Θ. Λιάκος: «Δεν είμαι ακόμη για παντόφλες»

"Θ. Λιάκος: «Δεν είμαι ακόμη για παντόφλες»" 

Μία ζωή μέσα στo παρκέ, μία ζωή με μία πορτοκαλί μπάλα στα χέρια και θέλει να συνεχίσει να αγωνίζεται. Ο λόγος για τον Θοδωρή Λιάκο, τον άνθρωπο που έχει συνδέσει τη ζωή του με τη «σπυριάρα» και μιλά για τον συγκεκριμένο έρωτά του.

Συνέντευξη στον Νίκο Ι. Ασπρούδη
Φωτ.: larissanet//Κώστας Μάντζιαρης
Κάθεσαι απέναντί του και το μυαλό σου γυρνά από την Ολύμπια της Β’ Εθνικής και την τρελή της πορεία ως την Α1 Εθνική, τον Γυμναστικό των εθνικών κατηγοριών και την ΑΕΛ. Συνειδητοποιείς ότι το ταξίδι του με τη μπάλα στα χέρια δεν σταματά εκεί. Φοίνικας και τώρα Αστέρας, 26 χρόνια και ο Θοδωρής Λιάκος επιμένει να παίζει μπάσκετ, αφού είναι η ζωή του όπως επισημαίνει, επιμένει να ζει και να κινείται στη Λάρισα, δηλώνοντας πάνω απ’ όλα τοπικιστής. Μιλά όπως παίζει μπάσκετ, εύστοχα και γρήγορα, καταδεικνύοντας ότι δεν θέλει να «φτιάξει» ωραίες απόψεις αλλά να καταθέσει αυτά που πιστεύει, βιώματα της πολυετούς παρουσίας του στα γήπεδα του μπάσκετ…
-Πάνω από 20 χρόνια στο χώρο του μπάσκετ. Γιατί συνεχίζεις;
Η απάντηση είναι πολύ απλή, αν σταματήσω το μπάσκετ νομίζω ότι θα μείνω μισός…
-Δηλαδή δεν σ’ αρέσει να είσαι τις Κυριακές στο σπίτι οικογενειακά, να αποβάλεις το άγχος όλης της εβδομάδας;
Για όλα υπάρχει χρόνος. Tο μπάσκετ είναι η ζωή μου. Ακόμη και αν σταματήσω, θα πηγαίνω να παρακολουθώ παιχνίδια, οπότε είναι το ίδιο πράγμα. Ή αν σταματήσω από παίκτης, θα γίνω προπονητής, οπότε πάλι θα είμαι στο γήπεδο, άρα νομίζω ότι για πάρα πολλά χρόνια ακόμη θα είμαι μέσα στο γήπεδο… Από ποιο πόστο δεν ξέρω, αλλά στο γήπεδο θα είμαι.
-Άρα λοιπόν να σκεφτώ ότι δεν έχεις ούτε καν στο μυαλό σου να κάνεις κάτι άλλο, με την ολοκλήρωση και της φετινής αγωνιστικής περιόδου…
Όσο είμαι υγιής θα είμαι μέσα στο παρκέ…

-Έξω από το παρκέ;
Έχω πάρει από το 2005 το δίπλωμα του προπονητή και πηγαίνω κάθε χρόνο σε κάθε σεμινάριο προπονητικής που γίνεται ούτως ώστε όταν σταματήσω να είμαι έτοιμος.
-Και μιας και αναφερόμαστε στην προπονητική, τι σου αρέσει περισσότερο, να δουλεύεις με παιδιά ή στην «τελική παραγωγή», με παίκτες που έχουν μάθει τα βασικά του αθλήματος και πλέον αγωνίζονται σε κάποια ομάδα;
Νομίζω ότι μπορούν να γίνουν και τα δύο ταυτόχρονα, να δουλεύεις δηλαδή σε μία αντρική ομάδα και παράλληλα με παιδιά. Δε σταματάει αυτό…
-Πώς κατάφερες να διατηρηθείς σε τέτοιο επίπεδο, όλο αυτό το διάστημα της ενασχόλησής σου με το μπάσκετ;
Είναι τρόπος ζωής για μένα. Έτσι έμαθα… Είχα την ευτυχία να δουλέψω με μεγάλα προπονητικά ονόματα, θεωρώ ότι έχω τη μπασκετική παιδεία και ήμουν τυχερός που δεν είχα ποτέ τραυματισμούς.
-Το μπάσκετ έχει μπει στη ζωή των Ελλήνων από το 1987 και μετά, δηλαδή με την κατάκτηση του πρώτου Ευρωπαϊκού. Θεωρείς ότι ως χώρα το χειριστήκαμε καλά;
Και εγώ παιδί εκείνου του Ευρωπαϊκού είμαι, αφού  ξεκίνησα το μπάσκετ ένα χρόνο μετά… Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο άθλημα το έχουμε στο DNA μας και παρόλο που σε επίπεδο υποδομών είμαστε σε πολύ χειρότερη μοίρα από πάρα πολλές χώρες, το ξεπερνάμε γιατί είναι άθλημα που μας ταιριάζει. Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ το «ταβάνι» αν καταφέρουμε να φτιάξουμε και τις υποδομές μας.
-Πάντως στην πόλη μας μετά την άνοδο του αθλήματος είχαμε και μία κατακόρυφη πτώση. Μπορεί να αποδοθεί κάπου;
Αυτό οφείλεται καθαρά και στην οικονομική κρίση. Με το που έφυγαν οι επιχειρηματίες, οι ομάδες εξαφανίστηκαν. Έφυγε ο Γιώργος Μαλάκος από την Ολύμπια, έπεσε η ομάδα του, κάτι αντίστοιχο έγινε και με τον Γυμναστικό αλλά και με την ΑΕΛ.
-Η ένωση των δυνάμεων του λαρισινού μπάσκετ ήταν μία πολύ καλή ιδέα, αλλά στην πράξη δεν ευδοκίμησε…
Υπήρξα αρχηγός και της Ολύμπιας και του Γυμναστικού, αλλά και της ΑΕΛ. Τα έζησα όλα… Η Λάρισα «πάσχει» από παράγοντες. Αυτό που δεν καταφέραμε είναι να αναδείξουμε παράγοντες, έστω και αν υπήρχαν οι επιχειρηματίες που ήθελαν να ασχοληθούν με το άθλημα. Δεν είχαν όμως τους ανθρώπους δίπλα τους για να τους υποστηρίξουν σωστά και εκεί εγώ εντοπίζω το πρόβλημα. Από τη Λάρισα έχουν αναδειχθεί, αλλά και περάσει αθλητές με μεγάλες δυνατότητες, μεγάλοι προπονητές, αλλά δεν έχουν αναδειχθεί παράγοντες.
-Εκείνο τελικά το εγχείρημα δεν απέδωσε μόνο εξαιτίας της έλλειψης παραγόντων;
Ναι. Έγινε με λάθος τρόπο, στη λάθος χρονική στιγμή. Όταν έπρεπε να γίνει δεν έγινε και όταν έγινε, έγινε λάθος…
-Θεωρείς ότι η αποτυχημένη πρώτη προσπάθεια μπορεί να είναι αποτρεπτική στο μέλλον για μία άλλη ανάλογη ιδέα;
Στην παρούσα κατάσταση θεωρώ ότι είναι καλό που υπάρχουν πολλές ομάδες γιατί είναι μία παραγωγική διαδικασία. Βγαίνουν λοιπόν αρκετοί παίκτες και όταν οι ομάδες αρχίζουν και «παράγουν» παίκτες τότε μπορεί να δημιουργηθεί μία ευκαιρία για να δημιουργηθεί μία μπασκετική δύναμη στη Λάρισα.
-Συμπεραίνω λοιπόν ότι οι μπασκετάνθρωποι της πόλης δεν λένε «όχι» σε μία νέα προσπάθεια, υπό σωστές βάσεις, για να έρθει και η επιτυχία μέσα από αυτή την ομάδα…
Νομίζω ότι είναι νωρίς ακόμη. Ίσως στο μέλλον «καθαρίσει» το τοπίο από τους παλιούς παράγοντες και τα νέα μυαλά μπορεί να το κάνουν σωστά.
-Και υποθέτουμε ότι βρίσκονται αυτοί οι άνθρωποι, κοινό για να στηρίξει μία τέτοια προσπάθεια υπάρχει;
Σίγουρα ναι. Το μπασκετικό κοινό της Λάρισας είναι μεγάλο. Αν κάνεις μία βόλτα στα γήπεδα το Σαββατοκύριακο, θα δεις γεμάτα γήπεδα. Όλοι αυτοί αν μαζευτούν σε μία ομάδα καταλαβαίνεις ότι δημιουργούν έναν μεγάλο αριθμό φιλάθλων. Απομένει να βρεθούν οι άνθρωποι και φυσικά η κατάλληλη χρονική στιγμή για να γίνει αυτό το εγχείρημα, πραγματικότητα. Θεωρώ ότι βασική προϋπόθεση είναι να μην μπαίνει το «εγώ» πάνω από την ομάδα…
Περί Γ’ Εθνικής…
-Τρεις οι ομάδες της πόλης στη Γ’ Εθνική. Πως τα βλέπεις τα πράγματα;
Είναι μία ευκαιρία να δούμε μία από αυτές τις ομάδες στην παραπάνω κατηγορία. Θεωρώ ότι οι πιθανότητες είναι πολλές. Το θέμα δεν είναι ποια ομάδα θα ανεβεί, αλλά να γίνει σωστή δουλειά, να αναδειχθούν παίκτες. Η Γ’ Εθνική είναι μία πολύ καλή ευκαιρία να πάρουν παιχνίδια παίκτες της πόλης μας, κάτι που δεν γινόταν όταν οι ομάδες μας ήταν στις ανώτερες κατηγορίες. Τώρα υπάρχει η ευκαιρία να παίξουν 30 Λαρισαίοι παίκτες και αυτό είναι μεγάλη υπόθεση και αυτοί οι παίκτες σε μερικά χρόνια θα αποκτήσουν τις κατάλληλες εμπειρίες για να μπορούν να σταθούν και σε υψηλότερο επίπεδο. Και αν συμβεί αυτό, ποιος μας λέει ότι δεν θα δημιουργηθεί ένας ισχυρός κορμός για να μπορέσει να δημιουργηθεί και η μία ομάδα;
-Ποια είναι η άποψή σου για τις άλλες δύο λαρισινές ομάδες που αγωνίζονται στην ίδια κατηγορία;
Ο Φοίνικας πάει να κάνει την υπέρβαση φέτος. Έχει το διπλάσιο ή και το τριπλάσιο μπάτζετ από τις υπόλοιπες ομάδες της πόλης και μακάρι να μπορέσει να ανταπεξέλθει σε αυτό το μπάσκετ. Έχουν βάλει ψηλά τον πήχη και μία αποτυχία μπορεί να διαλύσει την ομάδα, γιατί όταν έχεις στόχο μόνο την άνοδο δεν ξέρεις τι μπορεί να σου βγάλει μία αποτυχία.
Στην ΑΕΛ είναι λίγο περίεργο το σχήμα γιατί ο κόσμος έχει ταυτίσει την ΑΕΛ με το ποδόσφαιρο και δεν ξέρω πως μπορούν να το διαχειριστούν αυτό. Έμαθα ότι την πρώτη αγωνιστική έγιναν επεισόδια στα Γρεβενά και αυτό είναι αρνητικό γιατί εμείς στο μπάσκετ δεν τα έχουμε συνηθίσει αυτά τα πράγματα και θα πρέπει να το δουν οι άνθρωποι της ΑΕΛ αυτό το κομμάτι και πως θα το ελέγξουν, γιατί είναι άσχημο κάποιοι να καταστρέφουν την εικόνα που προσπαθεί να φτιάξει η ομάδα όλη τη χρονιά. Είναι άσχημο και για την ομάδα, αλλά και για το λαρισινό μπάσκετ. Πρέπει να ελέγξουν λοιπόν αυτά τα παιδιά που από το πάθος τους για την ομάδα, δημιουργούν πρόβλημα σε έναν χώρο που δεν είναι για επεισόδια.

«Είμαι ΑΕΛ…»
-Αθλητής του μπάσκετ αλλά και φίλαθλος του ποδοσφαίρου και δη της ΑΕΛ…
Είμαι τοπικιστής και είμαι ΑΕΛ. Πήγαινα ανέκαθεν στο γήπεδο για να παρακολουθήσω την ΑΕΛ, μετά μάλιστα και τη σχέση μου με την οικογένεια Καντώνια, όλο αυτό ήρθε και «κούμπωσε». Θα είμαι πάντα στην κερκίδα, ανεξαρτήτως κατηγορίας. Εγώ είμαι ΑΕΛ, δε με νοιάζει σε ποια κατηγορία παίζει, ποιος είναι ο αντίπαλος, ποιος είναι προπονητής, παίκτης ή πρόεδρος, αν κερδίζει ή αν χάνει. Αυτό που μ’ ενδιαφέρει είναι να υπάρχει ΑΕΛ και να αγωνίζεται κάθε Κυριακή.
-Άρα συμφωνείς με την απόφαση να οδηγηθεί στη Γ’ Εθνική και να διατηρήσει τα χαρακτηριστικά της, από το να συνενωθούν ΑΦΜ για να παίξει σε επαγγελματικές κατηγορίες;
Εμένα προσωπικά αυτό με αφήνει αδιάφορο. Αν παίζει στη Γ’ Εθνική, αν έκανε συνένωση με κάποια άλλη ομάδα, εμένα μ’ ενδιαφέρει να υπάρχει ΑΕΛ. Αν μπορούσαν να βρουν έναν τρόπο να παίζει στην Α’ Εθνική, καλώς να έβρισκαν τον τρόπο. Επέλεξαν αυτό το δρόμο; Εγώ μαζί τους είμαι. Θα με έβρισκες αντίθετο, αν μου έλεγες θα διαλυθεί η ομάδα. Αρκεί οι άνθρωποι που τη διοικούν και που ασχολούνται με την ΑΕΛ να μην έχουν πονηρά σχέδια.
-Είπες ότι στο μπάσκετ δεν υπάρχουν παράγοντες. Τα τελευταία χρόνια αυτό που παρατηρούμε είναι ότι δεν υπάρχουν Λαρισαίοι παράγοντες και στο ποδόσφαιρο…
Ευχής έργον είναι να υπάρχει ένας Λαρισαίος επιχειρηματίας στο τιμόνι της ομάδας. Το έχουμε δει το συγκεκριμένο «έργο», με την κατάκτηση πρωταθλήματος και Κυπέλλου. Από τη στιγμή που ηγείται κάποιος μη Λαρισαίος θα του συνιστούσα να μάθει πού ήρθε. Το λάθος του Πηλαδάκη ήταν που δεν εμπιστεύτηκε Λαρισαίους. Έφερε δικούς του ανθρώπους και άργησε να καταλάβει πώς αναπνέει και ζει η Λάρισα. Αν έβαζε Λαρισαίους από την αρχή πιστεύω ότι θα ήταν ακόμη εδώ και η ομάδα θα ήταν ψηλά. Τον κ. Πλεξίδα δεν τον ξέρω προσωπικά, θέλω να πιστεύω ότι δεν θα κάνει ανάλογα λάθη και θα πλησιάσει ανθρώπους της Λάρισας. Μακάρι όχι μόνο να πάει καλά η ΑΕΛ, αλλά κι αυτός ο άνθρωπος να κερδίζει. Μπορεί να γίνει εκατομμυριούχος; Σημαίνει ότι κάποια από αυτά τα χρήματα θα τα επανεπενδύσει στην ομάδα…

«Ο τελευταίος μου σταθμός…»
-Αστέρας Λάρισας. Θα είναι το τελευταίο σου «σπίτι»;
Θέλω να πιστεύω ότι θα κλείσω την καριέρα μου στον Αστέρα. Είναι μία ομάδα που με αγκάλιασε πραγματικά, είναι νομίζω ο τελευταίος μου σταθμός. Επιλογή μου ήταν να μην φύγω ποτέ από τη Λάρισα, είμαι τοπικιστής και αυτό δεν πιστεύω να πειράζει… Έπαιξα σε όλες τις λαρισινές ομάδες που αγωνίστηκαν σε εθνική κατηγορία και δεν έχω παίξει ποτέ σε τοπικό επίπεδο και αυτό είναι επιλογή μου. Δεν μπορώ να αγωνιστώ για κάτι που δεν το πιστεύω, γιατί η ομάδα είναι πάνω απ’ όλα και ταυτίζομαι με την ομάδα.
-Όλες αυτές οι αλλαγές ομάδων, από την Ολύμπια στο Γυμναστικό, από κει στην ΑΕΛ και μετά στο Φοίνικα για να καταλήξεις στον Αστέρα, είναι εύκολες όταν γίνονται στο πλαίσιο της ίδιας πόλης;
Μετά από κάποια χρόνια σε μία ομάδα έρχεται ο κορεσμός και θέλεις μία αλλαγή. Για μένα κάθε αλλαγή σήμαινε και ανανέωση. Ήταν το κίνητρό μου για να κάνω κάτι καινούριο. Όπως και φέτος για μένα ο Αστέρας είναι ένα στοίχημα, να δημιουργήσουμε κάτι καινούριο, να βοηθήσω την ομάδα να κάνει κάτι καλό. Έχει την εμπειρία η διοίκηση του Αστέρα και με τη δική μου συμβολή πιστεύω ότι θα κάνουμε κάτι καλύτερο.
-Οικονομικά, μπορούν οι παράγοντες να αντέξουν τα μεγέθη;
Μόνοι τους δεν μπορούν να τα αντέξουν. Είναι άτομα που αγαπάνε το μπάσκετ και από το υστέρημά τους δημιουργούν και διατηρούν αυτές τις ομάδες. Χρειάζεται και η βοήθεια του κόσμου, δεν γίνεται διαφορετικά. Δεν μιλάμε για μεγάλα μπάτζετ, αλλά για μπάτζετ που μπορούν να καλυφθούν με την ανταπόκριση του κόσμου, είτε με τα εισιτήρια, είτε με τις πινακίδες. Αυτό που εγώ ξέρω για τον Αστέρα είναι ότι ο κόσμος βοηθά και ότι το φετινό μπάτζετ είναι καλυμμένο.
ΠΗΓΗ: έντυπη larissanet - 
http://www.larissanet.gr/2013/11/15/th-liakos-den-eimai-akomi-gia-pantofles/