Για το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο ( Μέρος 2ο)

Της Ασπασίας Κόκκινου

Παραπάνω έγινε μια περιγραφή σχετικά με την ιστορία του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου ,ενός εθίμου ξένου αλλά πολύ αγαπητού από μεγάλους και μικρούς.

Ο λαός αγάπησε το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο σαν χριστουγεννιάτικο στολίδι, το αγάπησαν και το ξεχώρισαν τα παιδιά, το ζήτησαν στο δικό τους σπίτι. Και οι γονείς δεν το αρνήθηκαν γιατί θέλησαν να το χαρούν και οι ίδιοι αναδρομικά, να δώσουν στα μάτια τους το πιο χαρούμενο ,ζεστό και αγνό θέαμα.

Εξάλλου η πιο συμβολική παράσταση για τη γιορτή των Χριστουγέννων μετά τη Φάτνη και τους Μάγους είναι το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο. Γεμάτο φώτα και χρώματα που λάμπουν, χιονισμένο στην πλατεία του χωριού ή καταπράσινο στο κέντρο του γιορτινού σπιτιού. Και στη βάση του, ταπεινή αλλά ολόφωτη η Φάτνη που συνδέει το γήινο με το ουράνιο και το ανθρώπινο με το θείο.

Η μαγική ομοιοπαθητική προσήλωση των ανθρώπων στο αειθαλλές δέντρο του δάσους τις ξερές ώρες του χειμώνα, φανερώνει την ελπίδα και τη βεβαιότητα ότι όλα θα ξαναθάλουν. Δεν είναι τυχαίο ότι μέσα στο βαθύ χειμώνα το δέντρο παραμένει πράσινο και ζωντανό ,συμβολίζοντας έτσι την αιώνια ζωή του Ιησού. Τα αναβλαστικά σχήματα και το πράσινο χρώμα του υποδηλώνουν την παραγωγική ελπίδα και δείχνουν ότι το δέντρο είναι σύμβολο ζωής «δέντρο ζωής». Η δε χριστιανική πίστη αποδίδει το τριγωνικό σχήμα του στην Αγία Τριάδα.

Τα τελευταία χρόνια μπορούμε να μιλήσουμε για ένα άλλο στάδιο ερμηνείας σχετικά με τη σκοπιμότητα και τους ρόλους του πράσινου των Χριστουγεννιάτικων Ημερών. Η αγχώδης ,γύρω μας, ατμόσφαιρα του τσιμέντου ,η μονοτονία των μποτιλιαρισμένων δρόμων ,ο αφανισμός του πράσινου από τις μεγαλουπόλεις ,η ανάγκη να αναπνεύσουμε ξανά οξυγόνο κάνουν το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο πραγματικό σύμβολο «σωτηρίας», αληθινή ευλογία Χριστού. Και μόνο η όψη του ,χαρίζει ανάσα από τη μουντή και θορυβώδη ζωή της πόλης ,ζεσταίνει το μάτι ,μας καλεί να αναθεωρήσουμε στάση ζωής.