Κοίμησης της Θεοτόκου, επέλεξα να μην κάνω κανένα αφιέρωμα σε αυτό το Μέγα θρησκευτικό γεγονός της Χριστιανοσύνης, αλλά να σας διηγηθώ και να μοιραστώ μαζί σας, μια ιστορία που μου άγγιξε τη ψυχή και με έκανε να αναρωτηθώ αν ακόμα εξακολουθούμε να λέμε ότι είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Άνθρωποι όχι για το δικό μας μόνο συμφέρον, ούτε για τις δικές μας μόνο προσωπικές επιθυμίες.
Άνθρωποι μέσα από τις πράξεις μας πρέπει να αποδεικνύουμε πως αντιλαμβανόμστε το τι συμβαίνει και γύρω μας.
Όταν άλλοι συνάνθρωποί μας περιμένουν τη δική μας βοήθεια...όταν άλλοι συνάνθρωποί μας με τη ψυχική δύναμη που κουβαλούν μέσα τους, μας παραδίδουν μαθήματα ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ...εμείς έχουμε την υποχρέωση να δούμε και τι κάνουμε με τον εαυτό μας.
Θα μοιραστώ μαζί σας ένα μήνυμα που δέχθηκα στο κινητό μου τηλέφωνο, από την ( μόλις) 15 ετών Χριστίνα-Μαρία, όπου έγραφε τα εξής:
''Η συμπόνια σας θα δράσει όπως η βροχή σε ξεραμένο χώμα.
Γνωρίζουμε ότι η αριθμητική του Θεού είναι παράξενη.
Όταν αφαιρείς δίνοντας στους άλλους, παίρνεις περισσότερα.
Όταν πασχίζεις να αποθυσαυρίσεις, τότε χάνεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Όλοι μας έχουμε τη δύναμη να προσφέρουμε ευτυχία.
'Ενα αυτί που ακούει, ένα μάτι που βλέπει, ένα απλωμένο χέρι.
Η αδιαφορία είναι ο αόρατος γίγαντας του κόσμου.
Χριστίνα''
Σήμερα το πρωί δέχθηκα μια κλήση στο κινητό μου τηλέφωνο και άκουσα ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ένα 14χρονο κορίτσι να μου ζητά μέσα σε αναφιλητά να επικοινωνήσω αμέσως μαζί του, όπως και έκανα.
Μιλούσαμε περίπου 1μιση ώρα μαζί και πραγματικά δεν μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματά μου, από αυτή την κατάθεση ψυχής που μου έκανε ένα (μόλις) 14χρονο -επαναλαμβάνω- κορίτσι!
Ήταν συμπόνια;
Ήταν λύπη;
Ήταν οργή;
Ήταν η δύναμη που έπαιρνα;
Δεν ξέρω!
Αυτό που ξέρω είναι πως σίγουρα ήταν ένα μαθήμα ζωής, που έπαιρνα από ένα τόσο δα, μικρό κορίτσι!
''Είμαι η Χριστίνα'' μου είπε... ''που εδώ και κάποια χρόνια εφημερίδες, περιοδικά και ιστοσελίδες περιγράφουν την περιπέτεια και τον Γολγοθά που ανεβαίνω με την μονακριβή μου γιαγιά''!
Τη ''μητέρα μου''... μου είπε.
''Είναι μητέρα μου, γιατί "η κυρία" που με έφερε στον κόσμο τη παραμονή των Χριστουγέννων του 1998...δε γνωρίζω ποια είναι''!!!
Με παράτησε όταν ήμουν 8 ημερών στη γιαγιά μου και έφυγε!
Ο πατέρας μου δεν γνωρίζω ποιος είναι, αφού όταν την άφησε έγκυο, την εγκατέλειψε (αφού ήταν παντρεμένος) και από εκεί και πέρα, κανείς δεν γνωρίζει ποια είναι η τύχη του.
Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι τον λένε Παύλο και πως πιθανόν βρίσκεται στη Σάμο.
Η άλλη η κυρία ( η υποτιθέμενη μητέρα μου) τη λένε Γεωργία, βρίσκεται κάπου στην περιφέρεια και έχει δημιουργήσει μια άλλη οικογένεια, έχοντας αποκτήσει 3 ακόμη παιδιά''.
Ρωτώντας την να μάθω λεπτομέρειες για τη ζωή της και πως έφτασε στο σημείο να επικοινωνήσει μαζί μου, ανέφερε την σύσταση που έκανε για μένα μια φίλη της και συμμαθητριά της από το σχολείο της, στην Άνω Κυψέλη που είναι από την Σάμο και τα καλοκαίρια κατεβαίνει στο νησί.
"Έβγαλα την 'Γ Γυμνασίου με 19 και 7/8 και η μεγάλη μου δύναμη είναι το σχολείο μου και η μονάκριβη γιαγιά μου.
Αντιμετωπίζω σοβαρά προβλήματα υγείας και έχω νοσηλευτεί πολλές φορές σε διάφορα νοσοκομεία, ενώ 2 φορές έχω μπει στην εντατική με αλλεργικά σοκ.
Αντιμετωπίζω αλλεργικό άσθμα, μου χορηγούν μόνιμα μάσκα για να με βοηθά στην αναπνοή μου, ενώ αντιμετωπίζω πολλά προβλήματα με την σιτισή μου.
Πρέπει να τρώω συγκεκριμένα φαγητά αφού υποφέρω από σπαστική κολίτιδα, γαστρίτιδα και από ψυχοσωματική παλινδρόμηση που σωματοποιεί το άγχος μου.
Αυτό σημαίνει ότι μπορώ να τρώω μόνο συγκεκριμένες τροφές.
Η γιαγιά είναι 55 χρονών και όπως όλοι οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν προβλήματα με αυτές τις περικοπές που έχουν γίνει, το ίδιο έχει γίνει και με εμάς.
Η σύνταξή της έχει μειωθεί 70% και παίρνει μόλις 400 €
Δεν μπορεί να μου συνεισφέρει ούτε τα βασικά.
Υπήρχαν στιγμές που πήγαινα στο σχολείο, χωρίς να φάω, μέρες ολόκληρες.
Παρόλα αυτά το παλεύουμε με όλη μας την ψυχή αλλά δυστυχώς μας έχουν απομείνει ελάχιστες δυνάμεις.
Επικοινωνώ μαζί σας γιατί είστε η τελευταία μου ελπίδα.
Δεν έχω που αλλού να απευθυνθώ και φοβάμαι πολύ!
Φοβάμαι ότι θα μείνω μόνη μου και δεν ξέρω τι να κάνω!
Η γιαγιούλα μου έπεσε κι έσπασε ο χέρι της και η υγεία της έχει επιδεινωθεί πολύ.
Φοβάμαι μην τη χάσω αφού είναι πολύ απελπισμένη και μπορεί να κάνει και καμιά τρέλα.
Δεν θέλω να μπω σε ίδρυμα και θέλω να συνεχίσω το σχολείο μου! (κλαίει)
Έχω βάλει στόχο στη ζωή μου να σπουδάσω δικαστικός''
Σε ερώτησή μου που μπορώ να την βοηθήσω οι απαντήσεις της ήταν συγκλονιστικές.
"Δεν θέλω τίποτα που να επιβαρύνει τους συνανθρώπους μου.
Μια χάρη μόνο ζητώ.
Δυστυχώς τον τελευταίο καιρό αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο να μείνουμε χωρίς σπίτι!
Η σπιτονοικοκυρά, μας έκανε δικαστήρια και θέλει να μας ''πετάξει'' έξω από το σπίτι, αφού βρήκε τη δικαιολογία πως θέλει να ιδιοκατοικήσει και τελικά βγήκε πριν λίγο καιρό η απόφαση έξωσης.
Στις 31 Αυγούστου πρέπει να έχουμε αδειάσει το σπίτι αλλιώς θα μας πετάξουν έξω!
Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα να κοιμηθώ (παρόλα τα προβλήματα υγείας μου) και στα παγκάκια μαζί με την γιαγιούλα μου. Φοβάμαι όμως ότι δεν θα το αντέξει η ίδια.
Θα την χάσω!
Ζητώ να δημοσιοποιήσετε το προβλημά μου και θέλω μόνο μια χάρη.
Ξέρω ότι πολλοί συνανθρωποί μου αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα αλλά νομίζω ότι υπάρχει και για μένα και για την γιαγιά μου ένα μικρό περιθώρειο βοήθειας.
Θέλω να μαζευτούν λίγα χρήματα να πιάσουμε ένα άλλο σπίτι.
Θέλω να είναι κοντά στο σχολείο μου να συνεχίσω τις σπουδές μου.
Έρχεται σχεδόν καθημερινά η σπιτονοικοκυρά μας και φωνάζει και βρίζει την γιαγιά μου, λεγοντάς της να πάρει το μπάσταρδο και να φύγει νωρίτερα!!!
Έρχεται χειμώνας και δεν ξέρω πως θα τα αντέξει αυτά η γιαγιά μου''
Μια ιστορία που με συγκλόνισε και πραγματικά σκέφτηκα πως παραμονές της μεγάλης Γιορτής της Παναγιάς, αυτό το κορίτσι μου το έστειλε ο Θεός.
Ένα πλάσμα που μου έμαθε τι σημαίνει ΔΥΝΑΜΗ ΨΥΧΗΣ.
Πιστεύω πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που θα τους αγγίξει αυτή η συγκλονιστική ιστορία.
Πιστεύω πως πολλοί από εμάς μπορούμε να στερηθούμε ένα πακέτο τσιγάρα και ένα φραππέ στην πλατεία, για να βοηθήσουμε αυτό το (μόλις 14 ετών) κορίτσι και την γιαγιά του, να ζήσουν κάτω από ένα κεραμίδι και όχι στα κρύα παγκάκια μιας πλατείας..... Μόνο και μόνο ότι αυτό το κορίτσι παίρνει την κατάσταση στα χέρια του και ζητά αυτή τη φρά βοήθεια για την γιαγιά της...λέει πολλά.
"Το ονειρό μου είναι να ζήσω" λέει και τι άλλο να συμπληρώσω εγώ.... Για όσους θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί με την ίδια ή την γιαγιά της μπορούν να το κάνουν στο 2111847002 ή με την εφημερίδα μας στο 6987097000...
Τα στοιχεία της γιαγιάς είναι Φωτεινή Στεφάνοβιτς ενώ η εφημερίδα μας έχει στη διαθεσή της τα στοιχεία του δικαστικού επιμελητή που έκανε επίδοση της δικαστικής απόφασης για την έξωση.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ...!
Άρθρο: Γαρυφάλλου Γιώργος
i-samos.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.