Ως πότε θα τρώμε κουτόχορτο..;

Είδαμε πρόσφατα τους υπέρμαχους του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα να πανηγυρίζουν για τη «δικαιοσύνη» των ρυθμίσεων για τη φορολογία στα ακίνητα, καθώς και για την «επιτυχημένη» και με «αναπτυξιακό» χαρακτήρα λειτουργία καταστημάτων τις Κυριακές.

Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, για το φόρο στα ακίνητα η αλήθεια είναι ότι ένα χαράτσι, ένα μέτρο που θυμίζει κομμουνιστικά – ολοκληρωτικά καθεστώτα,
όπου οι πολίτες δίνουν πλέον ενοίκιο για τα σπίτια τους στο κράτος, δέχεται τέτοια στήριξη από άκρως νεοφιλελεύθερα πρόσωπα όπως ο Μάκης Βορίδης και ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος μάλιστα έχει δηλώσει πως επιθυμεί το κράτος να μην έχει απολύτως τίποτα στην κατοχή του. Κι όμως, φτάνουν στο σημείο να βαφτίσουν αυτά τα απολυταρχικά μέτρα λιτότητας «εκσυγχρονισμό» και μεταρρυθμίσεις! Το Σύνταγμα της Ελλάδας λέει ρητά πως όλοι οι πολίτες συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Εδώ κάποιοι έχουν παρερμηνεύσει τη λέξη «ανάλογα», καθώς και τη λέξη «δύναμη». Εφόσον πρόκειται για ακίνητα (οικόπεδα, οικίες, αγροτεμάχια κλπ) και εφόσον η συνεισφορά γίνεται με χρήμα (και όχι σε είδος, αφού δεν παραχωρείται ως φόρος στο κράτος ποσοστό κυριότητας των ακινήτων), είναι άδικο να επιβάλλονται φόροι σε ακίνητα. Αν τα ακίνητα θεωρείται ότι παίρνουν αξία θα φορολογηθούν όταν αποφέρουν εισόδημα. Όταν λοιπόν πουληθεί το ακίνητο ο πρώην κάτοχος θα φορολογηθεί στην επόμενή του δήλωση ανάλογα με το εισόδημα που η πώληση θα του αποφέρει. Αν το νοικιάσει θα δηλώσει το εισόδημα και θα φορολογηθεί αναλόγως. Αν δεν κάνει τίποτα από όλα αυτά δεν έχει νόημα καμία φορολόγηση. Ο Άδωνις Γεωργιάδης βάφτισε κίνητρο την τιμωρία του κράτους να φορολογήσει τα αναξιοποίητα ακίνητα, με απίστευτη ευκολία. Το θεώρησε λοιπόν μέτρο αναπτυξιακό που θα δώσει ώθηση στην οικονομία με κίνητρο να αποφέρει το κάθε ακίνητο έστω και λίγο εισόδημα στους κατόχους του, ώστε να μπορούν από εκεί να πληρώσουν τα χαράτσια. Η αδικία του νόμου όμως είναι ότι τα εισοδήματα αυτά θα φορολογηθούν και στην κλίμακα!

Το παιχνίδι η κυβέρνηση το έχει από τα αποδυτήρια χαμένο. Και αυτό γιατί όχι απλά διαιωνίζει, αλλά αυξάνει την αναξιοπιστία της απέναντι στον πολίτη. Για να πετύχει οποιαδήποτε μεταρρύθμιση και ειδικά στη χώρα μας, πρέπει πρώτα το κράτος να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κάθε πολίτη. Και όσο ψηφίζονται τέτοιοι νόμοι μόνο το αντίθετο μπορεί να καταφέρει. Λένε οι Βορίδης – Γεωργιάδης – Στουρνάρας πως αντίστοιχα με τον ενοικιαστή, που δεν έχει δικό του σπίτι, για «δικαιοσύνη» πρέπει και οι ιδιοκτήτες, αφού έχουν δικό τους σπίτι, να πληρώνουν και αυτοί το κατιτίς στο κράτος. Δε φτάνουν δηλαδή οι φόροι που πλήρωσαν όταν αγόρασαν, ή μεταβίβασαν, ή έχτισαν το σπίτι τους, πρέπει να συνεχίζουν να το πληρώνουν εις τους αιώνες των αιώνων! Κράτος άδικο και επομένως αναξιόπιστο. Το κράτος που θα κέρδιζε τον πολίτη και θα τον καθιστούσε νομότυπο είναι αυτό που θα έδινε πλήρη απαλλαγή από τη φορολογική κλίμακα σε οτιδήποτε είναι κόστος ζωής ή/και παράγει φόρο (ενοίκια, τρόφιμα, έξοδα μετακίνησης, λογαριασμοί κλπ). Έτσι, αυτός που έχει σπίτι δικό του δε θα έχει την ίδια απαλλαγή με τον νοικάρη και θα του έρχεται το κατιτίς παραπάνω στο εκκαθαριστικό. Έτσι δίνεται και το κίνητρο να ζητούν όλοι αποδείξεις για οτιδήποτε επιβαρύνει το κόστος ζωής τους, αφού θα έχουν το κίνητρο της απαλλαγής από τη φορολογική κλίμακα. Κάτι τέτοιο θα προσέδιδε και αίσθημα δικαιοσύνης στους πολίτες, καθώς και αρκετά έσοδα από έμμεσους φόρους (ΦΠΑ). Για να μάθουμε να ξεχωρίζουμε τα κίνητρα από τις τιμωρίες…

Σχετικά με το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, καθώς και την απελευθέρωση ωραρίου σε συγκεκριμένα καταστήματα, όπως πχ φαρμακεία, είναι ξεκάθαρο ποιους ευνοεί με τέτοια μέτρα η Κυβέρνηση. Κατά τον Άδωνι Γεωργιάδη, την Κυριακή του Νοέμβρη που άνοιξε η αγορά μπήκε ζεστό χρήμα (από ΦΠΑ) στα ταμεία του κράτους. Επίσης αντέκρουσε το επιχείρημα ότι οι πολίτες δεν έχουν λεφτά να ξοδέψουν λέγοντας ότι με το σκεπτικό αυτό η αγορά θα έπρεπε να ανοίγει 1-2 φορές την εβδομάδα. Είπε επίσης ότι αυτό το μέτρο αύξησε την παραγωγικότητα και τη ροή του χρήματος στην αγορά. Πρέπει κάποιος να πει σε αυτόν τον άνθρωπο ότι τα καταστήματα δεν είναι ούτε χωράφια, ούτε ιχθυοτροφεία, ούτε χρυσωρυχεία, όπου οι περισσότερες εργατοώρες σημαίνουν και περισσότερο προϊόν. Απλά αυτήν την Κυριακή κάποιοι αγόρασαν προϊόντα που θα αγόραζαν κάποιες από τις προηγούμενες ή επόμενες ημέρες. Δεν αυξήθηκε ξαφνικά το εισόδημα των καταναλωτών ώστε να αρχίζουν να το ξοδεύουν στην αγορά. Δηλαδή δεν είναι πρόσθετος πλούτος αυτός ο Κυριακάτικος τζίρος. Τώρα σχετικά με τα είδη πρώτης ανάγκης και συγκεκριμένα τα φάρμακα, μπορεί ο καθένας να βρει εφημερεύοντα φαρμακεία και να προμηθευτεί αυτό που θα χρειαστεί, οπότε είναι άσκοπη η απασχόληση των φαρμακοποιών σε πλήρες – διευρυμένο ωράριο. Όλα τα παραπάνω καθιστούν σαφές ότι στόχος των νεοφιλελεύθερων πολιτικών τύπου Γεωργιάδη – Χατζιδάκη – Στουρνάρα – Βορίδη είναι να αυξήσουν το κόστος λειτουργίας για το μέσο καταστηματάρχη, χωρίς παράλληλα να λαμβάνονται μέτρα για την αύξηση της αγοραστικής ικανότητας του κοινού (το αντίθετο μάλιστα), ώστε τελικά να μπουν περισσότερα λουκέτα και να επιβιώσουν καταστήματα μεγάλων πολυεθνικών, στα οποία οι πρώην μικρομεσαίοι επιχειρηματίες από αφεντικά θα γίνουν δούλοι για ένα μεροκάματο και το υπερκέρδος θα συσσωρεύεται στα χέρια των ολίγων. Είτε πρόκειται για εμπορικά προϊόντα, είτε για φάρμακα. Και αυτό οι «εθνοσωτήρες» μας το βαφτίζουν ανάπτυξη, εκσυγχρονισμό και μεταρρύθμιση! Ως πότε θα τρώμε κουτόχορτο;

blogbuster