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και δεν σέβονται τις δικαστικές αποφάσεις όταν αυτές θίγουν τους δικούς τους ανθρώπους. Παρακολουθεί ο πολίτης, αυτούς τους άρχοντες που με τα ακριβά τους ρούχα και τις περίτεχνες ενδυματολογικές τους επιλογές προκαλούν τη στιγμή που μανάδες αγωνίζονται να ταΐσουν τα παιδιά τους και δεν έχουν χρήματα για να τα ντύσουν ούτε να τα ποδέσουν ούτε τη δυνατότητα να τα σπουδάσουν. Οργίζεται ο έντιμος πολίτης που στερείται αγαθά σημαντικά για την εποχή μας όπως το ηλεκτρικό ρεύμα ή το μοναδικό του μεταφορικό μέσο, το αυτοκίνητό… Μια και αυτός παρέδωσε τις πινακίδες, δεν έχει μάθει να συμπεριφέρεται σαν τον πρώην Υπουργό που κυκλοφορούσε με πλαστές πινακίδες. Έχει μάθει να πληρώνει τα χρέη του και τις υποχρεώσεις του σε αυτό το κράτος και γιαυτό είναι σε θέση να απαιτεί από αυτό. Διαβάζει ο πολίτης εφημερίδες να αποκαλύπτουν σήμερα αυτά που όλοι γνώριζαν πριν χρόνια αλλά οι εφημερίδες τότε δεν τα ανέφεραν καν, αντίθετα είχαν τότε πρωτοσέλιδες και ολοσέλιδες διαφημίσεις από το χρήμα που μοίραζαν στην αγορά οι σημερινοί πρωταγωνιστές των εξωφύλλων. Κατανοεί ο πολίτης σήμερα πως έχασε το βιοτικό επίπεδο που είχε κατακτήσει με αγώνες όπως και το πόσο καλύτερα περνούσε τότε που τον εξωθούσαν στη ακατάσχετη διαμαρτυρία. Ελπίζει ο πολίτης που πιστεύει σε αρχές και αξίες που παραμέρισε ο «εκσυγχρονισμός μας» πως θα βρεθούν οι άνθρωποι που θα πάρουν στην πλάτη τους τη διαχείριση της δύσκολης κατάστασης και θα φέρουν τη Δικαιοσύνη στην Πατρίδα μας. Προς το παρόν όμως συμβαίνει αυτό που έλεγε ο Αισχύλος : «Η δικαιοσύνη λάμπει μέσα σε φτωχόσπιτα που καπνίζουν και τιμά τους ευσεβείς. Περιφρονεί τη ζωηρόχρωμη αναλαμπή του χρυσού που αποκτήθηκε από λερωμένα χέρια, γιατί είναι συνηθισμένη να πάει κοντά στην αγιότητα και όχι να υποκλίνεται μπροστά στα πλούτη, και κρίνει ανάλογα κάθε πράξη.» * Δάσκαλος-M.Ed, Νομικός