Με ανθέλληνες διανοούμενους, οικονομία και πλούτος δεν παράγονται.

Το πρόβλημα μας δεν είναι οικονομικό, το πρόβλημα μας είναι καθαρά νοητικό.

Η αδυναμία μας να κατανοήσουμε τον πραγματικό κόσμο είναι η μόνη αιτία της συλλογικής μας πολυεπίπεδης οπισθοδρόμησης.

Δεν φταίνε οι πολιτικοί.

Μόνοι υπεύθυνοι του εθνικού μας ξεπεσμού είναι η ελληνική πνευματική ηγεσία.

Η αδυναμία των ελλήνων διανοουμένων και των δασκάλων,  να διαμορφώσουν μια συνειδητοποιημένη υπεύθυνη κοινωνία με αγνά πατριωτικά αισθήματα

δημιουργίας  για τον εαυτό μας και προσφοράς για την πατρίδα μας, οδήγησε τους πολιτικούς στον εφήμερο λαϊκισμό και  αφαίρεσε από τους πολίτες κάθε κίνητρο για συλλογική προσπάθεια και  δημιουργία, με την έννοια βέβαια της υλικής και άυλης παραγωγής.

Τα πολιτικά συνθήματα,  πρώτα ο πολίτης και η καθημερινότητα του πολίτη, που ήταν κυρίαρχα και κοινός αποδεχτά από το σύνολο σχεδόν και της πνευματικής ηγεσίας  τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, δεν έχουν καμία διαφορά από την φράση: ότι φάμε, ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας, ως στάση ζωής.

Η αποδοχή από όλη σχεδόν την κοινωνία της καταστροφής των βιβλίων από τους μαθητές στο τέλος της σχολικής σεζόν δείχνει την πλήρη αποτυχία των δασκάλων και βέβαια είναι το πρώτο βήμα ανευθυνότητας και οχαδερφισμού του αυριανού έλληνα πολίτη.

Πως να παράξει πλούτο μια κοινωνία όταν εκπαιδεύεται να μισή και να καταστρέφει το βιβλίο, που όπως και να το δούμε η πραγματική του αξία είναι σε πολλές περιπτώσεις σημαντικότερη ακόμη και από την ίδια την οικογένεια.

Και όταν καταστρέφει κάποιος το βιβλίο του στα δεκαπέντε του, όταν ο ίδιος στα είκοσι του καταστρέφει τις βιτρίνες  στα εικοσιένα  καίει την σημαία του και στα  εικοσιπέντε του ψάχνει τρόπους να μην πάει ποτέ στον στρατό, είναι ποτέ δυνατόν αυτός ο τύπος ανθρώπου να κατανοήσει την έννοια της δημιουργίας;

Οι σημερινοί έλληνες διανοούμενοι, μη θέλοντας να παραδεχτούν την ανωτερότητα των προγόνων τους, ωθούν σκόπιμα τον έλληνα στο να μισεί αυτό που είναι, αυτά που έχει, αυτά που πρέπει να πατήσει για να δημιουργήσει, δηλαδή τον εαυτό του την πατρίδα του, την πατρίδα των προγόνων και των παιδιών του.

Δυστυχώς, μας δίδαξαν να μισούμαι και με εκπαίδευσαν να απαιτούμε, από αυτό που μισούμαι,  δηλαδή την πατρίδα μας.

Αν ως λαός δεν αγαπήσουμε την πατρίδα μας καλή ή κακή, δίκαιη ή άδικη, δεν υπάρχει καμία ελπίδα να έχουμε και  δική μας πατρίδα.

Βέβαια, θα μου πει κάποιος και τι έγινε, ζω και χωρίς πατρίδα.

Δεν διαφωνώ, ζει κάποιος και χωρίς πατρίδα με την έννοια που έχουν σήμερα πατρίδα οι Αβοριγίνες της Αυστραλίας οι Ινδιάνοι της Αμερικής και οι Ασσύριοι της Τουρκίας.

Ο κτηνοτρόφος από την Κρήτη.