Το δείπνο της ντροπής: Ο Έλληνας πρωθυπουργός με τον Τούρκο αρνητή των γενοκτονιών. Για τέτοιον “αντιναζισμό” μιλάμε.

olympiada 

…εάν το όραμα για την “ανάπτυξη” ενσαρκώνεται στις συναντήσεις που είχε ο πρωθυπουργός στις ΗΠΑ, τότε ας αρχίσουμε να ψάχνουμε για σπηλιές.

Πίσω από τις συναντήσεις του πρωθυπουργού με απατεώνες που διερευνούνται οικογενειακώς από τις αρχές ή με κοράκια που πλούτισαν στο αίμα του Ελληνικού λαού, υπάρχει και μία εικόνα απόλυτης ντροπής.

Αυτή του περιβόητου “δείπνου” όπου δίπλα στον Έλληνα πρωθυπουργό κάθισε ο φύλαρχος του τουρκικού λόμπι των ΗΠΑ. Ο αρνητής των γενοκτονιών και των θηριωδιών. Ο άνθρωπος που έχει κατονομαστεί από δεκάδες ανθρωπιστικές οργανώσεις ως “προαγωγός των τουρκικών εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας”. Ποιός είναι αυτός; Ο εικονιζόμενος Muhtar Kent. Πρόεδρος της Κόκα Κόλα, χορηγός και ομιλητής σε όλες τις εκδηλώσεις μίσους τουρκικών, αζερικών και άλλων οργανώσεων. Πρώτο βιολί στην προώθηση των Τουρκικών συμφερόντων παγκοσμίως, λόγω της ισχυρότατης θέσης που κατέχει.

Μία θέση που του επιτρέπει να εξαγοράζει συνειδήσεις, ΜΜ”Ε” και οργανισμούς ώστε να μην αθωώνει απλώς την θηριωδία του παρελθόντος, αλλά να την διαιωνίζει.

Ο ίδιος έχει μπει στο στόχαστρο ανθρωπιστικών οργανώσεων όπως οι United to End Genocide, Investors Against Genocide, Genocide Watch, Massachusetts Coalition to Save Darfur, Jewish World Watch, the Armenian National Committee of America και άλλες. Ο λόγος; Η συστηματική του στήριξη υπέρ της άρνησης των γενοκτονιών και των εγκλημάτων της ναζιστικής Τουρκίας.

Υπάρχει βέβαια και το οξύμωρο: Ο πατέρας του πλασάρεται ως “ήρωας που έσωσε 20 τούρκους – εβραίους από τα νύχια των Ναζί”, με βραβείο μάλιστα από το Ισραήλ. Το όνομα του όμως και η δράση του δεν αναφέρεται πουθενά στα αρχεία του ιδρύματος YAD VASHEM. Του μοναδικού ιδρύματος παγκοσμίως με την αναγνωρισμένη βάση δεδομένων. Αυτος είναι και ο λόγος που (πραγματικές) εβραικές οργανώσεις τον κατηγορούν, ενώ οι γενίτσαροι τύπου Σόρος τον αποθεώνουν.

Μία εικόνα ντροπής που έρχεται να συμπληρώσει την φωτογραφία με τον Κλίντον, του οποίου ο γαμπρός πενταπλασίασε το χρήμα του σε λίγους μήνες ληστεύοντας τον δημόσιο πλούτο της Ελλάδας με την πώληση “τοξικών ομολόγων” στο Ελληνικό δημόσιο. Μπορεί βεβαίως να ήταν και έμπνευση, να μην είχε εσωτερική πληροφόρηση. Οι στενές σχέσεις του ΓΑΠ και της Κλίντον άλλωστε δεν μπορεί να οδηγήσουν σε τέτοια συμπεράσματα. Ούτε η φυλάκιση του πεθερού του Κλίντον και πατέρα του “γαμπρού – επενδυτή” για απάτη μαμούθ στις ΗΠΑ. Ούτε βεβαίως και η έρευνα στο ίδρυμα Κλίντον για ρεμούλες από την Αμερικάνικη δικαιοσύνη.

Στην Ελλάδα άλλωστε δεν υπάρχει χώρος για “εγκληματικές οργανώσεις”. Η καταστροφή ήταν σύμπτωση, δεν κέρδισε κανείς.