Αχ ρε μάνα… Ακόμη το βλέμμα σου με ακολουθεί

Πάντα  μια σκέψη κυριαρχεί στο μυαλό μας. Μήπως βλέπουμε λιγότερο τα παιδιά μας από όσο μας έχουν ανάγκη τώρα που μεγαλώνουν; Μήπως δουλεύουμε και ξεχνάμε πως κάπου δίπλα μας υπάρχουν… και αναζητούν διεξόδους στην καθημερινότητά τους; Θέλουν να μεγαλώσουν με τη δική μας καθοδήγηση κι εμείς τα ξεχνάμε;
Πάντα μια εικόνα έρχεται μπροστά μου. Εκείνη της δικής μου μάνας.
Επειδή δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ στα μαγαζιά που είχαμε τότε στη Σκόπελο μου έδωσε απόλυτη ελευθερία. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να στέκεται στα πόδια του, σεργιανούσα μόνη μου στα στενά του νησιού και έψαχνα δικά μου μονοπάτια. Μεγάλωνα, βρίσκοντας δικούς μου δρόμους που άλλοτε ήταν εύκολοι και άλλοτε έσπαγα τα μούτρα μου. Έπεφτα και σηκωνόμουν χωρίς να κλαίω. Τα δάκρυα που πήγαιναν να φύγουν τα σκούπιζα πριν με δει εκείνη, την ώρα που πήγαινα να της ρίξω μια κλεφτή ματιά στο ταμείο στο μαγαζί που καθόταν. Ήθελα να πάρω δύναμη από το βλέμμα της. Ένιωθα την περηφάνια της για μένα που στεκόμουν στα πόδια μου και δεν την χρησιμοποιούσα για πατερίτσα. Αχ, εκείνο το βλέμμα της… Είχε μια μεγάλη εσωτερική δύναμη.
Κάπως έτσι έφτασα στα 14 και έπρεπε για κάποιους λόγους να μείνω μόνη μου και να φύγω από εκείνο το νησί. Πάλι δεν μου φέρθηκε εγωιστικά. Μου ζήτησε να φύγω και να βρω το δρόμο μου πριν καταστρέψω και τη δική μου ζωή. Θέλει μεγάλη δύναμη για μια μάνα να το πει. Να διώξει το παιδί της από την αγκαλιά της.
Τώρα πια ξέρω πως εκείνο το αντίο με έκανε αυτό που είμαι σήμερα. Ξέρω πως όσο δύσκολο κι αν είναι το μεγάλωμα ενός παιδιού, αν το παιδί βλέπει στο βλέμμα της μάνας την περηφάνια του για εκείνο, δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο να μην σταθεί μόνο του στα πόδια του για να την κάνει περήφανη. Εκείνο το βλέμμα είναι που μας ακολουθεί για μια ζωή.
Αυτό προσπαθώ να μεταδώσω και στο κορίτσι μου από τώρα. Να είναι περήφανη όταν βρίσκει το δρόμο της χωρίς να ψάχνει για τη δική μου πατερίτσα ή του μπαμπά της. Δεν είναι πάντα εύκολο. Θέλει δύναμη. Θέλει να τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και να μην αναζητάς στο παιδί σου την εξουσία που χρειάζεσαι μέσα στην οικογένεια, για να δείξεις πως εσύ έχεις το πάνω χέρι σε αυτό το γάμο.
Α ρε μάνα! Πόσα σου οφείλω που τα κατανόησα πολύ αργότερα… Πάντα θα σε παίρνω τηλέφωνο τις Κυριακές, ακόμη κι αν ξέρω πως "έφυγες" από τη ζωή με την ίδια περηφάνια που με δίδαξες…
Ζήνα
http://www.entertv.gr/article/304403/ah-re-mana-akomi-vlemma-soy-me-akoloythei