Τα γλυπτά του Ρεθύμνου.

Λέμε, λένε η τέχνη είναι τέχνη και ως τέχνη σε άλλους θα αρέσει σε άλλους δεν θα αρέσει.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να προσεγγίσει κάποιος το οτιδήποτε, όσον αφορά την τέχνη, αλλά και όλα τα πράγματα γενικότερα.

Εξάλλου, με το ίδιο μαχαίρι που τρώει κάποιος ψωμί, με το ίδιο μπορεί και να αυτοκτονήσει.

Στην Ελλάδα βέβαια της διδασκόμενης ελαφρότητας, το ποιο σύνηθες είναι να αυτοκτονούμε με το μαχαίρι, παρά να κόβομαι το ψωμί μας.

Αυτό έγινε με τα ευρωπαϊκά κονδύλια, που αντί να γίνουν μοχλός ανάπτυξης, έγιναν μοχλός υπερκατανάλωσης και χρεοκοπίας.

Έτσι έγινε και με το πανεπιστημιακό άσυλο, το οποίο κατέληξε σε άσυλο παραγωγής μολότοφ.

Κάπως έτσι και με το μεταναστευτικό που αντί να εξετάσουμε ως οργανωμένη κοινωνία πόσους μετανάστες θέλουμε γιατί τους θέλουμε και από που τους θέλουνε, ανοίξαμε τα σύνορα μας σε κάθε καρυδιάς καρύδι και μετατρέψαμε μια δημοκρατική κοινωνία, σε φασίστες.

Κάπως έτσι στην προσπάθεια τους οι Έλληνες διανοούμενοι να μας κάνουν φιλειρηνιστές μας μετέτρεψαν σε απάτριδες εχθρούς της πατρίδας των παιδιών μας.

Έτσι, με αυτές τις αυτοκαταστροφικές αρνητικές αλαφροΐσκιωτες προσεγγίσεις των πάντων, είναι φυσικό στο παραλιακό μέτωπο του Ρεθύμνου να θεωρούμε ως αξιόλογη τέχνη τα γλυπτά που έχουν τοποθετηθεί εκεί.

Το παραλιακό μέτωπο του Ρεθύμνου είναι χωρίς αμφιβολία η βιτρίνα η καρδιά, ή ταυτότητα της πόλης και θα έπρεπε να γίνονται ποιο μελετημένες προσεγγίσεις.

Γνώμη μου, αντί των ανέκφραστων και χωρίς χαρακτήρα γλυπτών που τυχάρπαστα τοποθετήθηκαν εκεί, μάλλον θα ήταν ποιο όμορφο ποιο εκφραστικό και ουσιώδη, αν φτιαχνόταν μια γραμμή από 5-10 γλυπτά από τα ανατολικά ως δυτικά της παραλιακής τα οποία είχαν σχέση με την ταυτότητα μας και την ιστορία μας ως λαός.

Θα μπορούσε να είναι ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας, οι μούσες, ο Ηρακλής, αγάλματα τα οποία θα είχαν και διδακτικό χαρακτήρα για την διαμόρφωση της συνειδήσεις των νέων της Πόλης του Ρεθύμνου.

Ούφου. Ούφου. Πάλι κάποιοι αριστεροαλλήθωροι, θα με νομίζουν για ακροδεξιό.

Πάντως και στην τέχνη τα καταφέραμε οι Νεοέλληνες και την κάναμε αφηρημένη, σε λίγο θα μας προκύψει και η χαζή τέχνη.

Ξέρω για πολλούς θα ήταν ποιο όμορφο, ένα ανάποδο δέντρο, ως αφηρημένη τέχνη, αποδεχτώ και από τα πολλά μακράς διάρκειας αφηρημένα μυαλά.

Ο κτηνοτρόφος από την Κρήτη.